Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Μερικά επιχειρήματα για την Κοίλη Γη.

Μετά το τελευταίο κείμενο που έγραψα για το θέμα της κοίλης Γης, ένας φίλος μου ζήτησε να του συγκεντρώσω μερικά σύντομα αλλά απλά επιχειρήματα για το γιατί η κοίλη Γη είναι μια φυσικά μη πραγματοποιήσιμη κατάσταση. Παρακάτω παραθέτω τα επιχειρήματα αυτά, τα οποία όμως τα συμπληρώνω με ένα παράρτημα ειδικά για το blog με τα πιο τεχνικά τους σημεία, για όποιον ενδιαφέρεται περισσότερο. Καθημερινά έχω αρκετά hits στο blog από search engines με key words σχετικά με την κοίλη γη, οπότε αυτό το post είναι αφιερωμένο και σε όσους ψάχνουν αυτό το θέμα μανιωδώς στο internet.

==== Μερικά επιχειρήματα για την Κοίλη Γη ====

Η θεωρία της Κοίλης Γης έχει γίνει τελευταία πολύ της μόδας, με την βοήθεια διαφόρων “ερευνητών” και δημοσιογράφων (Χαρδαβέλλας, κλπ.) του ανεξήγητου και τηλε-πωλητών βιβλίων με θεωρίες συνωμοσίας (λέγε με Δημοσθένη).

Σύμφωνα με τις θεωρίες αυτές, στο εσωτερικό της Κοίλης Γης κρύβονται χαμένοι πολιτισμοί, εξωγήινα και έσω-γήινα όντα, ιπτάμενοι δίσκοι (ΑΤΙΑ) και ένα σωρό άλλα ανεξήγητα και φανταστικά πράγματα. Η όλη θεωρία έφτασε κάποια στιγμή να αγγίξει και τα σχετικά πιο main stream μέσα όταν στο ΒΗΜΑ-Science παρουσιάστηκε ένα άρθρο του κ. Καφαντάρη σχετικά με την Κοίλη Γη.

Η κεντρική ιδέα, εκτός από το ότι η Γη έχει το σχήμα ενός σφαιρικού φλοιού με δύο τρύπες κοντά στον Βόρειο και τον Νότιο πόλο αντίστοιχα, είναι και ότι στο εσωτερικό της υπάρχει ένας ανεστραμμένος κόσμος που δεν διαφέρει σε τίποτα από τον δικό μας. Η μόνη διαφορά είναι ότι όσοι ζουν εκεί αντιλαμβάνονται ως κάτω την διεύθυνση προς την μεριά που είναι ο φλοιός. Δηλαδή κάποιος που βρίσκεται στο εσωτερικό, έχει το κεφάλι προς το κέντρο της Γης και τα πόδια προς τα έξω. Υπάρχουν και άλλα στοιχεία στην όλη ιστορία, που απλά την κάνουν να φαίνεται ακόμα πιο απίθανη, όπως το ότι υπάρχει ένας μικρός Ήλιος στο κέντρο της Γης, αλλά δεν θα ασχοληθούμε με αυτά σ’ αυτό το άρθρο. Εδώ θα ασχοληθούμε μόνο με τα 4 πιο απλά σημεία που δείχνουν γιατί η ιστορία της Κοίλης Γης δεν ευσταθεί.


1. Πυκνότητα και σύσταση της Γης.

Η μέση πυκνότητα της Γης μπορεί να υπολογιστεί αν διαιρέσουμε την μάζα της με τον όγκο της. Τόσο η μάζα όσο και ο όγκος της Γης, είναι ποσότητες που έχουν μετρηθεί με πολύ μεγάλη ακρίβεια και είναι πολύ καλά γνωστές. Η μέση πυκνότητα που υπολογίζουμε λοιπόν για την Γη, έχει την τιμή 5.5 g/cm^3. Η τιμή αυτή είναι συνεπής με το γεγονός ότι η Γη αποτελείται σε μεγαλύτερο ποσοστό από Σίδηρο, πράγμα λογικό αφού ο Σίδηρος είναι από τα στοιχεία που βρίσκουμε σε μεγαλύτερη αφθονία (μετά το Υδρογόνο, το Ήλιο, τον Άνθρακα και το Οξυγόνο) στο Σύμπαν [1].

Επιστρέφοντας στη θεωρία της Κοίλης Γης, με δεδομένη τη μάζα και την ακτίνα της Γης και υποθέτοντας ότι το πάχος του φλοιού είναι περίπου το 1/6 της ακτίνας, όπως το παρουσιάζουν κάποιοι υποστηρικτές της θεωρίας της κούφιας Γης, η μέση πυκνότητα θα έπρεπε να είναι περίπου τα 5/2 της μέσης πυκνότητας που υπολογίσαμε παραπάνω, θα ήταν δηλαδή 13.75 g/cm^3. Αυτό θα υπονοούσε ότι η Γη αποτελείται σε μεγάλο ποσοστό από υλικά με πυκνότητα αρκετά μεγαλύτερη από αυτή του Σιδήρου, όπως ο Μόλυβδος (11.34 g/cm^3) ή και ακόμα βαρύτερα όπως ο Χρυσός, ο Λευκόχρυσος, το Βολφράμιο και το Ουράνιο. Αυτό όμως έρχεται σε δραματική αντίφαση με κάθε γεωλογικό δεδομένο. Είναι γνωστό άλλωστε ότι τα μέταλλα αυτά είναι από τα σχετικά σπάνια και εκεί οφείλεται και η μεγάλη οικονομική αξία τους.



2. Βαρύτητα στο εσωτερικό και το εξωτερικό της Γης.

