Όχι άλλο κάρβουνο

Όχι άλλη τρομοκρατία,
Όχι άλλοι εκβιασμοί,
Όχι άλλα αδιέξοδα,
Όχι άλλο κάρβουνο.

A Nazi-free Europe

Watch Rainer Höss, grandchild of Nazi-commandant Rudolf Höss, tell Europe to never forget our dark past.

Εθνική Ενότητα...

Δυο γαιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα...

Ανασχηματισμός... και μετά τι;

Εκλογές... με τους ίδιους; Και μετά τι;


Και τώρα τι;

Οπλίτης ---> Πολίτης

Πριν από οχτώ μήνες, εκτιμούσα ότι η απουσία μου από αυτό το ιστολόγιο θα ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι ήταν τελικά.

Το χρονικό καταγράφει:
1 μήνα στο κέντρο στη Θήβα (ΚΕΠΒ, με έναν πολύ καλό διοικητή πυροβολαρχίας και πολύ καλά παιδιά Λοχαγούς),
3 μήνες στη Σάμο (με μερικά καλά παιδιά ΕΠΟΠ, έναν άριστο Ταξίαρχο και το θέατρο του παραλόγου), όπου γράψαμε και
2 βδομάδες ΛΥΒ (με πολύ αξιόλογους ανθρώπους εκεί, τόσο οι εκπαιδευτές όσο και ο διοικητής)
μετάθεση ως υπόχρεος μειωμένης σε οχτάμηνο θητείας,
4 μήνες Τ/ΓΕΕΘΑ (και εδώ με πολύ καλούς ανθρώπους),
πρόβλημα στον αστράγαλο και στο γόνατο και
τέλος, κάποιους καλούς φίλους που ήταν βάλσαμο ώρες ώρες και
φυσικά η Tequila, που ήταν η καλύτερη συντροφιά.

Μαλάκες υπάρχουν παντού, άρα ως κοινώς παράγοντας απλοποιούνται από την εξίσωση.

Για τον Στρατό δεν έχω να πω τίποτα. Τι να πει κανείς για τον στρατό.

Έχω όμως να πω κάτι για το θέμα της υποχρεωτικής στράτευσης.
Όταν ήμουν στον ΛΥΒ, ένα απόγευμα, κάναμε οπλοασκήσεις μαζί με στρατιώτες της εκεί μονάδας. Για εμάς αυτά ήταν μέσα στο πρόγραμμα, αλλά για εκείνους ήταν τρελή αγγαρεία. Ο λοχαγός που μας έκανε τις οπλοασκήσεις είχε γενικά μια κάπως παιδαγωγική προσέγγιση στο όλο πράγμα και αυτό έδωσε την ευκαιρία στους αγκαριαζόμενους να λουφάρουν τρελά. Ξεκίνησαν μια συζήτηση για την χρησιμότητα και την αξία του να κάνουν και εκείνοι μαζί με εμάς τις οπλοασκήσεις. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στον Λοχαγό να πεί κάποια πράγματα, τα οποία περισσότερο τα έλεγε για εμάς τους υπόλοιπους, παρά για αυτούς που έθεταν τους προβληματισμούς. Δεν έχει σημασία τι έλεγε γενικά. Καταλάβαινα γιατί έλεγε αυτά που έλεγε ανεξάρτητα του αν συμφωνούσα ή όχι. Το θέμα τελικά, επειδή δεν μπορούσε να πάει την αναγωγή του γιατί χρειάζεται ο στρατός και γιατί πρέπει όλοι να πηγαίνουν πολύ μακριά, κατέληξε σε ένα επιχείρημα που έλεγε με λίγα λόγια ότι:

"Ο Στρατός είναι υποχρεωτικός, αν δεν θες να πας, μπορείς να βγεις Ι5 και να πάρεις απαλλαγή, όλοι οι άλλοι πρέπει να πάνε".

Προφανώς, αυτό δεν εξηγεί τίποτα. Η βασική μου ένσταση όμως δεν είναι εκεί. Ο Στρατός γενικά είναι σαφώς μία άχρηστη μπούρδα που εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα κάποιον λίγων σε βάρος των πολλών και δεν είναι κάτι εγγενώς απαραίτητο και οι κοινωνίες μπορούν να τους ξεφορτωθούν τους στρατούς αν το αποφασίσουν ποτέ.

Όπως είπα όμως δεν είναι εκεί η ένστασή μου. Η ένστασή μου είναι στην λογική, "αν δεν θες να πας, να βγεις Ι5", δηλαδή, αν δεν θες να γίνεις Στρατιώτης, τότε η μόνη λύση που έχεις είναι να αποδεχθείς και να παραδεχθείς ότι είσαι άρρωστος (Ι5). Επειδή δεν πιστεύεις σε αυτό το σύστημα και τις αξίες του ή επειδή δεν τρως την κοροϊδία της χρησιμότητας, είσαι παθολογικά ή πνευματικά άρρωστος.

Όχι κ. Λοχαγέ, δεν είναι άρρωστος κάποιος που έχει διαφορετική ιδεολογία ή αξιακό σύστημα ή ακόμα και κάτι πιο παραγωγικό και δημιουργικό να κάνει με τον χρόνο του. Και όταν το αποδέχεται και το διεκδικεί είναι πολύ πιο τίμιος από αυτούς που υπηρετούν και είναι μέσα στη λούφα και στο βύσμα και γαμάνε τους συναδέλφους τους. Και είναι και πολύ πιο αξιέπαινος, γιατί υπομένει την τιμωρία που το κράτος μας έχει ονομάσει μέσα στην φαιδρότητά του, "Εναλλακτική Θητεία".

