Την εβδομάδα που μας πέρασε είχαμε 3 ενδιαφέροντα γεγονότα ενώ σήμερα περιμένουμε (σε καμιά ώρα) ακόμα μία εκτόξευση από την SpaceX.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά όμως.
eXtreme Matter meets eXtreme Gravity
Στις 17-19 είχαμε λοιπόν στο Bozeman, MT το δεύτερο workshop της σειράς που οργανώνει το πανεπιστήμιο της Montana (MSU), το οποίο είχε ως θέμα την φυσική των συμπαγών αντικειμένων και τα φαινόμενα ισχυρής βαρύτητας, δηλαδή τους αστέρες νετρονίων, τις μαύρες τρύπες, άλλα εξωτικά συμπαγή αντικείμενα, και τέλος τα βαρυτικά κύματα και τις διαδικασίες που τα δημιουργούν, όπως είναι οι συγκρούσεις μελανών οπών μεταξύ τους ή με αστέρες νετρονίων ή οι συγκρούσεις μεταξύ ζευγαριών αστέρων νετρονίων.
Στην κορυφή της ατζέντας ήταν τα αποτελέσματα που μπορούμε να πάρουμε από το NICER που αυτή τη στιγμή είναι σε λειτουργία στον διεθνή διαστημικό σταθμό και ετοιμάζεται να αρχίσει να παίρνει δεδομένα για επιστημονική χρήση (αφού η βαθμονόμιση ολοκληρώθηκε).
Ακόμα συζητήσαμε το τι μπορούμε να μάθουμε από την πιθανή ανίχνευση ενός σήματος από το LIGO που να προέρχεται από την σύγκρουση δύο αστέρων νετρονίων καθώς και τις προοπτικές ανίχνευσης παράλληλα ενός ηλεκτρομαγνητικού συνοδού σήματος.
Τέλος, στην ατζέντα ήταν και πιο εξωτικά θέματα, όπως η ύπαρξη εξωτικών αντικειμένων μέσα στα πλαίσια της Γενικής Σχετικότητας καθώς και η πιθανότητα να δούμε αποκλίσεις από τη Γενική Σχετικότητα.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι το προηγούμενο συνέδριο της σειράς είχε πραγματοποιηθεί στο τέλος του Αυγούστου το 2015, οπότε και λίγες μέρες μετά το LIGO ανίχνευσε το πρώτο βαρυτικό σήμα GW150914.
Ολική έκλειψη2017
Στις 21 του μήνα είχαμε την ολική έκλειψη που ήταν ορατή από τις ΗΠΑ. Πραγματικά δεν έχω λόγια για το φαινόμενο. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι πρέπει κανείς να δει τουλάχιστον μία στη ζωή του.
Τέλος, για όποιον ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει την σημερινή εκτόξευση, μπορεί να την δει εδώ
Σήμερα είχαμε μια απόλυτα επιτυχημένη εκτόξευση από την Space-X και το παρατηρητήριο NICER είναι σε τροχιά και στο δρόμο για τον διεθνή διαστημικό σταθμό, μαζί με το υπόλοιπο φορτίο της αποστολής CRS-11.
Η Space-X εκτός από την πετυχημένη εναπόθεση του φορτίου της σε τροχιά είχε και μια απόλυτα πετυχημένη προσγείωση του πρώτου σταδίου του πύραυλού της, Flacon-9.
Συγχαρητήρια λοιπόν στην Space-X για την πολύ καλή δουλειά που έκανε και καλή συνέχεια. Το επόμενο στάδιο είναι η συνάντηση του ISS με την κάψουλα Dragon και η τοποθέτηση του NICER στον ISS.
Σήμερα στις 5:07 p.m. EDT ή 21:07 UTC ή 24:07 ώρα Ελλάδος, θα έχουμε τη δεύτερη απόπειρα εκτόξευσης της αποστολής CRS-11 της Space-X που θα ανεφοδιάσει τον διεθνή διαστημικό σταθμό και θα μεταφέρει και το τηλεσκόπιο NICER που έχει ως στόχο την μελέτη των αστέρων νετρονίων.
Η αποστολή αυτή είναι πολύ σημαντική για την μελέτη των ιδιοτήτων των αστέρων νετρονίων και θα μπορέσει να μας δώσει πολλές πληροφορίες για την εσωτερική δομή τους και για τις ιδιότητες της ύλης σε πολύ υψηλές πυκνότητες. Ακόμα, θα μπορέσουμε ενδεχομένως να πραγματοποιήσουμε ακόμα πιο αυστηρούς ελέγχους της Γενικής Σχετικότητας μελετώντας τις ιδιότητες των αστέρων νετρονίων. Οι παρατηρήσεις από το NICER μαζί με τις μελλοντικές παρατηρήσεις βαρυτικών κυμάτων από την σύγκρουση μελανών οπών με αστέρες νετρονίων ή αστέρων νετρονίων με αστέρες νετρονίων θα μας δώσουν πληροφορίες που ήταν αδύνατο να συλλέξουμε μέχρι τώρα για αυτά τα αντικείμενα. Και φυσικά, όπως συμβαίνει συχνά στην αστροφυσική, ελπίζουμε ότι η φύση θα μας εκπλήξει ευχάριστα με νέα ενδιαφέροντα προβλήματα εκτός από τις πιθανές απαντήσεις στα υπάρχοντα ερωτήματα.
Καταπληκτικά νέα από την SpaceX, η οποία σήμερα κατάφερε να χρησιμοποιήσει για δεύτερη φορά το πρώτο στάδιο του πυραύλου της, Falcon9, σε μια εκτόξευση ενός τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου που κατευθύνεται σε γεωστατική τροχιά.
Το πρώτο στάδιο που έκανε σήμερα τη δεύτερη πτήση του είχε πετάξει ξανά περίπου ένα χρόνο πριν και είχε προσγειωθεί στην αυτόνομη πλατφόρμα στη θάλασσα.
Σήμερα πραγματοποιήθηκε ένα τεράστιο βήμα προς την κατεύθυνση της πιο εύκολης και οικονομικής πρόσβασης στο διάστημα, που θα ανοίξει το δρόμο για την πιο σταθερή παρουσία μας πέρα από τη Γη.
Μπράβο στην SpaceX.
Falcon 9 first stage has landed on Of Course I Still Love You — world’s first reflight of an orbital class rocket.