Το παραπάνω επιχείρημα με την μάζα, την πυκνότητα και την σύσταση του πλανήτη αρκεί από μόνο του για να καταρρίψει την θεωρία της Κοίλης Γης. Αλλά ας πούμε ότι μπορεί με κάποιο τρόπο να παρακαμφθεί και ότι η Γη μπορεί να είναι κοίλη. Τότε τι θα συνέβαινε με τη βαρύτητα στο εξωτερικό και στο εσωτερικό της;

Το κύριο στοιχείο της θεωρίας είναι ότι υπάρχει ένας «ανεστραμμένος κόσμος» στο εσωτερικό, δηλαδή ένας κόσμος σαν αυτόν της επιφάνειας («ότι είναι πάνω είναι και κάτω»), με τη διαφορά ότι ζει στο κοίλο μέρος της Γης. Για να μπορούν να υπάρχουν θάλασσες, ατμόσφαιρα και άνθρωποι στο κοίλο μέρος της Γης, θα πρέπει να υπάρχει και εκεί μια βαρύτητα, αντίστοιχη της βαρύτητας που έχουμε εμείς στην επιφάνεια, που να τραβάει τα πάντα προς το έδαφος.

Από τις ιδιότητες της βαρύτητας ξέρουμε ότι αν έχουμε τόσο μια σφαίρα, όσο και έναν σφαιρικό φλοιό ύλης, τότε η βαρύτητα στο εξωτερικό του φλοιού ή της σφαίρας θα είναι σαν να έχουμε όλη την μάζα συγκεντρωμένη στο κέντρο, πράγμα το οποίο νιώθουμε καθημερινά στην ζωή μας πάνω στη Γη και μας το υποδεικνύει το νήμα της στάθμης που δείχνει προς το κέντρο της Γης. Αυτή η ιδιότητα της βαρύτητας μας αποκλείει εκ πρώτης όψεως την δυνατότητα να καταλάβουμε αν η Γη είναι μια σφαίρα ή ένας φλοιός.

Τι συμβαίνει όμως μέσα; Από τις ίδιες ιδιότητες της βαρύτητας, αποδεικνύεται ότι στο κούφιο κομμάτι του φλοιού η βαρύτητα που θα υπήρχε θα ήταν μηδενική, πράγμα γνωστό από την εποχή του Νεύτωνα [2]. Η ύπαρξη των οπών στην Κοίλη Γη, δεν θα άλλαζε το παραπάνω συμπέρασμα τόσο ώστε να παίζει κανένα ρόλο. Αν θέλουμε να είμαστε περισσότερο ακριβείς, θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα υπήρχε μια ασθενής βαρύτητα με κατεύθυνση προς τον ισημερινό και ένταση, στον ισημερινό, ίσως και λιγότερο από 2% της έντασης στην επιφάνεια της Γης (g = 9.81 m/s^2). Με απλά λόγια, ένας άνθρωπος 100 κιλών, εκεί θα ζύγιζε λιγότερο από 2 κιλά. Σε τέτοιες συνθήκες βαρύτητας δεν μπορεί να υπάρξει ένας ανεστραμμένος κόσμος με θάλασσες, ατμόσφαιρα και ανθρώπους. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η Σελήνη έχει το 1/6 (15%) της βαρύτητας της Γης.



3. Σεισμικά κύματα και διάδοσή τους στο εσωτερικό της Γης.

Τα δύο παραπάνω επιχειρήματα αφορούσαν το αν θα μπορούσε να είναι κοίλη η Γη και το αν θα μπορούσε να συντηρεί έναν ανεστραμμένο κόσμο. Όμως, ακόμα και η αρνητική απάντηση στα δύο παραπάνω, ενδεχομένως να μην ικανοποιήσει την περιέργεια όλων. Οπότε μπορεί να ρωτήσει κάποιος, «το ξέρουμε ότι ΔΕΝ είναι και αν ναι, πως;»

Η απάντηση λοιπόν είναι ότι το ξέρουμε γιατί υπό μία έννοια το έχουμε «δει». Και το έχουμε «δει» με τη βοήθεια των σεισμών οι οποίοι λειτουργούν ως υπερηχογράφημα που μας επιτρέπει να «δούμε» το εσωτερικό της Γης [3]. Κάθε φορά που γίνεται ένας σεισμός, τα κύματα που ξεκινάνε από το επίκεντρο διαδίδονται τόσο κατά μήκος της επιφάνειας, όσο και μέσω του εσωτερικού της Γης και διαδίδονται σε κάθε «γωνιά» της. Από τους χρόνους καταγραφής της άφιξης των διαφόρων σεισμικών κυμάτων στις διάφορες περιοχές στην επιφάνεια της Γης, μπορούν να εκτιμηθούν στοιχεία όπως η διαδρομή που ακολουθήθηκε, η πυκνότητα του υλικού από το οποίο πέρασαν τα κύματα και ένα σωρό άλλες πληροφορίες, όπως ακριβώς και το μηχάνημα των υπερήχων από την καταγραφή των ηχητικών κυμάτων απεικονίζει το εσωτερικό του ανθρώπινου σώματος. Αν λοιπόν η Γη ήταν κούφια, αυτό θα φαινόταν πεντακάθαρα στα σεισμολογικά δεδομένα, αφού τα σεισμικά κύματα που διαδίδονται στο εσωτερικό της Γης θα παρουσίαζαν διαφορετική συμπεριφορά από αυτή που παρουσιάζουν. Τα σεισμολογικά δεδομένα λοιπόν, αποκλείουν ξεκάθαρα και απόλυτα το ενδεχόμενο της κοίλης Γης.