Τέλος πάντων. Η ουσία είναι ότι:



Καλό υπόλοιπο στη σειρά μου που απολύεται σε ένα μήνα και στις νεότερες σειρές. Με την αλληλεγγύη η θητεία είναι πιο εύκολη για όλους.

Αθώα η Στέλλα Πρωτονοταρίου

Αθωώθηκε λοιπόν η διευθύντρια του 132ου Δημοτικού Σχολείου. Και όχι απλά αθωώθηκε, αλλά αθωώθηκε πανηγυρικά.

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του εισαγγελέα της έδρας:

Δυστυχώς καλούμαι να υποστηρίξω ένα κατηγορητήριο το οποίο δεν υποστηρίζεται από πραγματικά περιστατικά. Δεν διακρίνω την ελάχιστη ένδειξη μη νομιμότητας της πράξης των δύο κατηγορουμένων. Σε βάρος του προσωπικού της χρόνου ξεκίνησε μια δραστηριότητα για τα παιδιά. Αν κάποιος διαχωρίζει τα παιδιά σε ελληνόπουλα και αλβανόπουλα είναι προσωπικό του πρόβλημα...

Στον νυν διευθυντή προτιμώ να μην αναφερθώ, αφού ακόμα και ο ίδιος παρουσίασε τον εαυτό του ως μαριονέτα.

Anyway, αυτή ήταν μια πολύ ευχάριστη είδηση.

Καλό Σαββατοκύριακο.

Κάλεσμα δασκάλων από το 132ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών

Ενώ η αρμονική συνύπαρξη στο σχολείο παιδιών Ελλήνων και μεταναστών αποτελεί ισχυρό ζητούμενο της ελληνικής κοινωνίας και πρόσταγμα της ελληνικής πολιτείας, στο Α' Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών δικάζεται στις 22 Ιανουαρίου 2010 η Στέλλα Πρωτονοταρίου, πρώην διευθύντρια του 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, με την κατηγορία ότι παραχώρησε τους χώρους του σχολείου για τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας των αλλόγλωσσων μαθητών. Μαζί της δικάζεται και η δασκάλα η οποία δίδαξε τη μητρική γλώσσα στους μαθητές του σχολείου. Μάρτυρας κατηγορίας ο νυν διευθυντής του 132ου Δημοτικού Σχολείου κ. Γιουτλάκης.


Εμείς, οι εκπαιδευτικοί του σχολείου, οι οποίοι συναποφασίσαμε με την πρώην διευθύντρια τις εκπαιδευτικές παρεμβάσεις που εφαρμόστηκαν στο 132ο Δημοτικό Σχολείο, καλούμε όλους και όλες εσάς που αγωνιζόσαστε καθημερινά για μια καλύτερη εκπαίδευση, να παρευρεθείτε την ημέρα της δίκης στο δικαστήριο για να βεβαιώσουμε με την παρουσία μας όχι μόνο την αμέριστη συμπαράστασή μας στην Στέλλα Πρωτονοταρίου αλλά και την πρόθεσή μας να αγωνιστούμε για έναν δικαιότερο κόσμο και ένα σχολείο που θα περιλαμβάνει ισότιμα όλους τους μαθητές και μαθήτριες μας.


Αξίζει να σημειωθεί ότι με δεύτερη αναφορά του ίδιου προσώπου έχει σχηματιστεί δικογραφία και διεξάγεται προκαταρκτική εξέταση από την αστυνομία σε βάρος της Στέλλας Πρωτονοταρίου για δήθεν παράβαση καθήκοντος, επειδή μαζί μας εφάρμοσε προγράμματα διδασκαλίας της αλβανικής μητρικής γλώσσας και μαθήματα ελληνικών στους μετανάστες γονείς.


Δάσκαλοι που εργάστηκαν και εργάζονται στο 132ο Δημοτικό Σχολείο


Κορρέ Χρυσή, Μακρυγιάννης Γεώργιος, Μάστορα Πολυξένη, Παπαδοπούλου Ευρώπη, Βασιλάκου Παρασκευή, Παυλοπούλου Ολυμπία, Βουλαλάς Κλεάνθης, Τσιροπούλου Μαρία,Σκαρτσίλας Σωτήρης, Ευθυμίου Τερέζα,Σταυροπούλου Ηλιάνα, Γεμιδοπούλου Αικατερίνη,Χαραβιτσίδης Πέτρος, Ταζοπούλου Στεργιανή

http://www.132grava.net/


------------------------------
Από ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ

Υπόθεση Λιακόπουλος vs blogme.gr

Με αφορμή την ακόμα μία αναβολή της δίκης για το blogme.gr αποφάσισα να μαζέψω μερικά links σχετικά με αυτό το θέμα από διάφορα blogs που ασχολήθηκαν αυτές τις ημέρες.

Σηκωθήτε από ντιβάνια, καναπέδες, μπιντέδες και βουρ για λοβοτομή. (kaltsovrako)
Η πρώτη γνωριμία μου με τον κιοφτέ ήταν παραμονές χριστουγέννων του ‘99. Τον διέκρινα σε πάνελ μεγάλου καναλιού -όπως συνηθίζεται να λέγεται- ενώ προσπαθούσε να πείσει τον δημοσιογράφο και τους τηλεθεατές πως σε λίγες μέρες ο κόσμος θα πάψει να υπάρχει. Μόνο και μόνο επειδή ερχόταν το 20οο. Ναι… τι να πώ;… πως ο φόβος φυλάει τα έρημα που λέει κι ο λαός; Ναι, ειναι γνωστή τακτική συγκεκριμένων τάσεων -να το πώ κομψά- που εφαρμόστηκε στην παγκόσμια ιστορία και συνεχίσει να δουλευει ρολόϊ. Ο δημοσιογράφος μάλιστα του έκλεισε ραντεβού μετά την πρωτοχρονιά με μια εσσάνς μειδιάματος και κάπου εκεί σταμάτησε εγκέφαλος μου (ό,τι απέμεινε δηλαδή από αυτόν) να παρακολουθεί ψάχνοντας κάτι πιο πεζό στα κανάλια (βλ. μπάλα, κανακώλο, δεξερωγωτί)...