That's what I like to see @spacex. Cheering too loud to hear commentary. Only second time landed on drone ship. 1st reused @spacex rocket pic.twitter.com/uk2YWX9ma4
Η SpaceX τα κατάφερε πάλι. Πριν λίγο για δεύτερη φορά προσγείωσε το πρώτο στάδιο του πυραύλου της στην θαλάσσια πλατφόρμα (τρίτη συνολικά προσγείωση μαζί με αυτή που είχαν στη στεριά), αφού πρώτα είχε στείλει στην πορεία του για μια γεωστατική τροχιά το δεύτερο στάδιο με έναν τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο. Παρακάτω ακολουθούν κάποια σχετικά tweets, ενώ αυτή τη στιγμή το δεύτερο στάδιο μόλις έθεσε τον δορυφόρο στην τροχιά του.
The Falcon 9 first stage has landed on the droneship
Πρόσφατα μάλιστα είχαν ανακοινώσει την πρόθεση της εταιρίας να στείλει αποστολή στον Άρη μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
Συγχαρητήρια στην SpaceX για μια ακόμα επιτυχία λοιπόν και καλή συνέχεια με τις προσπάθειές τους.
Λίγες μέρες μετά την δεύτερη επιτυχημένη προσγείωση του Falcon 9 της SpaceX, και την πρώτη στην πλατφόρμα στη θάλασσα,
SpaceX's Falcon 9 landing successfully on autonomous spaceport drone ship "Of Course I Still Love You" on April 8th 2016
ένα αρκετά σημαντικό βήμα προς την πιο οικονομική πρόσβαση στο διάστημα, σήμερα είχαμε μια άλλη πολύ ενδιαφέρουσα ανακοίνωση σχετικά με την εξερεύνηση του διαστήματος.
Ο Yuri Milner ανακοίνωσε την πρόθεσή του, στα πλαίσια της πρωτοβουλίας Breakthrough, να στείλει έναν στόλο από ρομποτικά μικρο-διαστημόπλοια στον Α του Κενταύρου, σε απόσταση περίπου 4ων ετών φωτός με ταχύτητα της τάξης του 0.2c, με στόχο να φτάσουν στον προορισμό τους σε διάστημα 20 χρόνων και να στείλουν πληροφορίες στη Γη για ότι συναντήσουν εκεί (#Starshot). Στα παρακάτω λινκ μπορεί να δει κανείς την σχετική ανακοίνωση και το βίντεο της συνέντευξης τύπου που δόθηκε σήμερα σε ζωντανή μετάδοση.
Βρίσκω την όλη ιδέα συγκλονιστική και πάρα πολύ ενδιαφέρουσα και θα είναι ένα φανταστικό επίτευγμα, αν το καταφέρουν. Η όλη ιδέα στηρίζεται στην επιτάχυνση μέσα σε μικρό σχετικά χρονικό διάστημα, με τη βοήθεια μιας πολύ ισχυρής συστοιχίας LASER (και ιστίων), των μικρο-διαστημοπλοίων στο 20% της ταχύτητας του φωτός, τα οποία μετά από αυτό θα βρίσκονται σε βαλλιστική τροχιά προς τον στόχο τους. Σημείο κλειδί στην όλη ιστορία είναι τόσο η ανάπτυξη του LASER όσο και το μικρό μέγεθος και η μικρή μάζα των συσκευών. Ως ενδιάμεσα στάδια στην ανάπτυξη της όλης ιδέας θα είναι η αποστολή τέτοιων συσκευών σε στόχους μέσα στο ηλιακό σύστημα και αν το σκεφτεί κανείς ακόμα και μόνο αυτό είναι καταπληκτική ευκαιρία, αφού ενδεικτικά όπως αναφέρθηκε κάποια στιγμή, ο Πλούτωνας είναι περίπου 4 ώρες φωτός μακριά (αν θυμάμαι καλά) και μια τέτοια συσκευή θα μπορεί να τον φτάσει σε 20 ώρες αντί για 9-10 χρόνια όπως έκανε το New Horizons. Οπότε, εκτός από την τεράστια τεχνολογική επιτυχία και το συγκλονιστικό επίτευγμα της προσέγγισης ενός γειτονικού αστρικού συστήματος σε χρόνο της τάξη της μίας γενιάς, θα υπάρχει και μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον, αφού κανείς θα μπορεί να στείλει με πολύ μικρό κόστος τεράστιο αριθμό από τέτοιες συσκευές μέσα σε λίγες ώρες, όπου θέλει μέσα στο ηλιακό σύστημα.
Αλλά εγώ το βρίσκω τρομακτικά ενδιαφέρον και για έναν ακόμα λόγο. Αναφέρθηκε κάποια στιγμή το θέμα του τι θα δουν αυτά τα διαστημόπλοια που θα κινούνται με ταχύτητα 0.2c καθώς θα διασχίζουν τον Α του Κενταύρου, όπου θα τραβήξουν φωτογραφίες και θα συλλέξουν δεδομένα για να στείλουν στη Γη. Για σκεφτείτε για λίγο, τα περίφημα νοητικά πειράματα με τα τρένα του Einstein. Αυτή θα είναι η πρώτη φορά που θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε τον κόσμο όπως θα φαίνεται πάνω από ένα τέτοιο τρένο. Φανταστικό. Αγγίζει την Επιστημονική Φαντασία.
Πως θα φαινόταν λοιπόν μια φωτογραφία τραβηγμένη από ένα τέτοιο τρένο; Η διαίσθησή και όσα μπορεί να γνωρίζει κανείς από την ειδική σχετικότητα μπορεί να τον προδώσει. Ο Avi Loeb μαλλον την πάτησε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου αφού αναφέρθηκε αν άκουσα καλά στην παραμορφωμένη εικόνα των πλανητών που θα δουν τα διαστημόπλοια. Αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι.
There was a comment during questions session of #StarShot pressconf. regarding the shape of a planet as the probe takes a picture at 0.2c >
Με λίγα λόγια, ενώ θα περίμενε κανείς να δει το σχήμα ενός σφαιρικού πλανήτη παραμορφωμένο λόγο συστολής Lorentz, κάτι τέτοιο δεν θα αποτυπωνόταν σε μια φωτογραφία. Ο λόγος είναι ότι η συστολή “φαίνεται” όταν κάνουμε μια ταυτόχρονη μέτρηση της θέσης των άκρων μιας ράβδου για παράδειγμα, ενώ η φωτογραφία αποτυπώνει στην φωτογραφική πλάκα τα φωτόνια που φτάνουν την ίδια στιγμή στην πλάκα, τα οποία όμως μπορεί να έχουν εκπεμφθεί διαφορετικές στιγμές από το αντικείμενο της φωτογραφίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένα σφαιρικό αντικείμενο να διατηρεί την σφαιρική σιλουέτα του και στην φωτογραφία. Αυτό που παραμορφώνεται είναι η απεικόνιση της επιφάνειας του αντικειμένου.