4. Τι συγκρατεί την εσωτερική επιφάνεια;

Ως τελευταίο χτύπημα, μπορεί κανείς να διατυπώσει την παρακάτω εύλογη απορία για την υπόθεση της κοίλης Γης. Αφού το εσωτερικό της Γης είναι κούφιο, πως υποστηρίζεται το βάρος των υπερκείμενων στρωμάτων; Αν έχουμε μια γέφυρα για παράδειγμα, το βάρος του οδοστρώματος το υποστηρίζουν οι κολόνες της γέφυρας. Αν έχουμε ένα καράβι, το βάρος του καραβιού το υποστηρίζει η υδροστατική πίεση του νερού (του ρευστού δηλαδή στο οποίο επιπλέει). Στο εσωτερικό της Γης, ακόμα και αν είναι κούφια, οι συνθήκες είναι τέτοιες που το υλικό συμπεριφέρεται ως ρευστό και άρα η κατάσταση είναι παρόμοια με το καράβι στο νερό. Το ερώτημα είναι λοιπόν, μπορεί ένας εσωτερικός φλοιός από κάποιο υλικό να υποστηρίξει το βάρος των υπερκείμενων στρωμάτων; Για να το δούμε αυτό θα κάνουμε έναν απλό υπολογισμό. Θα υπολογίσουμε την πίεση σ’ αυτόν τον εσωτερικό φλοιό, δηλαδή ουσιαστικά την δύναμη που ασκούν τα υπερκείμενα στρώματα της Γης, ανά μονάδα επιφάνειας. Η ιδέα που κρύβεται πίσω από τον υπολογισμό είναι η έννοια της υδροστατικής ισορροπίας [4]. Το αποτέλεσμα του υπολογισμού τελικά είναι ότι, αν υποθέσουμε ότι η πυκνότητα του υλικού στη Γη είναι σταθερή και ίση με την μέση πυκνότητα 5.5 g/cm^3, η πίεση στον εσωτερικό φλοιό (το βάρος των υπερκείμενων στρωμάτων δηλαδή) θα είναι 3.3x1010 N/m^2. Αυτός ο υπολογισμός όμως είναι με την πραγματική μέση πυκνότητα της συμπαγούς Γης. Αν πάρουμε την πυκνότητα της κοίλης Γης, που είναι περίπου τριπλάσια, το αποτέλεσμα βγαίνει 6.25 φορές μεγαλύτερο, δηλαδή 2x1011 N/m^2 = 200 GPa. Τα ανθεκτικότερα υλικά που γνωρίζουμε μέχρι αυτή τη στιγμή έχουν μέγιστη αντοχή (tensile strength), το ατσάλι 3 GPa, το κέβλαρ 3.5 GPa και οι νανοσωλήνες από άνθρακα 120 GPa [5, 6].



Τα παραπάνω 4 απλά επιχειρήματα δεν δείχνουν μόνο ότι η ιστορία της Κοίλης Γης μπορεί να απορριφθεί με βάση κάποιες εύλογες επιστημονικές υποθέσεις, που ενδεχομένως κάποιος με το πρόσχημα ότι κρατά ανοιχτό μυαλό να απορρίψει. Δείχνουν ότι ξέρουμε πολύ καλά, με αδιαμφισβήτητα δεδομένα, πως η Γη δεν είναι κοίλη.


[1] Αφθονία των χημικών στοιχείων (Abundance of the chemical elements).
[2] Βαρύτητα Κελύφους (Shell theorem).
[3] Σεισμικά Κύματα (Seismic waves).
[4] Υδροστατική ισορροπία (Hydrostatic Equilibrium)
[5] Tensile Strength
[6] Carbon Nanotubes

==== Παράρτημα ====

1. Κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί στο πρώτο επιχείρημα, πως ξέρουμε τις διαστάσεις και την μάζα της Γης;
Ένας απλός τρόπος να μετρήσεις την Γη είναι η μέθοδος του Ερατοσθένη. Αν υποθέσουμε ότι η Γη είναι μία σφαίρα, τότε μπορείς να μετρήσεις την περιφέρειά της (Π), μετρώντας ένα μικρό τόξο (S) στην επιφάνεια και την αντίστοιχη κεντρική γωνία (φ). Έτσι θα έχεις ότι $$\reverse\opaque \frac{360^o}{\phi}=\frac{\Pi}{S}$$ από όπου μπορείς να υπολογίσεις την περιφέρεια και από εκεί την ακτίνα, αφού $$\reverse\opaque \Pi= 2\pi R$$ και από εκεί τον όγκο $$\reverse\opaque V=\frac{4}{3}\pi R^3$$.
Το πρόβλημα λοιπόν ανάγεται στην μέτρηση της κεντρικής γωνίας του δεδομένου τόξου. Ο Ερατοσθένης μέτρησε αυτή τη γωνία με την βοήθεια ενός οβελίσκου και ενός πηγαδιού. Συγκεκριμένα, την ημέρα που κατά τη μεσημβρία ο Ήλιος φώτιζε τον πυθμένα του συγκεκριμένου πηγαδιού, μέτρησε την σκιά που σχημάτιζε ένας οβελίσκος σε κάποια μετρημένη απόσταση βορειότερα. Η γωνία που σχημάτιζαν οι ακτίνες του Ήλιου με τον οβελίσκο ήταν και η κεντρική γωνία του τόξου που συνέδεε τον τόπο του πηγαδιού με τον τόπο του οβελίσκου, ως εντός και εναλλάξ γωνίες.



Η μάζα της Γης μπορεί να μετρηθεί με την βοήθεια του νόμου της βαρύτητας και ένα στροφικό εκκρεμές.
Την μέτρηση αυτή την έκανε ο Cavendish το 1978. Για την ακρίβεια, ο στόχος του Cavendish ήταν να μετρήσει ακριβώς την πυκνότητα της Γης (όπως θέλουμε και εμείς) μετρώντας ουσιαστικά τον λόγο της δύναμης που ασκούσε η Γη σε μια μικρή σφαίρα προς τη δύναμη που της ασκούσε μια μεγάλη σφαίρα.