Έχω 6 παιδιά* να θρέψω...(Η δίκη της μιαράς ροής RSS II) (pølsemannen)
Μετά από έναν χρόνο και... βάλε επανερχόμαστε στην απίστευτη υπόθεση της δίωξης του Αντώνη Τσιπρόπουλου από τον τηλεπωλητή εθνωφελούς
χαρτοπολτού κ.κ. Λιάκουριδέα μετά την απίστευτης διάρκειας
αναβολή που πήρε η δίκη...

blogme.gr ~ ενα διαδικτυακο παραμυθι (Rodia)
Μια φορα κι εναν καιρο, υπηρχε ενα καλο παιδακι που το λεγανε Αντωνη και ηταν πολυ φτωχο. Για τουτο ειχε παρει επιδοτηση απο τον Οαεδ, ενα καλο κυριο που βοηθουσε τους ανεργους, ωστε να στησει μια δουλιτσα να βγαζει τιμια το ψωμακι του.
Εστησε τη δουλεια του ο Αντωνης, μια εργασια που του αρεσε και ηταν και πολυ μοντερνα για την εποχη. Εσιαξε ενα σερβερ που φιλοξενουσε ψηφιακα ημερολογια (blogs τα λεγανε τοτε) για να διευκολυνει τις επισκεψεις των χρηστων του διαδικτυου μεταξυ τους, αλλα και για να μαθαινουν οι νεοι χρηστες τι ειναι διαδικτυο, κατι που δεν ηταν και πολυ γνωστο εκεινη την εποχη στη μακρινη χωρα που κατοικουσε ο Αντωνης.
Οπως μονο στα παραμυθια συμβαινει, ενας κυριος που εβγαζε το ψωμι του πουλωντας βιβλια γεματα βλακειες, νευριασε που ενα ημερολογιο τον σατιριζε και ξεσκεπαζε τις σαχλαμαρες του, επειδη τοτε κανεις σχεδον δεν καταλαβαινε οτι στα ημερολογια του ο κοσμος μπορει να γραφει ο,τι θελει. Ο κυριος αυτος εψαχνε παντου να βρει ποιος του χαλουσε τη δουλεια ξεσκεπαζοντας τις ανοησιες που εγραφαν τα βιβλια που πουλαγε, αλλα δεν εβγαζε ακρη...

Σκέψεις και 7 ατάκες για την Υπόθεση Blogme.gr (Rodia)
Προηγούνται οι 7 ατάκες, που γράφτηκαν για την Υπόθεση Blogme.gr, την εποχή της αθωότητας...

Αύριο δικάζεται η ελευθερία του λόγου στο διαδίκτυο (Πολιτικό blog)
Αύριο είναι η δίκη του blogme.gr. Μετά από δύο αναβολές όλοι νομίζω πως ελπίζουν πως θα δικαιωθεί ο Αντώνης Τσιπρόπουλος έναντι του τηλεπλασιέ που υποστηρίζει πως είναι και φυσικός...

Αύριο η δίκη του blogme.gr (ANemos)
Την Τετάρτη 18/2 πρόκειται να εκδικαστεί (;) η υπόθεση του blogme, του Αντώνη Τσιπρόπουλου δηλαδή, που το καλοκαίρι του 2006 είχε συλληφθεί κατόπιν μήνυσης κατ’ αγνώστων του Δημοσθένη Λιακόπουλου (του γνωστού τηλεβιβλιοπώλη), επειδή ο aggregator του αναδημοσίευε τα ποστ από το blog του FunEl (κατά του οποίου βασικά στρεφόταν η μήνυση Λιακόπουλου), όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά επειδή αυτό κάνουν οι aggregators: αναδημοσιεύουν περιεχόμενο...

ΥΠΟΘΕΣΗ BLOGME ΠΕΡΙ ΑΡΛΟΥΜΠΙΜ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ UPDT (THEOULINI)
Την Τετάρτη 18/2 πρόκειται να εκδικαστεί (;) η υπόθεση του blogme, του Αντώνη Τσιπρόπουλου δηλαδή, που το καλοκαίρι του 2006 είχε συλληφθεί κατόπιν μήνυσης κατ’ αγνώστων του Δημοσθένη Λιακόπουλου (του γνωστού τηλεβιβλιοπώλη), επειδή ο aggregator του αναδημοσίευε τα ποστ από το blog του FunEl (κατά του οποίου βασικά στρεφόταν η μήνυση Λιακόπουλου), όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά επειδή αυτό κάνουν οι aggregators: αναδημοσιεύουν περιεχόμενο...

Σήμερα η δίκη του blogme (ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΑΣ)
Μετά από δύο αναβολές που ζήτησε ο κατήγορος τηλεβιβλιοπώλης σήμερα είναι η νέα δικάσιμος για την υπόθεση blogme με κατηγορούμενο τον Αντώνη Τσιπρόπουλο.