Περισσότερα σχετικά με αυτό μπορεί να βρει κανείς στις παρακάτω αναφορές.
Σήμερα, η SpaceX είχε μια πολύ μεγάλη επιτυχία. Εκτός από το ότι κατάφερε να τοποθετήσει σε τροχιά 11 τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους, κατάφερε να προσεδαφίσει και το πρώτο στάδιο του πυραύλου Falcon-9, κάτι που είναι στα σχέδια της SpaceX εδώ και καιρό, αλλά δεν είχε καταφέρει να πετύχει μέχρι τώρα.
Σήμερα λοιπόν το κατάφερε αρκετά θεαματικά, όπως μπορεί να δει κανείς στο παρακάτω βίντεο.
Η προσεδάφιση αυτή είναι μια μεγάλη επιτυχία και ανοίγει και τον δρόμο σε ένα άλλο από τα μεγάλα σχέδια της SpaceX, τις αποστολές στον Άρη.
Συνιστώ την επιλογή Flip Book όπου κουνάς την θέση του Ήλιου και βλέπεις τις σκιές... Τρέλα...
Update2:
Με αφορμή τα σχόλια έδωσα το παραπάνω link με τις φωτογραφίες από το LROC, ενώ σε σχόλιο έδωσα και ένα λίνκ με υπολογισμούς της δόσης που δέχτηκαν οι αστροναύτες. Στο ίδιο κλίμα έχει ενδιαφέρον και αυτό το λινκ στο οποίο παρουσιάζονται κάποια στοιχεία και κάποια σχετικά επιχειρήματα. Από το λινκ λοιπόν παραθέτω το παρακάτω quote, που το βρήκα πολύ αστείο:
"The recent Fox TV show, which I saw, is an ingenious and entertaining assemblage of nonsense. The claim that radiation exposure during the Apollo missions would have been fatal to the astronauts is only one example of such nonsense." -- Dr. James Van Allen
Το ηλιακό τηλεσκόπιο SOHO, για μία ολόκληρη ώρα (06:24am έως 07:24am) έχασε από τα μάτια του τον Ήλιο,στις 11/9/2012, καθώς κάτι πολύ μεγάλο πέρασε από μπροστά του και τον έκρυψε με τη σκιά του. Μήπως ήταν ο πλανήτης Nibiru ή κάτι άλλο;
Την απάντηση δεν την γνωρίζει κανείς, ενώ όπως διευκρινίζουν οι επιστήμονες της NASA, δεν υπήρχε κάποιο στάσιμο αντικείμενο στην ατμόσφαιρα της γης, ενώ διαβεβαιώνουν πως δεν ήταν κάποιος διαστημικός σταθμός...
"επίμαχο βίντεο"
Το παραπάνω βίντεο ανέβηκε στο επίσημο κανάλι στο youtube της ιστοσελίδας http://helioviewer.org ,όπως φαίνετε και κάτω δεξιά στο βίντεο, η οποία αποτελέι επίσημο πρόγραμμα της NASA και είναι η πηγή μας, όποιος θέλει μπορεί να το δεί ξεκάθαρα στην ιστοσελίδα τους στο About οτι πρόκειτε για επίσημη σελίδα της ΝASA. Αυτό εξασφαλίζει και την εγκυρότητα του βίντεο το οποίο είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Τι έγινε ρε παιδιά; Έχει έρθει ο Νιμπίρου και πάει τσάρκα στο SOHO σαν τον Μαρξ ένα πράγμα;
Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Τι είναι το SOHO; Το SOHO είναι στα ελληνικά το Solar and Heliospheric Observatory (SOHO), το οποίο είναι ένα διαστημόπλοιο που έχει ως αποστολή να παρατηρεί τον Ήλιο και το οποίο βρίσκεται στην περιοχή του σημείου Λαγκράνζ L1 του συστήματος Γης-Ήλιος. Και που είναι αυτό το L1 όμως; Στο κυκλικό πρόβλημα των 3ων σωμάτων, όπου έχεις 2 σώματα μεγάλης μάζας που εκτελούν κυκλική τροχιά το ένα γύρω από το άλλο και έχεις και ένα 3ο σώμα το οποίο έχει πολύ μικρή μάζα για να επηρεάσει τα άλλα δύο σώματα, η κίνηση αυτού του 3ου σώματος έχει κάποιες θέσεις ισορροπίας οι οποίες κινούνται σε σταθερές αποστάσεις από τα δύο πρώτα σώματα. Αυτές οι θέσεις είναι 5 και λέγονται σημεία Λαγκράνζ. Τα σημεία αυτά φαίνονται στο σχήμα:
Όπως βλέπουμε στο σχήμα το L1 είναι ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο, κάπου μακρυά από τις τροχιές των γήινων δορυφόρων, ουσιαστικά σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο.
Από αυτό που γράφει όμως η είδηση, καταλαβαίνουμε ότι όποιος την έγραψε ίσως να νομίζει ότι το ηλιακό αυτό παρατηρητήριο είναι κάπου πάνω στη Γη; (δεν υπήρχε κάποιο στάσιμο αντικείμενο στην ατμόσφαιρα της γης, ενώ διαβεβαιώνουν πως δεν ήταν κάποιος διαστημικός σταθμός...) ή έστω σε τροχιά γύρω από αυτή; Κάτι τέτοιο πάντως και σίγουρα αυτά που λέει, δεν τα λένε οι επιστήμονες της NASAς.
Ας πάμε παρακάτω όμως. Η σελίδα στην οποία παραπέμπει είναι πραγματική και αξιόπιστη και πράγματι δείχνει φωτογραφίες και βίντεο από ηλιακά παρατηρητήρια όπως το SOHO. Αν πάει λοιπόν κανείς να δει τι έβλεπε το SOHO την επίμαχη ώρα και μέρα... δεν θα δει τίποτα... Και για του λόγου το αληθές,
Αν ακολουθήσει κανείς το link στην εικόνα θα βρεθεί στη σελίδα του Helioviewer και εκεί μπορεί να παίξει με τις ρυθμίσεις της ώρας και τα σχετικά και θα το διαπιστώσει και μόνος του.