2. Η ιδέα πίσω από το συγκεκριμένο επιχείρημα έχει αναπτυχθεί αναλυτικά σε προηγούμενο post, από το οποίο παραθέτω τα σχετικά σχήματα των ισοδυναμικών επιφανειών και της έντασης του πεδίου στο εσωτερικό του φλοιού.



Το δεξιά σχήμα είναι ένας προσεγγιστικός υπολογισμός, ενώ το σχήμα αριστερά είναι ο ακριβής υπολογισμός. Η διεύθυνση του πεδίου είναι κάθετη στις ισοδυναμικές καμπύλες και η έντασή του εξαρτάται από την πυκνότητα των γραμμών. Όπως φαίνεται, στο εσωτερικό το πεδίο είναι προς τον ισημερινό, ενώ η έντασή του είναι πολύ μικρή, πράγμα που φαίνεται αν συγκρίνουμε την πυκνότητα των γραμμών μέσα στο κούφιο κομμάτι και την πυκνότητα πάνω στον φλοιό.

4. Την πίεση στο εσωτερικό της γης την υπολογίζουμε με την βοήθεια της υδροστατικής ισορροπίας. Η υδροστατική ισορροπία μας λεει ότι, προκειμένου το υλικό να είναι σε ισορροπία, θα πρέπει η συνολική δύναμη που ασκείται σε έναν συγκεκριμένο (μικρό) όγκο του ρευστού να είναι μηδέν. Οι δυνάμεις που ασκούνται σ’ αυτόν τον όγκο είναι οι πιέσεις από το γύρο υλικό και το βάρος. Ας φανταστούμε λοιπόν ότι έχουμε έναν κύλινδρο με την μία βάση πάνω και την άλλη βάση κάτω. Στην παράπλευρη επιφάνεια η πίεση εξουδετερώνετε και αυτό που θα έχουμε τελικά είναι ότι η διαφορά της πίεσης ανάμεσα στην πάνω και την κάτω επιφάνεια του όγκου του ρευστού θα πρέπει να είναι ίση με το βάρος του συγκεκριμένου όγκου. Αν η διαφορά της πίεσης ήταν μεγαλύτερη από το βάρος, τότε ο όγκος θα ένιωθε μία άνωση προς τα πάνω, ενώ αν ήταν μικρότερη, τότε ο όγκος θα κατέβαινε προς τα κάτω. Αυτή η συλλογιστική μας οδηγεί και στο συμπέρασμα ότι η πίεση θα αυξάνετε καθώς πάμε σε μεγαλύτερο βάθος. Τα παραπάνω εκφράζονται με την απλή εξίσωση $$\reverse\opaque \frac{dP}{dr}=-\frac{GM\rho}{r^2}$$, όπου η μάζα είναι η μάζα που περιέχεται στην ακτίνα r και ρ είναι η πυκνότητα του υλικού. Η παραπάνω εξίσωση, αν θεωρήσουμε ότι η πυκνότητα είναι σταθερή, ολοκληρώνετε πολύ εύκολα από την επιφάνεια όπου η πίεση είναι μηδέν, μέχρι το βάθος R που θέλουμε και μας δίνει τα παραπάνω αποτελέσματα.

Αυτά...

Update (20/7/11): Να και κάτι που μου είχε διαφύγει. Geoneutrinos. Νετρίνα που παράγονται από τις ραδιενεργές διασπάσεις στο εσωτερικό της Γης οι οποίες συμμετέχουν στην θέρμανση του εσωτερικού. Μια πρόσφατη εργασία στο Nature geoscience εκτιμά την συμμετοχή των ραδιενεργών διασπάσεων στην θέρμανση του εσωτερικού της Γης από τα νετρίνα που μετρήθηκαν να προέρχονται από τον μανδύα της Γης (τα οποία οι ερευνητές ξεχώρισαν από αυτά που έρχονται από τον φλοιό). Στην εργασία αναφέρεται το άρθρο στο περιοδικό New Scientist, ενώ η ίδια η εργασία υπάρχει στο link για το Nature.

Neutrinos from Earth’s interior measure the planet’s radiogenic heating (Physics Today)
Observation of geo-neutrinos (G. Bellini et al. (Borexino collaboration), Phys. Lett. B 687, 299 (2010))

Update (10/4/12): Φυσικά η δουλειά με τα γεωνετρίνα συνεχίζεται.
Mantle geoneutrinos in KamLAND and Borexino

The KamLAND and Borexino experiments have observed, each at $$\reverse\opaque\sim 4 \sigma$$ level, signals of electron antineutrinos produced in the decay chains of thorium and uranium in the Earth's crust and mantle (Th and U geoneutrinos). Various pieces of geochemical and geophysical information allow an estimation of the crustal geoneutrino flux components with relatively small uncertainties. The mantle component may then be inferred by subtracting the estimated crustal flux from the measured total flux. To this purpose, we analyze in detail the experimental Th and U geoneutrino event rates in KamLAND and Borexino, including neutrino oscillation effects. We estimate the crustal flux at the two detector sites, using state-of-the-art information about the Th and U distribution on global and local scales. We find that crust-subtracted signals show hints of a residual mantle component, emerging at $$\reverse\opaque\sim 2.4 \sigma$$ level by combining the KamLAND and Borexino data. The inferred mantle flux slightly favors scenarios with relatively high Th and U abundances, within $$\reverse\opaque \pm 1 \sigma$$ uncertainties comparable to the spread of predictions from recent mantle models.

28 σχόλια:

Johnny Greece 2009 είπε...