2010 the year we make contact... (pølsemannen)
...with the Arloubim from Sirius!
Τελικά αυτός που δικαιώνεται περισσότερο και από τον Λιακό στην βλογόσφαιρα των ΕΛ, είναι ο πάντα δικός σας χοληστερινοπώλης.
Δυστυχώς η ταλαιπωρία του Αντώνη Τσιπρόπουλου έλαβε παράταση μέχρι τις 6-5-2010!...

Η δίκη του Κάφκα, του Τσιπρόπουλου και του ελεύθερου διαδικτύου (ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΔΙΚΤΥΟΓΡΑΦΟΣ)
Πήγα σήμερα το πρωί στα Δικαστήρια της Ευελπίδων, γνώρισα επιτέλους από κοντά τον Αντώνη Τσιπρόπουλο, είδα Λιάκουρα live (κάπου πήρε το μάτι μου και μία κοσμοσφαίρα του Πούτιν αλλά δεν πάω και στοίχημα), και αφού περιμέναμε άδικα να εκδικαστούν οι προηγούμενες υποθέσεις του Πλημμελειοδικείου έφτασε η ώρα να αναβληθεί για τρίτη συνεχόμενη φορά η εκδίκαση...

Terra incognita (xasodikis)
Με αφορμή τη δίκη Τσιπρόπουλου, που επρόκειτο να γίνει εχτές και αναβλήθηκε λόγω ωραρίου για τις 6 Μαΐου 2010 (αθάνατη και ταχύτατη ελληνική Δικαιοσύνη!), και τη σχετική φιλολογία που έχει αναπτυχθεί στην μπλογκόσφαιρα, μερικές σκέψεις...

Στα παραπάνω blogs υπάρχουν αρκετά ακόμα links σχετικά με το θέμα αυτό, που αξίζει να δει κανείς.
Υπάρχει και σχετικό petition στο link http://www.develop4democracy.org/petition/.

Τρομοκρατία

Νέα τρομοκρατική επίθεση σημειώθηκε σήμερα το μεσημέρι (in.gr)έξω από την κατοικία του Αμερικανού πρέσβη.

Ο δράστης πυροβόλησε εναντίων ιδιωτικού φρουρού (security) δύο φορές, τραυματίζοντάς τον στο λαιμό. Ο ιδιωτικός φρουρός μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε σοβαρή κατάσταση.

Ο δράστης, συνελήφθη και σύμφωνα με πληροφορίες φέρεται να ανήκει στην τρομοκρατική οργάνωση ΕΛ.ΑΣ. η οποία και ανέλαβε με ανακοίνωσή της την ευθύνη της τρομοκρατικής ενέργειας.

Οι έρευνες της αστυνομίας, γύρω από τη σκοτεινή αυτή υπόθεση συνεχίζονται, ενώ τα μέχρι τώρα ευρήματα υποδεικνύουν ότι το όπλο που χρησιμοποιήθηκε ήταν υπηρεσιακό περίστροφο αστυνομικού.

Δυστυχώς, ένα ακόμα μεμονωμένο και ατυχές περιστατικό στο ενεργητικό της Ελληνικής Αστυνομίας, που κατά τα άλλα λειτουργεί υποδειγματικά. Για να δούμε πως θα διαχειριστούν αυτή την υπόθεση τα ΜΜΕ.

"ΚΑΤΗΓΟΡΩ" - Emile Zola

Σαν σήμερα, το 1898, δημοσιεύεται στην εφημερίδα του Παρισιού "Ορόρ", το περίφημο "Κατηγορώ" του Εμίλ Ζολά. Το κείμενο, αφορά την δικαστική υπόθεση Ντρέιφους, και αποτελεί ουσιαστικά ένα κατηγορώ ενάντια στην αδικία σε βάρος του λοχαγού Ντρέιφους, ο οποίος καταδικάστηκε για προδοσία και κατασκοπία.

Το "Κατηγορώ" του Ζολά, δεν ήταν χωρίς προσωπικό κόστος (αφού ο ίδιος καταδικάστηκε για δυσφήμηση και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Γαλλία), αλλά αποτέλεσε την αρχή για την δημιουργία ενός μετώπου από πνευματικούς ανθρώπους που διεκδίκησαν την απονομή της δικαιοσύνης. Τον Εμίλ Ζολά ακολούθησαν πολλοί όπως ο Κλεμανσώ, ο Ανατόλ Φράνς, ο Ζωρζ Σορέλ, ο Οκτάβ Μιρμπώ, ο Ανρί Πουανκαρέ και άλλοι, μεταξύ των οποίων και ο Γιάννης Ψυχάρης.

Το "Κατηγορώ" του Ζολά ήταν η αρχή στη Γαλλία για την ζωντανή συμμετοχή των πνευματικών ανθρώπων στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης και των πολιτικών κατευθύνσεων.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί ένα από τα πράγματα που χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή είναι να αναβιώσει αυτός ο ρόλος των πνευματικών ανθρώπων. Πρέπει να πάρουν το βήμα του δημόσιου διαλόγου και να εκθέσουν τον εαυτό τους στον κίνδυνο του προσωπικού κόστους. Πρέπει να καταγγείλουν την καθημερινή αδικία και να ζητήσουν ένα κράτος δικαίου για όλους. Ουσιαστική ισονομία και κοινωνική δικαιοσύνη και όχι κατ επίφαση.

Πρέπει να υπάρξει ένας αντίλογος για το πως πρέπει να είναι μια ευνομούμενη πολιτεία και ποιος πρέπει ναι είναι ο ρόλος του κράτους και των οργάνων του μέσα σε αυτή, γιατί τα ΜΜΕ με τις εναλλακτικές πραγματικότητες (1, 2, 3, 4, 5, 6) στις οποίες ζουν και τις οποίες παρουσιάζουν, έχουν κάνει το μυαλό του κόσμου σούπα.