Και φυσικά δεν θα μπορούσε να είναι και πολύ διαφορετικά, γιατί αν κάτι πέρναγε μπροστά από το SOHO και έκανε και μία ώρα να περάσει, τότε πιθανότατα θα ήταν αρκετά μεγάλο ώστε να είναι ορατό μπροστά στον Ηλιακό δίσκο και από τη Γη, οπότε θα το είχαν δει οι πάντες και θα τρέχανε όλοι γυμνοί στους δρόμους και θα φωνάζανε, "ήρθε το τέλος, ήρθε το τέλος", και στην Ελλάδα θα γινόταν συνωμοσία για πραξικόπημα την οποία και θα αποκάλυπτε το ΒλΗΜΑ και ο Στουρνάρας θα βριζόταν στην ψύχρα σαν νταλικέρης με τον Τόμσεν και θα πιανόντουσαν μαλλί με μαλλί και δεν θα έμενε ούτε μπούκλα, κλπ... Αλλά αυτό δεν έγινε.
Αλλά αν προσέξει κανείς λίγο καλύτερα στη σελίδα του Helioviewer, θα δει ότι υπάρχει η δυνατότητα να επιλέξει κανείς και άλλα ηλιακά παρατηρητήρια, εκτός από το SOHO. Για παράδειγμα μπορεί να επιλέξει κανείς το SDO ή κατά το ελληνικότερον, Solar Dynamics Observatory (SDO). Και τι είναι λοιπόν το SDO; Είναι ένας δορυφόρος που ως αποστολή έχει την παρατήρηση της δυναμικής του Ήλιου, δηλαδή τις μεταβολές που συμβαίνουν σ' αυτόν γρήγορες και αργές, και μία από τις δουλειές που κάνει είναι να κάνει και ηλιο-σεισμολογία που μας δίνει τεράστια πληροφορία για το εσωτερικό του Ήλιου. Και που βρίσκεται αυτό το ρημάδι το SDO; Βρίσκεται σε γεωσύγχρονη τροχιά γύρω από τη Γη, σε ύψος περίπου 36000 km και το επίπεδό της σχηματίζει γωνία με τον ισημερινό. Την θέση του SDO ως προς την επιφάνεια της Γης μπορεί να την δει κανείς σε αυτή τη σελίδα, όπου φαίνεται ότι ουσιαστικά κάθεται πάνω από μια συγκεκριμένη περιοχή και αυτό το 8άρι που διαγράφει η τροχιά του (φαίνεται με ένα zoom-out) είναι επειδή έχει το επίπεδο της τροχιάς αυτή την κλίση (περίπου 28 μοίρες) ως προς τον ισημερινό.
Και τι μας νοιάζει εμάς όμως το SDO θα αναρωτηθεί κάποιος. Αφού το SOHO είδε τον Νιμπίρου (ή το μητρικό σκάφος κατά άλλους). Προφανώς αυτοί που έχουν κάποια σχέση με αυτά τα πράγματα θα έχουν καταλάβει που πάει η ιστορία. Αν επιλέξει λοιπόν κανείς αντί για το SOHO, το SDO στο παραπάνω link που έδωσα με τη φωτογραφία, ξαφνικά θα πέσει πάνω σε έναν μισοκρυμμένο Ήλιο
Αμάν αμάν... Δίκαιο είχαν τελικά. Μας την έπεσε ο Νιμπίρου και μπήκε μπροστά στο SDO...
Ψυχραιμία. Ούτε ο Νιμπίρου είναι αυτό που μπαίνει μπροστά στον Ήλιο, ούτε κανένα UFO, αν και κουβαλάει πολλά ούφο. Αυτό που μπαίνει στο οπτικό πεδίο του SDO, το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη, ομολογουμένως αρκετά μακριά - περίπου 3 φορές τη διάμετρό της, και κοιτάει συνέχεια προς τον Ήλιο, είναι προφανώς η Γη.
Και φυσικά το εξηγεί και η NASA που κατά τα άλλα δεν είχε ιδέα τι έγινε...
NASA's Solar Dynamics Observatory (SDO) has moved into its second eclipse season of 2012. This movie from SDO shows Earth moving across the sun from 2:25 to 3:25 a.m. EDT on Sept. 6, 2012. The boundaries of the shadow of Earth on the sun are not perfectly sharp since SDO can see some light from the sun coming through Earth's atmosphere.
Και φυσικά αυτό το φαινόμενο είναι περιοδικό. Συμβαίνει δύο φορές το χρόνο κοντά στις ισημερίες, όπως μπορεί να διαβάσει κανείς και στις περιγραφές με τα ένα κάρο βίντεο που κυκλοφορούν για το συγκεκριμένο θέμα. Για παράδειγμα, να ένα βίντεο από το 2011,
Και το σχετικό σχόλιο από ένα άλλο παρόμοιο βίντεο με κάποια έκλειψη του SDO, NASA's Solar Dynamics Observatory has eclipse seasons twice a year near each equinox. For three weeks about 0700 UTC our orbit has the Earth pass between SDO and the Sun. These eclipses can last up to 72 minutes in the middle of an eclipse season..
Με λίγα λόγια, ούτε ο Νιμπίρου έρχεται, ούτε τα μητρικά σκάφη για να μας πάρουν, ούτε οποιαδήποτε άλλη βλακεία μπορεί να σκαρφίζονται "διάφοροι"...
Το μόνο που παίζει είναι ένα ακόμα ενδιαφέρον, όμορφο και θεαματικό φαινόμενο.
Καλό Μήνα.
--------------------
Update: Ας βάλω και το λινκ για τη σελίδα του SDO. Btw, αυτή η σεζόν των εκλείψεων τέλειωσε με το τέλος του Σεπτέμβρη.
Χθες, στις 25 Αυγούστου του 2012, πέθανε σε ηλικία 82 ετών ο αστροναύτης Neil Armstrong.
Ο Armstorng ήταν ο κυβερνήτης της αποστολής Apollo 11 που πάτησε στη Σελήνη στις 20 Ιουλίου του 1969, μαζί με τους Buzz Aldrin και Michael Collins (ο οποίος έμεινε σε σεληνιακή τροχιά για να ελέγχει το Command Module).
Τι να πει κανείς για τον Neil Armstrong...
