Wildland fire modelling

Θέλω εδώ και καιρό να γράψω κάποια πραγματάκια για τα θεωρητικά μοντέλα που υπάρχουν για την εξέλιξη των πυρκαγιών.
Το τελευταίο Scientific American, προφητικά θα έλεγα, έχει ένα σχετικό αφιέρωμα:

Predicting Wildfires
By Mark Finney and Mark Fischetti and Patricia Andrews
Fires are burning more acres than ever. Where will the next blazes ignite?
Can we prevent them? Should we?

The number of catastrophic wildfires in the U.S. has been steadily rising. The nation has spent more than $1 billion annually to suppress such fires in eight of the past 10 years. In 2005 a record 8.7 million acres burned, only to be succeeded by 9.9 million
acres in 2006. And this year is off to a furious start.

To a great extent, the increase in fires stems from a buildup of excess fuel, particularly deadwood and underbrush. Forests harbor more fuel than ever in large part because for decades, land management agencies, including the U.S. Forest Service, have followed a policy of trying to quickly put out every fire that starts...

Το άρθρο έχει αρκετό ενδιαφέρων και παρουσιάζει τα διάφορα μοντέλα που έχουν αναπτυχθεί στις ΗΠΑ για την πρόγνωση της συμπεριφοράς των πυρκαγιών και για την αντιμετώπισή τους. Περιγράφει για παράδειγμα το πώς σε πραγματικό χρόνο, η πυροσβεστική συμβουλεύεται σε επιχειρησιακά ζητήματα τους ειδικούς επιστήμονες και τα μοντέλα τους για τον καλύτερο σχεδιασμό της πυρόσβεσης. Πραγματικά πολύ εντυπωσιακό. Φαντάζομαι πως η αντίστοιχη Ελληνική έκδοση που θα κυκλοφορήσει αυτό το μήνα θα το έχει το άρθρο μεταφρασμένο.

Η τελευταία παράγραφος που παραθέτω από την εισαγωγή του άρθρου, αναδεικνύει μία ακόμα παράμετρο του προβλήματος που θεωρώ πως εφαρμόζεται και στα Ελληνικά δεδομένα και υποδεικνύει, αν συνυπολογίσουμε την παρατεταμένη περίοδο ζέστης που είχαμε, πως τελικά λόγω του περιορισμένου αριθμού πυρκαγιών τα τελευταία χρόνια και της συγκέντρωσης καύσιμης βιομάζας, θα έπρεπε να υπάρχει αυξημένη εγρήγορση και ειδικός σχεδιασμός. Αντί αυτού, η ελληνική πολιτεία παρέμεινε θεατής μέχρι την τελευταία στιγμή (βλέπε εκ των υστέρων προσλήψεις και αγορές-ενοικιάσεις μέσων).

Το άρθρο του Scientific American παραπέμπει στο τέλος του και σε διάφορα σχετικά sites, με πιο ενδιαφέρων κατά την γνώμη μου το site:

Fire behavior and fire danger software: http://www.firemodels.org/

όπου παρουσιάζονται τα διάφορα προγράμματα (software) που έχουν αναπτυχθεί και φυσικά υπάρχουν και πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για όποιον έχει την όρεξη να το ψάξει.

Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι όλα αυτά συμβαίνουν στην άλλη άκρη του ατλαντικού και θα μπορούσαν να είχαν διαφύγει της προσοχής των αρμοδίων. Δυστυχώς όμως αντίστοιχες δουλειές έχουν πραγματοποιηθεί και στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πρόγραμμα FireMentor (http://www.firementor.com/), που αναφέρεται και στα πρακτικά της ημερίδας για την Πάρνηθα. Ένα πρόγραμμα που έχει χρηματοδοτηθεί από το Υπ. Ανάπτυξης και είναι ένα καινοτομικό ολοκληρωμένο σύστημα για τον προγραμματισμό, την υποστήριξη της επιχειρησιακής αντιμετώπισης και την υποστήριξη αποφάσεων και σχεδιασμού σχετικά με τη διαχείριση δασικών πυρκαγιών. Ένα πρόγραμμα που οι αρμόδιοι αρνήθηκαν πεισματικά να αξιοποιήσουν, μα για ποιον άλλο λόγο, γιατί φοβόντουσαν να αναλάβουν την ευθύνη να εμπιστευτούν ένα προϊόν επιστημονικού σχεδιασμού και γνώσης. Περισσότερα για το συγκεκριμένο πρόγραμμα μπορεί να βρει όποιος ενδιαφέρεται στα πρακτικά της ημερίδας και στο σχετικό site.

Τέλος θέλω να αναφερθώ και σε τρία reviews που κυκλοφόρησαν στο arxiv και συγκεκριμένα στο physics από τον A.L. Sullivan:

A review of wildland fire spread modelling, 1990-present, 1: Physical and quasi-physical models, arXiv:0706.3074v1 [physics.geo-ph]

A review of wildland fire spread modelling, 1990-present 2: Empirical and quasi-empirical models, arXiv:0706.4128v1 [physics.geo-ph]

A review of wildland fire spread modelling, 1990-present 3: Mathematical analogues and simulation models, arXiv:0706.4130v1 [physics.geo-ph]

Τα άρθρα αυτά είναι λίγο πιο τεχνικά, αλλά έχουν αρκετό ενδιαφέρων (τουλάχιστον ότι έχω προλάβει να κοιτάξω). Ουσιαστικά είναι μια συλλογή και κατηγοριοποίηση όλων των μοντέλων εξέλιξης πυρκαγιών που έχουν αναπτυχθεί από το 1990 και μετά και είναι χωρισμένα ανάλογα με το αν είναι βασισμένα στις φυσικές και χημικές διαδικασίες που παίρνουν μέρος σε μία φωτιά, αν είναι βασισμένα σε εμπειρική γνώση και τέλος ανάλογα με το αν είναι βασισμένα σε στατιστικά μαθηματικά μοντέλα.

Από τα παραπάνω προκύπτει το συμπέρασμα πως η γνώση σίγουρα υπάρχει.
Μένει η επιλογή να την χρησιμοποιήσουμε.

---------------------------------------------------------

Update: Υπάρχει ένα ενδιαφέρων πρόγραμμα του ΑΠΘ πάνω στη μοντελοποίηση των πυρκαγιών, το οποίο αγνοήθηκε επιδεικτικά από τις αρμόδιες αρχές. Το θέμα παρουσιάστηκε στο buzz.