Δεκέμβριος 2008

Δεκέμβριος 2008. Τα «Δεκεμβριανά» του 08 σύμφωνα με μερικούς. Δεν θα μπω στη διαδικασία να τα συγκρίνω. Σάββατο 6 Δεκεμβρίου, του Αγίου Νικολάου, ώρα 9 και κάτι ψιλά. Δύο πυροβολισμοί ακούγονται στα Εξάρχεια, στον πεζόδρομο στην Τζαβέλα. Ένα παιδί, 15 χρονών, πέφτει νεκρό με μία σφαίρα στην καρδιά Σφαίρα από το όπλο ειδικού φρουρού που είχε κατέβει πεζός, μαζί με το συνάδελφό –συνεργό– του από την Χαριλάου Τρικούπη για να «προστατέψουν» τους συναδέλφους τους, της διμοιρίας των ΜΑΤ, από την επίθεση 30 κουκουλοφόρων οπλισμένων με λοστούς και μολότοφ. Δεν υπήρχαν όμως κουκουλοφόροι εκεί. Εκεί βρέθηκαν μόνο τέσσερα παιδιά, τέσσερα 15χρονα. Γιατί πυροβόλησε αυτός ο άνθρωπος; Τι είδε απέναντί του; Τι είχε στο μυαλό του; Κάποιοι είπαν, «δεν μπορεί, κάτι θα έκαναν τα παιδιά για να πυροβόλησε, κάπως θα απειλήθηκε ο ειδικός φρουρός, δεν πυροβολά κανείς έτσι ένα πιτσιρίκι». Υπόθεση Καλτεζά, σκέφτηκαν πολλοί. Όχι ακριβώς. Ο Μελήστας κοιμόταν στην κλούβα και ξύπνησε με το παντελόνι του να έχει πάρει φωτιά. Η πρώτη του κίνηση ήταν να πάρει το όπλο του και να πυροβολήσει στα τυφλά, μέσα από μία κλούβα που είχε πάρει φωτιά και ήταν γεμάτη καπνό, χωρίς ορατότητα. Τυφλό χτύπημα, που βρήκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού τον 15χρονο Καλτεζά. Εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά (αν και στην βάση τους ίδια). Ο ειδικός φρουρός δεν έχει δεχτεί επίθεση, πέρα από ένα μπουκάλι στο περιπολικό που οδηγούσε. Έχει πάρει εντολή να απομακρυνθεί από την περιοχή. Αντί αυτού, παρκάρει το αυτοκίνητο μερικά στενά πιο μακριά και επιστρέφει πεζός. Συναντά τέσσερα παιδιά που σε απόσταση περίπου 30 μέτρων δεν αποτελούν κανένα κίνδυνο για τον ίδιο, τραβάει όπλο και πυροβολεί, δύο φορές. Το προς ποια κατεύθυνση ακριβώς θα μας το πει η τελική μορφή της βαλλιστικής. Η σφαίρα εξοστρακίζεται και πετυχαίνει τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στην καρδιά. Οι ειδικοί φρουροί γυρνάνε και απομακρύνονται περπατώντας. Μπαίνουν στο περιπολικό και επιστρέφουν στο τμήμα τους σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, μέχρι την ώρα που συλλαμβάνονται. Η πρώτη ανακοίνωση της αστυνομίας αναφέρει επίθεση με καδρόνια και μολότοφ ενάντια σε περιπολικό. Όσο περνάει η ώρα, η εικόνα αυτή αλλάζει. Ταυτόχρονα, σε όλη την Ελλάδα ξεσπούν ταραχές. Η κλίμακα είναι πρωτοφανής. Η αγανάκτηση ξεχειλίζει, πρώτα για την αυθαιρεσία του συγκεκριμένου ειδικού φρουρού και μετά για την αυθαιρεσία και την κατάχρηση εξουσίας όλης της Αστυνομίας. Οι αρμόδιοι υπουργοί υποβάλλουν τις παραιτήσεις τους. Δεν γίνονται δεκτές. Οι ταραχές συνεχίζονται. Ακόμα μεγαλύτερη αγανάκτηση όσο βγαίνουν προς τα έξω τα πραγματικά γεγονότα του περιστατικού. Ακόμα μεγαλύτερη αγανάκτηση που η πολιτική ηγεσία δεν φαίνετε να έχει καμία ευθιξία για ότι και αν συμβαίνει σε αυτή τη χώρα. Και οι ταραχές συνεχίζονται σε όλη την Ελλάδα. Το γεγονός αρχίζει να απασχολεί τον διεθνή τύπο. Πραγματοποιείται η κηδεία του παιδιού. Η Αστυνομία επιδίδεται σε ένα ακόμα όργιο αυθαιρεσίας. Χημικά, τυφλή βία, πυροβολισμοί στον αέρα και «που είναι ο Αλέξης, Οέο». Οι πορείες και οι διαμαρτυρίες είναι καθημερινές. Οι μαθητές και οι φοιτητές πρωτοστατούν. Η αγανάκτηση του κόσμου, τουλάχιστον απέναντι στην αστυνομία είναι εμφανής. Τα ξένα μέσα συνεχίζουν να ασχολούνται με το θέμα. Προσπαθούν να το αναλύσουν και να βρουν αιτίες. Το συνδέουν με την οικονομική κρίση. Το παίρνουν πιο σοβαρά από τους Έλληνες πολιτικούς. Στους δρόμους έχει δημιουργηθεί ένα μέτωπο. Ένα μέτωπο απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία, όπως αυτή εκφράζεται αρχικά από την Αστυνομία ως όργανο της κρατικής εξουσίας, αλλά σιγά σιγά μπαίνουν στο παιχνίδι και οι άλλες πλευρές. Επανέρχεται στο προσκήνιο το πόρισμα για το Βατοπέδι. Οι πορείες συνεχίζονται. Εμφανίζονται «αγανακτισμένοι πολίτες» που παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους. Αρχίζουν να βγαίνουν φωτογραφίες και βίντεο που αποκαλύπτουν «κουκουλοφόρους» και «γνωστούς-άγνωστους» να συνεργάζονται με την αστυνομία. Το παρακράτος σε όλο του το μεγαλείο. «Πρωτοφανή» πράγματα. Οι φοιτητές και οι μαθητές συνεχίζουν να είναι στον δρόμο. Την αλληλεγγύη τους εκφράζουν νέοι σε όλο τον κόσμο. Τους Έλληνες μαθητές φαίνεται να αφουγκράζεται ο Γάλλος πρόεδρος, ο οποίος αποσύρει εκπαιδευτική μεταρρύθμιση για τα σχολεία. Εδώ, τίποτα. Ελάχιστοι προβληματισμοί. Η συζήτηση γίνεται γύρο από την πληγείσα χριστουγεννιάτικη αγορά και το καμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο του κ. Κακλαμάνη. Ο μέσος Έλληνας αναρωτιέται τι φταίει. Δηλαδή, όχι ότι αναρωτιέται ο ίδιος. Αναρωτιέται ο κ. Πρετεντέρης για αυτόν. Καλοί οι νέοι και το παιδάκι πήγε άδικα, και η γενιά των 700 euro έχει δίκαιο και σε τελική ανάλυση, όλοι οι πολιτικοί είναι κλέφτες και λαμόγια που λέει και ο Λιακόπουλος, αλλά επιτέλους, πότε θα σταματήσουν τις αναταραχές και τις πορείες τα κωλόπαιδα μπας και σταυρώσουμε κανένα euro και εμείς οι νοικοκυραίοι που σε τελική ανάλυση δεν τους φταίμε και σε τίποτα. Αρκετά αγωνιστήκατε για φέτος. Ας κάνουμε γιορτές και συνεχίζεται τους αγώνες του χρόνου πάλι. Μην χαλάσουν και οι εορταστικές προετοιμασίες του Δημάρχου. Σωστά;