Θα πω μια ιστορία λοιπόν. Όταν ήμουν μικρός, θυμάμαι που πηγαίναμε μαζί με τον αδελφό μου και κουρευόμασταν στον κουρέα του χωριού. Ήταν ένα παραδοσιακό τελετουργικό που ακολουθούσαμε σχεδόν κάθε φορά που επισκεπτόμασταν το χωριό (στις σχολικές αργίες κατά βάση). Μας έπαιρνε ο πατέρας μου και μας πήγαινε λοιπόν για κούρεμα. Το κουρείο ήταν ένα ειδικά διαμορφωμένο δωματιάκι στο σπίτι του κουρέα, στην αρχή της αυλής, όπου υπήρχαν μέσα οι σχετικοί καθρέφτες, ο πάγκος με τα διάφορα κουρευτικά και ξυριστικά σύνεργα, η κλασική καρέκλα και 1-2 καρέκλες για την αναμονή. Ο χώρος αυτός ήταν γεμάτος και με φωτογραφίες. Είχε φωτογραφίες από εξωτικά μέρη, με φοίνικες και τέτοια, θυμάμαι χαρακτηριστικά και μια γιαπωνέζα που αν άλλαζες την γωνία που την κοίταζες σου έκλεινε το μάτι, κάτι που ήταν φυσικά μία πρόκληση, το να κουνιέσαι εν μέσω κουρέματος για να σου κλείσει το μάτι η γιαπωνέζα δηλαδή. Οι φωτογραφίες όμως που θυμάμαι πιο έντονα ήταν οι φωτογραφίες του Apollo 11. Ο κουρέας είχε τοποθετήσει σε περίοπτη θέση την παραπάνω φωτογραφία που ποζάρει το πλήρωμα της αποστολής. Θυμάμαι ακόμα και την φωτογραφία με το έμβλημα της αποστολής, τον αετό και αν δεν με απατά η μνήμη μου, είχε και άλλες σχετικές φωτογραφίες,
Η αλήθεια είναι ότι πάνε πάρα πολλά χρόνια και οι μνήμες είναι κάπως μπερδεμένες, αλλά την φωτογραφία με τα μέλη της αποστολής που ποζάρουν με την Σελήνη στο φόντο την θυμάμαι πεντακάθαρα. Θυμάμαι να την χαζεύω όσο διαρκούσε η ατελείωτη διαδικασία του κουρέματος (και για έναν πιτσιρικά το να κάθεσαι έστω και για 15 λεπτά σε μια θέση φαινόταν ατελείωτο). Είχε και τα ονόματα των αστροναυτών στη φωτογραφία και θυμάμαι να προσπαθώ να τα αποστηθίσω. Ήταν σχεδόν ένα ταξίδι στη Σελήνη το κούρεμα στο χωριό.
Πραγματικά δεν ξέρω γιατί είχε τις φωτογραφίες από το Apollo 11 στον καθρέφτη του ο κουρέας. Δεν ξέρω αν η όλη ιστορία των ανθρώπων που πάτησαν στη Σελήνη διέγειρε τη φαντασία του ιδίου κάποια στιγμή ή απλά τις είχε βρει κάπου και τις θεώρησε όμορφες φωτογραφίες για να στολίσει τον καθρέφτη και να χαζεύουν οι πελάτες (σε εμένα πάντως έπιασε). Όπως και να έχει, ακόμα και να μην είχε διεγερθεί η φαντασία του κουρέα, τη δικιά μου φαντασία σίγουρα την διέγειρε η παρουσία αυτών των εικόνων και δεν ξέρω ενδεχομένως και πόσων άλλων πιτσιρικάδων του χωριού.
Αυτή ήταν νομίζω και το μεγαλύτερο επίτευγμα αυτών των ανδρών, το ότι κουβάλησαν τη σκέψη όλων μας στη Σελήνη και πέρα από αυτή, στα άστρα. Για αυτό το λόγο, με στεναχωρεί πολύ η απώλεια του Neil Armstrong, γιατί χθες χάσαμε ένα σύμβολο που ταξίδεψε την σκέψη και την φαντασία μας σε πιο μεγάλα πράγματα. Αντίο Neil... μακάρι να συνεχίσουν κάποιοι το έργο που εσύ και οι συνάδελφοί σου αρχίσατε.
Οι φωτογραφίες από την ίδια την αποστολή του Apollo 11 είναι άπειρες και μπορεί να τις βρει κανείς από τα links στο άρθρο της wikipedia. Ενδιαφέρον όμως έχουν και οι φωτογραφίες της σημερινής κατάστασης της θέσης όπου προσσεληνώθηκε η σεληνάκατος. Τις φωτογραφίες αυτές τις τράβηξε ο δορυφόρος LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter)
Τον τελευταίο καιρό, έχω γράψει μια σειρά από posts με θέμα το Pioneer Anomaly και τις πρόσφατες δουλειές που έχουν γίνει προσπαθώντας να εξακριβώσουν ποια είναι τελικά η φύση του anomaly.
Όλες οι τελευταίες ενδείξεις από την δουλειά των Turyshev, Toth και των συνεργατών τους, οδηγούσαν στην κατεύθυνση της ερμηνείας του anomaly ως θερμικής φύσεως φαινόμενο, λόγω ανισοτροπικής εκπομπής θερμικής ακτινοβολίας από το διαστημόπλοιο, ενώ περιμέναμε και την ανακοίνωση των τελικών τους αποτελεσμάτων.
We investigate the possibility that the anomalous acceleration of the Pioneer 10 and 11 spacecraft is due to the recoil force associated with an anisotropic emission of thermal radiation off the vehicles. To this end, relying on the project and spacecraft design documentation, we constructed a comprehensive finite-element thermal model of the two spacecraft. Then, we numerically solve thermal conduction and radiation equations using the actual flight telemetry as boundary conditions. We use the results of this model to evaluate the effect of the thermal recoil force on the Pioneer 10 spacecraft at various heliocentric distances. We found that the magnitude, temporal behavior, and direction of the resulting thermal acceleration are all similar to the properties of the observed anomaly. As a novel element of our investigation, we develop a parameterized model for the thermal recoil force and estimate the coefficients of this model independently from navigational Doppler data. We find no statistically significant difference between the two estimates and conclude that once the thermal recoil force is properly accounted for, no anomalous acceleration remains.
Ουσιαστικά, αυτό που έκαναν ήταν ότι κατασκεύασαν ένα πολύ ακριβές μοντέλο των διαστημοπλοίων Pioneer, με την βοήθεια του οποίου μοντελοποίησαν τις απώλειες θερμότητας των διαφόρων μερών του διαστημοπλοίου και από εκεί υπολόγισαν την ροή θερμότητας που διαφεύγει στις διάφορες διευθύνσεις σε κάποια απόσταση από το διαστημόπλοιο. Αυτές οι ροές θερμότητας αντιστοιχούν σε ροές ορμής στις διάφορες διευθύνσεις και από την κατανομή τους μπορεί κανείς να εξάγει τις δυνάμεις που ασκεί η ακτινοβολία στο διαστημόπλοιο. Αφού υπολόγισαν αυτές τις ροές, με την βοήθεια του μοντέλου τους και τα διάφορα στοιχεία της τηλεμετρίας του σκάφους, σύγκριναν τις επιταχύνσεις που βρήκαν με τις επιταχύνσεις όπως προέκυπταν από την ανάλυση του Doppler και βρήκαν ότι πρακτικά (μέσα στα όρια των σφαλμάτων) όλο το effect μπορεί να αποδοθεί στην ανισοτροπική εκπομπή της θερμότητας.