Πολυ καλο το post. Επιτελους καποιος αντιλογος στους καθε λογης απιθανους "ερευνητες". Μου λενε διαφορα στη δουλεια και τρελαινομαι (κοιλη γη, chemtrails, "κανει ζεστη και φοβαμαι για σεισμο") αλλα εκει που ο λαος μας δινει ρεστα ειναι στην πιστη της αστρολογιας. Τελος παντων, μην αρχισω :)
Γνωριζω τη μεθοδο του Ερατοσθενη απο το σχολειο. Ο πασαλος που παρηγαγε τη σκια ηταν 800 χλμ μακρυα απο το πηγαδι. Πως μπορεσε να γινει η ταυτοχρονη μετρηση; Αν ο Ερατοσθενης ηταν διπλα στο πηγαδι και εβλεπε τον ηλιο να ανακλαται στο νερο, προφανως εκεινη τη στιγμη ηταν μεσημερι για την περιοχη αυτη. Ενας συνεργατης του ομως που θα βρισκοταν στην αλλη πολη πως θα ηξερε ποια στιγμη ηταν μεσημερι για τον Ερατοσθενη (ωστε να μετρησει το μηκος της σκιας) αφου μεσημερι για αυτον θα ηταν οταν ο πασαλος δεν ειχε καθολου σκια;

Vagelford είπε...

Ok, έπρεπε να έχω βάλει και ένα σχήμα.

Η μέτρηση έγινε πάνω στον ίδιο μεσημβρινό, πράγμα που σημαίνει ότι ήταν μεσημέρι και στους δύο τόπους ταυτόχρονα. Αλλά το μεσημέρι δεν χαρακτηρίζεται γενικά από το ότι η σκιά εξαφανίζεται, αλλά από το ότι γίνεται ελάχιστη. Φαντάσου ότι οι ακτίνες του Ήλιου είναι παράλληλες και χτυπάνε τη Γη κατά μήκος ενός μεσημβρινού, που είναι ένας κύκλος. Θα υπάρχει ένα σημείο όπου οι ακτίνες πέφτουν κάθετα στην επιφάνεια, αυτό ήταν το πηγάδι. Αν πας πιο πάνω ή πιο κάτω από εκείνο το σημείο, θα βλέπεις σκιές. Το μόνο λοιπόν που χρειαζόταν ο Ερατοσθένης εκτός από την απόσταση από το πηγάδι ήταν να μετρήσει τη σκιά το ίδιο μεσημέρι που οι ακτίνες του Ήλιου θα έπεφταν κάθετα στο πηγάδι.
Οι ακτίνες του Ήλιου με την αλλαγή των εποχών και καθώς κινείται η Γη πάνω στην τροχιά της δεν πέφτουν με την ίδια γωνία πάντα (κατά την μεσημβρία), και γι' αυτό χρειαζόταν να κάνει την μέτρηση την κατάλληλη ημέρα. Σε αυτή την αρχή βασίζονται και τα Ηλιακά ρολόγια και δείχνουν τις εποχές. Φυσικά εξαιτίας των παραπάνω, ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος πρέπει να φτιάξει κανείς και διαφορετικό Ηλιακό ρολόι.

Vagelford είπε...

Οκ. Το έβαλα το σχήμα.

Johnny Greece 2009 είπε...

Ευχαριστουμε για το προσθετο σχημα. Ηταν λανθασμενη η αντιληψη μου για το τι ειναι μεσημερι :)

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει επίσης και το αλλο κλασσικο επιχειρημα σχετικα με τη δημιουργια της κοιλης Γης: πως λόγω της φυγόκεντρου δυναμης απο την περιστροφη της Γης, τα παντα τεινουν να κολλησουν στο φλοιο και το κεντρο μενει άδειο... Αυτο κι αν ειναι εκπληκτικο...

Αλλα τελικως δεν εχει και πολυ σημασια: ακομα και αν καποιοι πεισθουν με αυτα τα επιχειρήματα, θα ακουσεις πως "εμεις οταν λεγαμε κουφια γη εννοούσαμε πως η Γη εχει κοιλοτητες, δηλαδη σπήλαια. Δηλαδη αμφισβητείς πως υπάρχουν σπήλαια;;;" κλπ κλπ.

Γιώργος είπε...

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1833268

Vaggelis1984 είπε...

Εγώ πιστεύω απόλυτα ότι η Κοίλη Γη είναι λάθος.
Το σωστό είναι η επίπεδη κοίλη Γη :P
Για να συνδυάζονται σωστά όλες οι θεωρίες!

Vagelford είπε...

Ανώνυμος, αυτό είναι πραγματικά κορυφαίο επιχείρημα.

Στην αστροφυσική όταν έχουμε ένα περιστρεφόμενο σώμα που η συνοχή του εξαρτάται από την ιδιοβαρύτητά του (την έλξη μεταξύ των μερών του δηλαδή) υπάρχει ένα άνω όριο στην περιστροφή που μπορεί να έχει, το οποίο το λέμε mass shedding limit.

Αυτό είναι το όριο στο οποίο το αντικείμενο δεν μπορεί να διατηρήσει την συνοχή του λόγω της περιστροφής και ορίζεται ως η γωνιακή ταχύτητα που συμπίπτει με την γωνιακή ταχύτητα που θα είχε ένα σωματίδιο που θα εκτελούσε Κεπλέρια κυκλική τροχιά στον ισημερινό του αντικειμένου.

Αυτή η γωνιακή ταχύτητα προκύπτει από τη σχέση
$$\reverse\opaque G\frac{M}{R^2}=\Omega_K^2 R$$.
Η πλάκα είναι ότι προκειμένου κάποιος να νιώθει βαρύτητα λόγω φυγόκεντρου τόση ώστε να "κολλάει" στην εσωτερική κοιλότητα, πρέπει να έχεις περιστροφή κοντά στο mass shedding limit, δηλαδή στο όριο όπου διαλύεται η Γη από την περιστροφή.