Όχι ακριβώς. Γράφοντας όλα τα παραπάνω, αναρωτιέμαι, τι πραγματικά έγινε τις εβδομάδες που πέρασαν; Πρέπει να μείνουμε μόνο στα γεγονότα ή υπάρχουν και άλλα σημαντικά συμπεράσματα που πρέπει να βγουν από την όλη ιστορία. Όλα αυτά που έγιναν, μήπως ανέδειξαν μία βαθύτερη κρίση που υπάρχει στην Ελληνική κοινωνία; Ήταν αρκετά όσα έγιναν για να πυροδοτήσουν μια διαδικασία κάθαρσης ή τουλάχιστον να ενεργοποιήσουν κάποια αντανακλαστικά της κοινωνίας ή θα πρέπει να περιμένουμε την επόμενη κρίση. Μήπως χρειάζεται κάτι ακόμα πιο δραματικό; Προβληματίστηκε ο κόσμος με όσα έγιναν; Μάθαμε τίποτα; Κερδίσαμε τίποτα;

Το αν προβληματίστηκε ο κόσμος με όσα είδε να γίνονται και το ποια είναι η πραγματική διάσταση των γεγονότων, με απασχόλησε από τις πρώτες μέρες. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχω γράψει τίποτα όλο αυτό τον καιρό. Αν και έγιναν διάφορα, που συνήθως αφορούν την θεματολογία του συγκεκριμένου blog, δεν ήθελα να γράψω κάτι άλλο πριν γράψω για όλα αυτά τα γεγονότα που ζήσαμε αυτές τις ημέρες. Και ήθελα πριν γράψω κάτι, να έχω κάποια συνεκτική εικόνα του τι συνέβη και συνεχίζει να συμβαίνει και των πραγματικών διαστάσεων της όλης ιστορίας. Φοβάμαι ότι δυστυχώς είμαι σε πολύ λίγο καλύτερη θέση τώρα από ότι ήμουν στις αρχές. Επιπλέον η εικόνα που έχω είναι κάπως απογοητευτική.

Φυσικά, από φίλους, συμφοιτητές, συναδέλφους, αλλά και αρκετό κόσμο ακόμα, είδα προβληματισμό προς τη «σωστή» κατεύθυνση. Αλλά λίγο πολύ, ο κόσμος που είδα να προβληματίζεται ήταν άνθρωποι που περίμενα ότι θα αντιδράσουν έτσι. Σίγουρα είναι κέρδος και αυτό, αλλά δεν είναι αρκετό. Στον περισσότερο κόσμο η όλη ιστορία μάλλον ενεργοποίησε συντηρητικά αντανακλαστικά.

Ο μήνας που πέρασε, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να έχει κάνει σαφές στον καθένα ότι υπάρχει πρόβλημα σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας του κράτους και της κοινωνίας μας και ότι τα προβλήματα αυτά είναι βαθιά.