Συνοπτικά τα συμπεράσματα είναι:
1. Μετά την ανάλυση, δεν παραμένει κάποια στατιστικά σημαντική ανώμαλη επιτάχυνση. 2. Η θερμική επιτάχυνση και η επιτάχυνση όπως προκύπτει από το Doppler μοντελοποιούνται με έναν νόμο της μορφής $$\reverse\opaque a=a_0 2^{-(t-t_0)/\tau},$$ όπου τα αποτελέσματα είναι:
Doppler: $$\reverse\opaque \tau=(28.8\pm 2)yr,$$ $$\reverse\opaque a_0=(10.1\pm 1.0)\times 10^{-10}ms^{-2},$$
Thermal: $$\reverse\opaque \tau=(36.9\pm 6.7)yr,$$ $$\reverse\opaque a_0=(7.4\pm 2.5)\times 10^{-10}ms^{-2},$$ 3. Από την θερμική ανάλυση προκύπτει ότι το 80% της παρατηρούμενης επιτάχυνσης από το Doppler μπορεί να αποδοθεί στη θερμότητα, όπου το 35% προκύπτει από τις απώλειες της γεννήτριας ρεύματος ενώ το 45% προκύπτει από τα ηλεκτρονικά/ηλεκτρικά στοιχεία του διαστημοπλοίου, ενώ το υπόλοιπο 20% είναι συνεπές με το σφάλμα στον υπολογισμό των θερμικών απωλειών. 4. Η μεγαλύτερη αβεβαιότητα προκύπτει από την θερμική συμπεριφορά της μπογιάς με την οποία έχει θωρακιστεί η γεννήτρια του διαστημοπλοίου. 5. Δεν παρατηρείται κάποια στιγμή έναρξης της ανωμαλίας, σύμφωνα με τις προβλέψεις του μοντέλου της θερμικής φύσης του φαινομένου. 6. Και τέλος, τα αποτελέσματα είναι συνεπή με το ότι η επιτάχυνση έχει κατεύθυνση προς τη Γη.
Με αυτά λοιπόν κλίνει ο κύκλος της ιστορίας με το Pioneer Anomaly. Είχε πλάκα το γεγονός ότι ακριβώς την επόμενη μέρα από την μέρα που βγήκε αυτό το paper στο arXiv, εμφανίστηκε και ένα άλλο που συζητούσε το ενδεχόμενο να οφείλεται το anomaly σε κάποιο "Chameleon effect", αλλά τελικά το απέκλειε. Στην εργασία συζητάνε το ενδεχόμενο να τρέξουν πάλι το μοντέλο αν έχουν νέα εργαστηριακά δεδομένα για την συμπεριφορά της επίστρωσης των θερμικών γεννητριών προκειμένου να μειώσουν το σφάλμα αυτού του παράγοντα, αλλά πέρα από αυτό νομίζω ότι δεν θα ακολουθήσει κάτι περισσότερο στην ανάλυση του όλου φαινομένου. Θα έλεγα ότι η όλη υπόθεση του Pioneer Anomaly έχει μάλλον κλείσει και οφείλεται σε γνωστή φυσική.
Εκτοξεύεται σήμερα (μεθαύριο, δες 2ο update) η αποστολή Gravity Recovery And Interior Laboratory (GRAIL) για τη Σελήνη. Την εκτόξευση μπορεί να την παρακολουθήσει κανείς ζωντανά:
Ο στόχος της αποστολής είναι να χαρτογραφήσει το βαρυτικό πεδίο της Σελήνης προκειμένου να πάρουμε περισσότερες πληροφορίες για την δομή του εσωτερικού της. Ένα από τα ανοιχτά ερωτήματα είναι η διαφορά στην μορφολογία της πλευράς που κοιτάζει προς τη Γη από την πλευρά που δεν βλέπουμε ποτέ. Και φυσικά υπάρχουν και τα ερωτήματα που έχουν να κάνουν με τον σχηματισμό της Σελήνης. Το γενικά αποδεκτό μοντέλο λέει ότι κάποια στιγμή προσέκρουσε στη Γη ένα πλανητοειδές στο μέγεθος του Άρη περίπου που είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα νέφος από συντρίμμια σε τροχιά γύρω από τη Γη, το οποίο συμπυκνώθηκε και έδωσε τη Σελήνη. Πρόσφατα διατυπώθηκε μια παραλλαγή αυτού του μοντέλου. Η παραλλαγή λέει λοιπόν ότι είναι πιθανό από το νέφος των συντριμμιών που δημιουργήθηκε να σχηματίστηκαν δύο φεγγάρια τα οποία σιγά σιγά πλησίασαν και συγκρούστηκαν με χαμηλή ταχύτητα πιο μετά. Αυτό το σενάριο θα εξηγούσε κάποιες ιδιαιτερότητες της μορφολογίας και της σύστασης της Σελήνης. Για αυτό το θέμα μπορεί να διαβάσει κανείς μερικά πράγματα παραπάνω και στο άρθρο από το NASA Science News, GRAIL and the Mystery of the Missing Moon. Αυτά τα ερωτήματα και άλλα ακόμα σε σχέση με την εξέλιξη της Σελήνης θα προσπαθήσει να απαντήσει η αποστολή GRAIL.