Btw, ένας γρήγορος υπολογισμός δείχνει ότι η φυγόκεντρος επιτάχυνση με την δεδομένη περιστροφή της Γης είναι περίπου 0.0028 g.

Γιώργος είπε...

Ως γνωστόν η μάζα και η πυκνότητα της γης είναι δεδομένη και μετρημένη με άπειρα πειράματα. Εαν η γη ήταν κοίλη αυτό σημαίνει ότι η μέση σχετική πυκνότητα της θα έπρεπε να είναι πολλαπλάσια από αυτή που έχει μετρηθεί ίσως και μεγαλύτερη από οποιαδήποτε φυσιολογική τιμή.

Vagelford είπε...

Ναι, αυτό είναι το πρώτο μου επιχείρημα και νομίζω είναι το πιο απλό. Τραγικά και θλιβερά απλό θα έλεγα.

Γιώργος είπε...

ουπς ναι ...εσύ φταις που γράφεις πολλά και τα διαβάζω σε δόσεις :)

Vagelford είπε...

LOL...

Ανώνυμος είπε...

Η γη, είναι κοίλη, όλες οι υδρόγειες σφαίρες που έχουμε δει στα σχολεία μας, από μέσα είναι κούφιες . πολλές δε από αυτές έχουν μέσα και μια λάμπα, άρα σε αυτές υπάρχει ο συμβολισμός του εσωτερικού ήλιου, η μάζα του οποίου είναι πολύ μεγάλη, γιαυτό και έχει η γη αυτή την πυκνότητα.
// πολύ καλό το post.
Θα πρέπει επιπλέον να αναρωτηθεί κανείς , αν γη ήταν πραγματικά κοίλη (!) πως στο καλό , θα είχε σχηματιστεί... ; έχετε καμία ιδέα ; //
Εγώ λέω λοιπόν πως στο κέντρο υπάρχει ένας μικρός καφέ νάνος (ή κάτι τέτοιο περίεργο σώμα), οποίος θερμαίνει και φωτίζει το εσωτερικό, ο οποίος καθώς ήλθε στο ηλιακό μας σύστημα πριν δισ. χρόνια, συνέλεξε αστεροειδείς και κομήτες οι οποίοι σιγά σιγά σιγά έκαναν τον σταθερό φλοιό και το νερό και καθώς τους τραβούσε η βαρύτητα του καφέ νάνου όλα αυτά συμπιέσθηκαν και στερεοποιήθηκαν σε απόσταση (ακτίνα της γης) από το κέντρο του καφέ νάνου. Κάποια στιγμή όλο αυτό το σύστημα σταθεροποιήθηκε και ισορρόπησε στις σημερινές διαστάσεις του αλλά και αποστάσεις του από τον ήλιο. (!)
Τώρα αν μπορείτε αντικρούσετε αυτό το επιχείρημα.... χα!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ενδιαφέρον blog, συγχαρητήρια!

Vagelford είπε...

Ανώνυμος, το θέμα του σχηματισμού είναι το πιο αστείο από όλα, αφού δεν μπορεί να σχηματιστεί κάτι τέτοιο από μόνο του με γενικές αρχικές συνθήκες.

Υπάρχουν και άλλα επιχειρήματα που θα μπορούσαν να ενταχθούν στην κατηγορία των "απλών", τα οποία όμως είναι λίγο πιο τεχνικά.

Για παράδειγμα, υπάρχει το θέμα της θερμότητας του εσωτερικού. Προφανώς για να είναι το εσωτερικό "κατοικήσιμο" και παράλληλα να παραμένει ένα μέρος του φλοιού θερμό έτσι ώστε να υπάρχει ρευστό μάγμα (που ξέρουμε ότι υπάρχει από τα ηφαίστεια) θα πρέπει καθώς κατεβαίνουμε από την επιφάνεια προς το κέντρο, η θερμοκρασία αρχικά να μεγαλώνει και μετά να μικραίνει καθώς φτάνουμε στην εσωτερική επιφάνεια. Δηλαδή με λίγα λόγια, θα πρέπει να μπορεί με κάποιο τρόπο η θερμότητα να διαφύγει και από το εσωτερικό. Από την εξωτερική επιφάνεια, η θερμότητα διαφεύγει προς το διάστημα. Από την εσωτερική επιφάνεια, προς τα που διαφεύγει η θερμότητα;

LOL πράγματα δηλαδή.

Johnny Greece 2009 είπε...

Δεν ξερω κατα ποσο ειναι επιχειρημα και αυτο που αναφερω:
Γιατι η γη ειναι (σχεδον) σφαιρικη; Επειδη στην αρχικη της κατασταση ηταν ενα συμπαγες (χωρις εσωτερικο κενο χωρο) μειγμα υλικων σε ημιρρευστη πιθανως κατασταση, στο οποιο η βαρυτητα ασκουνταν ισομερως προς ολες τις κατευθυνσεις (ωστε να παρει σχημα σφαιρας) και που σταδιακα στερεοποιηθηκε. Αν λοιπον ηταν αρχικα συμπαγες, πως εξαφανιστηκε ολη αυτη η τεραστια ποσοτητα εσωτερικης υλης ωστε να δημιουργηθει μια κουφια γη;

Ειχα και μια απορια εκφρασμενη σε ενα σχολιο μου σε καποιο post κβαντικης μηχανικης του blog

http://mavro-oxi-allo-karvouno.blogspot.com/2008/08/what-is-quantum-mechanics.html

Ευχαριστω

Ανώνυμος είπε...

Δύο πιθανοτητες Johnny:

α) Η Γη στάζει απο την τρύπα στο Βόρειο πόλο
β) Ε, τοσα δις χρονια υπάρχει η Γη... Με τόσες ηφαιστειακές εκρήξεις το κέντρο θα άδειασε...

:-)

Vagelford είπε...