Αντί αυτού, σε πολύ κόσμο δημιουργήθηκε απλά η επιφανειακή αίσθηση της ανομίας κατά τη διάρκεια των επεισοδίων και της απουσίας του κράτους, αφού δεν κατάφερε να προστατέψει τις περιουσίες των νοικοκυραίων από τις καταστροφές και το πλιάτσικο, ενώ πολλοί προβληματίστηκαν για την ανικανότητα της αστυνομίας να καταστείλει αποτελεσματικά την «εξέγερση», επισημαίνοντας τον ευνουχισμό της. Δεν είναι εκεί όμως το πρόβλημα.

Το πρόβλημα στο οποίο αναφέρομαι δεν περιορίζεται ούτε κατ’ ελάχιστο στην επιχειρησιακή ικανότητα της αστυνομίας ή τις εντολές που μπορεί να είχε από την πολιτική της ηγεσία (που σίγουρα πρέπει να ήταν σχετικά αντιφατικές αν κρίνουμε από την εικόνα που παρουσίασε). Δεν περιορίζεται ούτε καν στο θέμα της ικανότητας των αστυνομικών να φέρουν όπλα, με το οποίο προσπάθησε να κερδίσει τις εντυπώσεις η πολιτική ηγεσία με τις σχετικές διατάξεις που ψήφισε σε χρόνο dt και αφορούσαν τα ψυχολογικά τεστ και τα σχετικά. Όλα αυτά δεν ξεπερνούν ούτε την επιφάνεια.

Χονδρικά μπορούμε να πούμε, ότι όλη η λειτουργία της κοινωνίας μας βασίζεται στις εξουσίες που παραχωρούμε εμείς, ο λαός, σε θεσμοθετημένα όργανα για να τις διαχειριστούν εκ μέρους μας, το σύνολο των οποίων είναι το κράτος. Οι εξουσίες αυτές είναι τρείς, η νομοθετική, η δικαστική και η εκτελεστική. Την νομοθετική εξουσία, αναλαμβάνουν οι βουλευτές, οι οποίοι νομοθετούν μέσα στη βουλή, για το λαό. Την δικαστική εξουσία, αναλαμβάνουν οι δικαστές, οι οποίοι εφαρμόζουν τον νόμο και αποδίδουν το δίκαιο στα δικαστήρια. Τέλος την εκτελεστική εξουσία, αναλαμβάνει η κυβέρνηση, της οποίας όργανο είναι η αστυνομία, η οποία εφαρμόζει τις αποφάσεις της δικαστικής και της νομοθετικής εξουσίας και προστατεύει τους πολίτες. Όλοι αυτοί οι θεσμοί βρίσκονται σε βαθιά κρίση.

Όσα έγιναν τις τελευταίες εβδομάδες, μπορεί να είχαν ως αφορμή μία ακραία έκφραση της κρίσης που υπάρχει στην αστυνομία, αλλά είναι ενδεικτικά της συνολικής κρίσης σε όλους τους θεσμούς και αποτελούν κομμάτια της μεγαλύτερης εικόνας που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό, με τα διάφορα κυβερνητικά σκάνδαλα, τα οικονομικά σκάνδαλα, τα παραδικαστικά κυκλώματα και όλα τα σχετικά της Ελληνικής καθημερινότητας. Δεν είμαι και κανένας φοβερός πολιτικός αναλυτής για να επιχειρήσω να κάνω μια εξαντλητική ανάλυση όλων αυτών των προβλημάτων και σίγουρα υπάρχουν πολλές τέτοιες αναλύσεις που μπορεί να βρει κανείς αν ψάξει (σίγουρα υπάρχει πολύ υλικό στις σελίδες φίλων blogger). Εγώ απλά θα απαριθμήσω μερικά σημεία ενδεικτικά.

Ξεκινώντας λοιπόν από την αστυνομία (που είναι και ο πρωταγωνιστής των ημερών), είναι πολλά και καλά καταγεγραμμένα τα περιστατικά αυθαιρεσίας της αστυνομίας (πολλά βγήκαν στη φόρα αυτές τις ημέρες). Αυτά όμως τελικά αποτελούν απλά την κορυφή ενός παγόβουνου. Ένα παγόβουνο που στην βάση του υπάρχουν παρακρατικές τακτικές και λειτουργίες, κατάλοιπα άλλων εποχών, σχέσεις με «νόμιμες» ή και εκτός νόμου οργανώσεις που εξυπηρετούν από απλά φασιστικές νοοτροπίες, μέχρι παράνομα συμφέροντα και το οργανωμένο έγκλημα, κακή διάρθρωση, κακή εκπαίδευση, μη ικανοποιητικό πλαίσιο λειτουργίας, κακός επιχειρησιακός σχεδιασμός, ατιμωρησία και πολλά ακόμα, αλλά το κυριότερο, έλλειψη παιδείας από τον ένστολο που του έχει ανατεθεί να διαχειριστεί μία εξουσία και δεν έχει τα εφόδια να το κάνει.