Το ενδιαφέρον της αποστολής είναι ο τρόπος με τον οποίο θα μετρήσουν το βαρυτικό πεδίο με την βοήθεια δύο διαστημοπλοίων. Συνήθως οι μετρήσεις του βαρυτικού πεδίου γίνονται με ένα διαστημόπλοιο, το οποίο παρακολουθείται και από τις μεταβολές στην τροχιά του μπορεί κανείς να καταλάβει τις μεταβολές στο βαρυτικό πεδίο από το οποίο περνά. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι δεν μπορείς να έχεις πάντα οπτική επαφή με ένα διαστημόπλοιο που χαρτογραφεί την βαρύτητα της Σελήνης, γιατί δεν βλέπουμε όλη την επιφάνειά της από τη Γη. Για αυτό το λόγο αντί να μετρήσουν τη θέση ενός διαστημοπλοίου, θα μετρήσουν την σχετική θέση δύο διαστημοπλοίων που θα είναι σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Αυτό ουσιαστικά αντιστοιχεί στο αντί να μετράς την δύναμη της βαρύτητας απευθείας, να κάνεις μέτρηση των παλιρροϊκών δυνάμεων που θα ασκεί η Σελήνη στα δύο διαστημόπλοια. Το φαινόμενο είναι ανάλογο με το φαινόμενο των παλιρροιών στη Γη, όπου αν και οι ωκεανοί είναι σε τροχιά γύρω από το κέντρο μάζας του συστήματος Γης-Σελήνης και άρα σε ελεύθερη πτώση, η παλιρροικές δυνάμεις της Σελήνης έχουν την τάση να τους συμπιέσουν κατά την μία διεύθυνση (να τους πλησιάσουν) και να τους εκτείνουν (απομακρύνουν) κατά την άλλη.
Στο σχήμα, ο οριζόντιος άξονας που περνά από το κέντρο μας δίνει την διεύθυνση πάνω στην οποία βρίσκεται η Σελήνη. Αυτή η εικόνα μας δείχνει πως είναι η παλίρροιες, αλλά μας λέει και πως θα έχουν την τάση να κινηθούν σχετικά τα δύο διαστημόπλοια υπό την επίδραση του σφαιρικού βαρυτικού πεδίου της Σελήνης. Όλη αυτή η συμπεριφορά έχει να κάνει με το γεγονός ότι το βαρυτικό πεδίο μιας σφαιρικής κατανομής ύλης είναι ανομοιογενές και άρα γειτονικά σημεία νιώθουν διαφορετικές δυνάμεις και άρα γειτονικά σωματίδια έχουν την τάση να κινηθούν διαφορετικά. Αν τώρα εκτός από την ανομοιογένεια της σφαιρικής κατανομής ύλης, προσθέσεις και ανομοιογένειες και στην κατανομή της ύλης, τότε αυτές οι ανομοιογένειες θα αποτυπωθούν στην διαφορετική σχετική κίνηση των δύο διαστημοπλοίων. Αυτές τις διαφορές θα προσπαθήσει να καταγράψει το GRAIL και από αυτές να βγάλει συμπεράσματα για τη δομή της Σελήνης.
Upper level winds in the unacceptable range have delayed the GRAIL launch by 24 hours.
The twin spacecraft are now scheduled to begin their mission to the moon on Sept. 9, lifting off from Cape Canaveral Air Force Station's Launch Complex 17B aboard a United Launch Alliance Delta II heavy rocket. There are once again two instantaneous (one-second) launch windows. Friday's launch times are 8:33:25 a.m. and 9:12:31 a.m. EDT. The launch period extends through Oct. 19, with liftoff occurring approximately 4 minutes earlier each day.
GRAIL's primary science objectives are to determine the structure of the lunar interior, from crust to core, and to advance understanding of the thermal evolution of the moon.
Αύριο λοιπόν γύρω στις 4:00 ή μάλλον γύρω στις 3:00 το απόγευμα, για να είμαστε μέσα, η εκτόξευση...
Νέο Launch update:
Launch Now Targeted for Saturday, Sept. 10
Fri, 09 Sep 2011 06:29:57 AM GMT+0300
The launch of a Delta II rocket carrying NASA’s Gravity Recovery and Interior Laboratory (GRAIL) has been postponed one day to allow additional time to review propulsion system data from Thursday’s detanking operation after the launch attempt was scrubbed due to upper level winds. The postponement will allow the launch team additional time to review the data.
The launch now is planned for Saturday, Sept. 10 from Space Launch Complex-17B at Cape Canaveral Air Force Station, Fla. There are two instantaneous launch opportunities at 8:29:45 a.m. and 9:08:52 a.m. EDT. The forecast for Sept. 10 shows a 60 percent chance of favorable weather conditions for a Saturday morning launch.
Με λίγα λόγια, η εκτόξευση είναι για το Σάββατο 10 Σεπτέμβρη γύρω στις 3:30 το απόγευμα.
Launch update (10/9/11 16:15):
Πραγματοποιήθηκε λοιπόν η εκτόξευση του GRAIL σήμερα γύρω στις 16:00 χωρίς προβλήματα. Το GRAIL λοιπόν ξεκίνησε το αργό ταξίδι του για τη Σελήνη.
Mια μοναδική συνάντηση-συζήτηση του Αστροναύτη της NASA Dr. James Newman με το ελληνικό κοινό διοργανώνει το Ίδρυμα Ευγενίδου τη Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011 και ώρα 19.30. Έχοντας ως τίτλο “Aναμνήσεις ενός Αστροναύτη: Στοχασμοί για τις Επανδρωμένες Πτήσεις στο Διάστημα” η ομιλία του Dr. Newman θα έχει ως αφετηρία την εμπειρία του από τις τέσσερις αποστολές στο Διάστημα στις οποίες έλαβε μέρος {STS-51 με το Discovery (1993) , STS-69 με το Endevour (1995), STS-88 με το Endevour (1998) και STS-109 με το Columbia (2002)} αν και θα επικεντρωθεί στην τέταρτη αποστολή του, στις αρχές Μαρτίου 2002, όταν αυτός και οι έξι άλλοι αστροναύτες του Διαστημικού Λεωφορείου «Κολούμπια» επιδιόρθωσαν το «Χαμπλ» για τέταρτη φορά. Στη διάρκεια πέντε διαφορετικών περιπάτων που έκαναν στο Διάστημα οι αστροναύτες αντικατέστησαν τις ηλιακές κυψελίδες του, έκαναν διάφορες επιδιορθώσεις και τοποθέτησαν μια πιο σύγχρονη φωτογραφική μηχανή (ACS).
Η φωτογραφική αυτή μηχανή του «Χαμπλ» είναι στην πραγματικότητα τρεις μηχανές σε μία και μας έχει προσφέρει πολύ καλύτερες και μεγαλύτερης ευκρίνειας φωτογραφίες του Σύμπαντος, αυξάνοντας έτσι την αποτελεσματικότητα του τηλεσκοπίου κατά δέκα φορές. Η ACS καλύπτει διπλάσια έκταση στον ουρανό απʼ ό,τι οι προηγούμενες μηχανές και με διπλάσια καθαρότητα, είναι πέντε φορές πιο ευαίσθητη στην προσλαμβάνουσα ακτινοβολία από τα απόμακρα αντικείμενα που μελετάει, ενώ χρειάζεται τρεις φορές λιγότερο χρόνο παρατήρησης. Έχει επίσης την ικανότητα να «βλέπει» όχι μόνο στο ορατό τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, αλλά και στο υπεριώδες και στο υπέρυθρο. Ιδιαίτερο όμως ενδιαφέρον έχει η ταχύτητα με την οποία η νέα μηχανή καλύπτει την καταλογογράφηση ορισμένων αντικειμένων, όπως είναι η καταγραφή «μαύρων τρυπών» στα κέντρα των γαλαξιών και στα δύο ουράνια ημισφαίρια. Ένα τέτοιο πρόγραμμα με την ACS απαιτεί 398 συνολικά τροχιές ενώ προηγουμένως χρειαζόμασταν 6.000!