Johnny, το έχω δει το σχόλιο στο θέμα με την κβαντομηχανική, αλλά δεν είχα χρόνο να απαντήσω, γιατί είναι μεγάλο το θέμα. Πάντως νομίζω ότι αρκετές απορίες σου θα σου λυθούν αν δεις το βίντεο που έχω στο συγκεκριμένο post. Μπορεί να το έχεις δει, αλλά θα σου έλεγα να το δεις ακόμα μία φορά. Πάντα βοηθά μια δεύτερη ματιά.

Vaggelis1984 είπε...

Εξορκισμός και κοίλη Γη
http://www.youtube.com/watch?v=o990DgHUiH4
Άντε να σε δω τι έχεις να πεις γι'αυτό :P

nik-athenian είπε...

Μήπως ξέρει κανένας:
1) Πόσο έχει το τετραγωνικό μέσα στο εσωτερικό της γης; Συμφέρει να πάρω οικόπεδο, μέσα ή έξω;
2) Καμιά διεύθυνση στο νετ να κλείσω τραπέζι σε κανένα μαγαζί στο εσωτερικό. Έψαξα αλλά δεν βρήκα ένοικο του εσωτερικού, σε κανένα μπαρ από την Καλιφόρνια μέχρι τη Μύκονο.
Γειά σου Vagelford ακούραστε πολέμιε της ανοησίας.

Vagelford είπε...

Γεια σου και εσένα Nik.
Μην το λες πάντως, κουράζομαι και εγώ καμιά φορά...

:p

john είπε...

ΚΟΙΛΗ ΓΗ & ΧΑΡΔΑΒΕΛΛΑΣ
http://www.youtube.com/watch?v=gy-iY2gE5hE
http://www.youtube.com/watch?v=qAImmI-3xls
http://www.youtube.com/watch?v=dcn-_n7T81w
http://www.youtube.com/watch?v=0SW_7L-ce4s
ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ & ΚΟΙΛΗ ΓΗ
http://www.youtube.com/watch?v=q73MyME1h3c
http://www.youtube.com/watch?v=zoKx453-jDo
http://www.youtube.com/watch?v=aoR3SpRnAjo
http://www.youtube.com/watch?v=NVuM3jYkhpg

Ανώνυμος είπε...

Και μια απορία..

Ο Ήλιος στο εσωτερικό της Γης, με ποιον τρόπο παραμένει στο κέντρο της;;

ΛΟΛ

Θεοφάνης Ράπτης είπε...

Αυτοί οι κ. κ. "ερευνητές" είναι άραγες τόσον πονηρεμένοι περί την γεωμετρία (τουλάχιστον) ώστε να τους περάσει από το μυαλό μια μη τετριμμένη λύση?(!). Όπως αυτή που λέγεται "Φιάλη του Klein" ας πούμε? http://en.wikipedia.org/wiki/Klein_bottle
K μήπως μπορεί κανείς να φανταστεί ποιού είδους "μηχανή" θα μπορούσε να εκτελέσει μια 4η "χωρική" στροφή?(!) Μήπως το είχε υποπτευθεί το Γερμανικό αρχηγείο πριν 66 χρόνια όταν έκανε αυτό εδώ τo πείραμα?
http://en.wikipedia.org/wiki/Die_glocke
A, μην ξεχάσω! Όταν επιτέλους ζητήσουν τις πολεμικές αποζημιώσεις δεν τους παρακαλούν να μας δείξουν κ τίποτε αρχεία για τον υπεύθυνο του πειράματος με τις 6(!) διαφορετικές εκδοχές θανάτου? http://en.wikipedia.org/wiki/Hans_Kammler

TZINIS είπε...