Η εμπειρία του Dr. Newman από τις διαστημικές αποστολές στις οποίες έλαβε μέρος και ο τρόπος με τον οποίο το ταξίδι του Ανθρώπου στο Διάστημα γενικότερα άλλαξε την αντίληψη μας για το Σύμπαν, θα δώσουν στον ομιλητή την ευκαιρία για έναν δημιουργικό διάλογο με το κοινό. Ο Dr. James Newman, γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1956 στις Η.Π.Α.. Ολοκλήρωσε το Διδακτορικό του το 1984 στο Rice University στις Η.Π.Α. όπου και συνέχισε την μεταδιδακτορική του εργασία για έναν ακόμη χρόνο. Το 1985 διορίστηκε ως Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής και Αστρονομίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο, ενώ την ίδια περίοδο άρχισε να εργάζεται στο Johnson Space Center της NASA. Toν Ιούλιο του 1990 επελέγη από την NASA και ξεκίνησε την εκπαίδευσή του ως Αστροναύτης. Συμμετείχε ως "ειδικός αποστολής" σε 4 αποστολές των Διαστημικών Λεωφορείων: STS-51 με το Discovery (1993) , STS-69 με το Endevour (1995), STS-88 με το Endevour(1998) και STS-109 με το Columbia(2002). Ο Dr. James Newman παρέμεινε συνολικά 43 ημέρες στο Διάστημα και πραγματοποίησε 6 διαστημικούς περιπάτους συνολικής διάρκειας 43 ωρών και 13 λεπτών. Αναχώρησε από την ΝΑSA τον Ιούλιο του 2008 αποδεχόμενος την θέση Καθηγητού Διαστημικών Συστημάτων στην Ναυτική Ακαδημία Μεταπτυχιακών Σπουδών στο Mόντερεϋ της Καλιφόρνια (ΝPS).
Σημειώνεται ότι η είσοδος είναι ελεύθερη, απαραίτητα είναι όμως τα Δελτία προτεραιότητας που θα αρχίσουν να διανέμονται μόνον την ημέρα της εκδήλωσης, από τις 18:30, στην είσοδο του Ιδρύματος Ευγενίδου και έως εξαντλήσεως των θέσεων (Ίδρυμα Ευγενίδου, Λεωφ. Συγγρού 387, Π. Φάληρο). H oμιλία θα πραγματοποιηθεί στα Αγγλικά με ταυτόχρονη μετάφραση στα Ελληνικά.
Την προηγούμενη βδομάδα ανέβηκε μια νέα εργασία στο arXiv σχετικά με το Pioneer Anomaly. Η εργασία είναι κομμάτι της σειράς εργασιών των Slava Turyshev και Viktor Toth που ξεκίνησε τον Σεπτέμβρη της προηγούμενης χρονιάς με το σχετικό άρθρο στο Living Reviews in Relativity (δείτε ακόμα εδώ και εδώ).
The Pioneer anomaly is a small sunward anomalous acceleration found in the trajectory analysis of the Pioneer 10 and 11 spacecraft. As part of the investigation of the effect, analysis of recently recovered Doppler data for both spacecraft has been completed. The presence of a small anomalous acceleration is confirmed using data spans more than twice as long as those that were previously analyzed. We examine the constancy and direction of the Pioneer anomaly, and conclude that: i) the data favor a temporally decaying anomalous acceleration ($$\reverse\opaque \sim 2\times 10^{-11} m/s^2/yr$$) with an over 10% improvement in the residuals compared to a constant acceleration model; ii) although the direction of the acceleration remains imprecisely determined, we find no support in favor of a Sun-pointing direction over the Earth-pointing or along the spin-axis directions, and iii) support for an early "onset" of the acceleration remains weak in the pre-Saturn Pioneer 11 tracking data. We present these new findings and discuss their implications for the nature of the Pioneer anomaly.
Το βασικό συμπέρασμα λοιπόν που παρουσιάζεται στην εργασία είναι ότι μάλλον υπάρχει χρονική εξέλιξη στην ανώμαλη επιτάχυνση των Pioneer ή πιο σωστά, τα δεδομένα προσαρμόζονται καλύτερα σε χρονικά μεταβαλλόμενες επιταχύνσεις (με γραμμική ή εκθετική μεταβολή)
The gradually decreasing linear and exponential decay models yield marginally improved fits when compared to the constant acceleration model, as does the stochastic model
Η επιλογή της χρονικής μεταβολής έχει να κάνει με το ενδεχόμενο η επιτάχυνση να είναι αποτέλεσμα της θερμικής ακτινοβολίας που εκπέμπουν τα διαστημόπλοια εξαιτίας της γεννήτριας Πλουτωνίου 238 που έχουν, η οποία περιμένουμε να λιγοστεύει με τον χρόνο λόγο της ελάττωσης του καυσίμου. Συγκεκριμένα η εκθετική μεταβολή είναι η αναμενόμενη, αλλά και η γραμμική είναι καλή προσέγγιση για χρόνους μικρότερους από τον χρόνο ημιζωής του Pu 238, που είναι περίπου 88 χρόνια (μην ξεχνάμε ότι $$\reverse\opaque be^{ct} \sim b+at$$, όπου $$\reverse\opaque a=cb$$).
Η εργασία καταλήγει
The most likely cause of the Pioneer anomaly is the anisotropic emission of on-board heat... A conclusive result can only be reached by incorporating the thermal recoil force, computed as a function of time, into the standard set of spacecraft force models that are used for Doppler analysis... The main question is whether or not a statistically significant anomalous acceleration signal still remains in the residuals after the thermal recoil force has been properly accounted for. Results of this meticulous study will be published soon.
οπότε και αναμένουμε την τελευταία εργασία που θα παρουσιάζει τι τελικά περισσεύει από το Pioneer Anomaly, αν περισσεύει τίποτα.