ΝΕΑ ΘΕΩΡΙΑ Β Α Ρ Υ Τ Η Τ Α Σ
Μια επιστημονική προσέγγιση για την κούφια γη που σε επιβεβαιώνει
Ν Ε Ε Σ - Π Ρ Ο Σ Ε Γ Κ Ι Σ Ε Ι Σ (θεωρίες)
Την βαρύτητα την βλέπουμε; Την ακούμε; Την μυριζόμαστε; Την γευόμαστε; Φυσικά όχι. Την αντιλαμβανόμαστε μόνον έμμεσος, και όμως ως τώρα την αγνοούσαμε ως εκτη αίσθηση.
Με αφορμή των πειραμάτων Αμερικανών περί πέμπτης δύναμης και το λάθος του Νεύτωνα για την βαρύτητα (από τοπικές εφημερίδες). Να τι έγραφα κατά την συγγραφή βιβλίου φυσικής (εκτός τον άλλων) για την βαρύτητα (βάση της λογικής) το 1976. Και το έστειλα τότε στα ΜΜΕ κλπ. και το θάψανε..... (Εκτός Οικονομικού Ταχυδρόμου, 10/10/94 Σελ.59). = Β Α Ρ Υ Τ Η Σ ΝΕΑ ΘΕΩΡΙΑ 1976-1978. Και νέες αντιφατικές διαπιστώσεις.
Η έλξη της γης επί ενός σώματος είναι ανάλογος της αποστάσεως από αυτήν. Το πεδίον βαρύτητας δεν έχει φορά (δεν είναι κλειστό, καμπύλο όπως το μαγνητικό και το ηλεκτρικό) αλλά εκτείνεται προς τον χώρο, και μεταξύ σελήνης γης υπάρχει κάποιο σημείο που η έλξη της γης και της σελήνης είναι ίσες και αντίθετες, και η έλξη είναι μηδέν.
Σε δύο εκ διαμέτρου αντίθετα σημεία της γης η έλξη έχει φορά αντίθετη, άρα σε κάποιο σημείο π.χ στο κέντρο της γης η έλξη θα είναι μηδέν λόγω εξουδετερώσεως των δυνάμεων, αν π.χ ήμασταν στο διάστημα και βλέπαμε δύο ανθρώπους να περπατούν στα δύο αντίθετα ημισφαίρια της γης, τότε τον έναν από τους δύο θα τον βλέπαμε να περπατά ανάποδα.
Αν ανοίξουμε μία τρύπα στη γη, (ένα πηγάδι) και βγούμε από την άλλη μεριά, από τον βόρειο πόλο μέχρι τον νότιο, και ρίξουμε μια σφαίρα π.χ από το βόρειο ημισφαίριο αυτή θα κατέρχεται συνεχώς επιταχυνομένει μέχρι ενός σημείου, από εκεί και πέρα όταν δηλαδή περάσει το κέντρο της γης θα αρχίσει να επιβραδύνεται διότι τότε θα ΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΠΑΝΩ και αφού διανύσει μία α απόσταση ή θα βγει μέχρι το νότιο ημισφαίριο θα αρχίσει την αντίστροφη κίνηση, δηλαδή θα αρχίσει να κατέρχεται από το νότιο προς το κέντρο της γης, και εν συνεχεία θα αρχίσει να ανέρχεται προς το βόρειο κ.ο.κ. Λόγω όμως της απώλειας κινήσεως, τριβή του αέρος κλπ. κάποια στιγμή θα ισορροπήσει.
Εδώ δημιουργούνται μερικά ερωτήματα: 1), Που θα σταματήσει η σφαίρα, στο κέντρο της γης που η έλξη εξουδετερώνεται από τα δύο ημισφαίρια ή στο κέντρο του ενός ημισφαιρίου, (στα 1/4 της διαμέτρου της γης) που η βαρύτητα πρέπει να είναι η ανώτερη δυνατή. 2) Το κέντρο της γης πρέπει να είναι άδειο, λόγω ελλείψεως βαρύτητας και φυγοκέντρου δυνάμεως, δηλαδή η γη πρέπει να είναι ένας χοντρός φλοιός, ή μεγάλες και μικρές μάζες διάπυρης ύλης θα μετακινούνται μία προς τον ένα και μία προς το άλλο ημισφαίριο ασυνάρτητα για διάφορους λόγους. Τι συμβαίνει από όλα αυτά; Αν πράγματι συμβαίνει ένα τέτοιο πράγμα τότε ανατρέπονται πολλές από τις υπάρχουσες θεωρίες, π.χ ο όγκος της γης δεν πρέπει να είναι έτσι που τον υπολογίζουμε, η μάζα της ύλης στο κέντρο της γης πρέπει να είναι ΑΡΑΙΟΤΕΡΗ και όχιΠΥΚΝΟΤΕΡΗ, καθώς και η βαρύτητα.
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΩΜΑΤΑ. ΝΕΕΣ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ:
Αν υποθετικά χωρίσουμε τη γη σε δύο κoμάτια και τα απoμακρύνουμε, στο κέντρο της αποστάσεως (γης) οι δυνάμεις από τα δύο ημισφαίρια είναι ίσες και αντίθετες όπως μεταξύ σελήνης γης, έτσι και στο κέντρο της γης και έσο πλησιάζουμε στο ένα ή στο άλλο τόσο έλκονται περισσότερο κλπ. προς το 1/4 της γης.
@ Αυτά που γράφω δεν είναι τα συνηθισμένα τα τετριμμένα αλλά είναι πέρα από αυτά και απάτητε μελέτη και μεγάλη γνώση φυσικής
ΣΚΕΤΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ;
Η βαρύτητα είναι συνάρτηση της ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΑΜΟΙΒΑΙΑΣ έλξεως της ύλης, (ή μεμονωμένων νουκλεονίων) και η ένταση της είναι συνάρτηση των μαζών, για να υπάρχει όμως τεράστια βαρύτητα (μαύρες τρύπες) ώστε να συνθλίβετε κάθε τι που θα βρεθεί εκεί, ακόμη και το φως πρέπει η μάζα της ύλης να είναι τεράστια, ή ασύλληπτης πυκνότητας, υπάρχει όμως τέτοια ύλη; Φιλικά Τζίνις.
Περισσότερα έξω από το κατεστημένο στη σελίδα: http://users.otenet.gr/~tzinis tzinis@otenet.gr
Βιβλίο 3: ΘΕΜΑΤΑ: Ελληνικής «αφύσικης» ΦΥΣΙΚΗΣ. Διαχρονική σελίδα. ( 350ΚΒ γράψτε το σε μια δισκέτα )
http://users.otenet.gr/~tzinis/B-3-FYSIKH-gr.htm

Ανώνυμος είπε...

Παραδοχή 1η: Μόνο τα άστρα ασκούν βαρυτική δύναμη.
Παραδοχή 2η: Οι πλανήτες είναι καφέ νάνοι (άστρα με φλοιό)

Στην Γη η οποία είναι ένας καφέ νάνος με φλοιό, εμείς που είμαστε στο κυρτό μέρος του φλοιού δεχόμαστε την δύναμη του άστρου της Γης ενώ στο κοίλο μέρος του φλοιού εφαρμόζεται η δύναμη του άστρου του Ήλιου. Με λίγα λόγια ο φλοιός της Γης ισορροπεί ανάμεσα στις δυο δυνάμεις και για αυτό και περιστρέφεται με διαφορετική ταχύτητα από το άστρο της Γης και για αυτό δε συμπίπτει ο μαγνητικός βορράς με τον γεωγραφικό βορρά.Ξυπνήστε επιτέλους ! Έλεος !

zeke είπε...

loved it thanks for sharing this I can see you are a space lover like me I wonder what's out there the probability of us being alone is very low. I also write about space and astronomy if you are interested checkout Astronomers found 20 new moons orbiting Saturn

zeke είπε...

thanks for sharing this useful information.
Huawei Ban