Στην συνέχεια σχετικά με τη δικαιοσύνη, μπορούμε να ξεκινήσουμε με το σχετικά πρόσφατο περιστατικό (με την έννοια ότι ήταν να εκδικαστεί η υπόθεση πριν λίγο καιρό, αλλά αναβλήθηκε) του παιδιού με τα πράσινα allstar, που είναι ενδεικτική περίπτωση κραυγαλέας άδικης κατηγορίας (αποτέλεσμα μίας ακόμα έκφρασης αστυνομικής αυθαιρεσίας), και να φτάσουμε στις ιστορίες καθημερινής τρέλας που βιώνουν οι Έλληνες πολίτες που αλληλεπιδρούν με τα δικαστήρια (δεν είναι και πολύ μακριά μας η υπόθεση του blogme.gr), όπου πρέπει να θεωρείσαι τυχερός, όχι αν δικαιωθείς, αλλά αν δεν βγεις χειρότερα μπλεγμένος από ότι όταν μπήκες μέσα σε ένα δικαστικό μέγαρο, αν καταφέρεις και βγεις ποτέ. Ή να πούμε για ένα μεγάλο μέρος δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων που είναι εγκυκλοπαιδικά και επιστημονικά (σε ότι αφορά την επιστημονική μέθοδο δηλαδή) αμόρφωτοι σε βαθμό που δεν μπορούν να επιτελέσουν σοβαρά το έργο τους. Και από εκεί να πάμε στα ακόμα πιο μεγάλα σε κλίμακα, με παραδικαστικά κυκλώματα, σκάνδαλα με πρωταγωνιστές δικαστές ή δικηγόρους λαμόγια, παρεμβάσεις στο έργο της δικαιοσύνης, γνωμοδοτήσεις κου κου ρου κου όπου οι δικαστές θεωρούν τους εαυτούς τους πιο ίσους από τους άλλους αποφασίζοντας ότι τα δικά τους οικονομικά αιτήματα είναι πιο δίκαια από των άλλων πολιτών, και πολλά ακόμα, για τα οποία γράφουν καθημερινά πιο ειδικοί (όπως ο φίλος χασοδίκης).

Για να φτάσουμε τέλος στους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις. Τι να πεις για τους πολιτικούς και να μην είναι λίγο. Οικονομικά σκάνδαλα; Πολιτικές αυθαιρεσίες; Καταπάτηση του νόμου; Αντιλαϊκές πολιτικές; Και άλλα οικονομικά σκάνδαλα; Αναξιοκρατία; Απουσία οράματος και πολιτικών προτάσεων; Τι να πεις; Ας πω λοιπόν ένα συγκεκριμένο και να μείνω σε αυτό. Το χειρότερο, εκτός από την απόλυτη απουσία παροχής παιδείας, είναι η αίσθηση που έχει δημιουργηθεί στον κόσμο, με την βοήθεια ψευτοδιλημμάτων τύπου δικομματισμός ή ακυβερνησία, ότι δεν έχουμε επιλογή. Ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό, αφού δεν υπάρχει κανένας άλλος να κυβερνήσει εκτός από τα ίδια και τα ίδια άτομα ή τα παιδιά τους ή τα παιδιά των παιδιών τους. Η αίσθηση αυτή λοιπόν του αδιεξόδου, όπου είσαι αναγκασμένος να εναποθέσεις μοιρολατρικά την τύχη σου στα χέρια του όποιου είναι στην εξουσία ή φαίνεται να έχει την δυναμική να αναλάβει την εξουσία, είναι μάλλον το μεγαλύτερο πρόβλημα, η μεγαλύτερη κρίση που βρίσκεται μπροστά μας.

Και εδώ έρχεται η προσωπική ευθύνη που έχει ο καθένας μας, απέναντι σε αυτή την κατάσταση. Είμαστε λοιπόν όλοι υπόλογοι, γιατί παραδώσαμε του εαυτούς μας στα χέρια των κρατούντων και πιστέψαμε στο αδιέξοδο που μας πλάσαραν. Όταν λοιπόν κάποιος αναρωτιέται, σε τι φταίει ο νοικοκύρης που του σπάνε το μαγαζί και του καίνε το αυτοκίνητο, η απάντηση είναι η παραπάνω. Όλοι φταίμε, γιατί στη δημοκρατία όλοι είναι υπεύθυνοι για τις επιλογές τους, ατομικές και συλλογικές, όπου και αν αυτές οδηγούν. Και φυσικά, όλα τα παραπάνω, είναι εικόνες της ίδιας της κοινωνίας μας, η οποία είναι τόσο σάπια όσο και το κράτος στο οποίο έχει παραχωρήσει τις παραπάνω εξουσίες.

Το ρόλο τους σε όλα αυτά, έχουν παίξει φυσικά και τα ΜΜΕ, η "τέταρτη εξουσία", που από μέσα ενημέρωσης έχουν αναχθεί σε μέσα παραπληροφόρησης και αποβλάκωσης, αλλά δεν θέλω να αναφερθώ σε αυτά σε αυτή τη συζήτηση.

Αυτά λίγο πολύ είναι τα συμπεράσματα στα οποία μπορεί να καταλήξει κανείς ή έστω τα συμπεράσματα που κατέληξα εγώ. Φυσικά, αυτές είναι απλές σκέψεις, ίσως και προφανείς και σίγουρα όχι κάτι καινούριο. Κάποιος άλλος θα μπορούσε να φτάσει και σε άλλα συμπεράσματα ή σε διαφορετικά συμπεράσματα. Πιστεύω όμως ότι τα παραπάνω ή τουλάχιστον κάποια από αυτά είναι ζητήματα με τα οποία πρέπει να ήρθε αντιμέτωπος όποιος προβληματίστηκε αυτές τις ημέρες (σίγουρα όχι η κυβέρνηση, η οποία μόλις άρχισε να αντιλαμβάνεται το μέγεθος της υπόθεσης Βατοπεδίου). Κανείς όμως δεν πρέπει να μείνει σε αυτό μόνο, δηλαδή την συνειδητοποίηση της ύπαρξης προβλήματος και της έκτασης που αυτό έχει. Θα πρέπει να πάμε και στο επόμενο βήμα, που δεν είναι άλλο από την αναζήτηση λύσης ή τουλάχιστον ενός αλγόριθμου, μίας διαδικασίας που να οδηγεί προς μία καλύτερη κατάσταση. Αυτό που μπορούμε να πούμε σε πρώτη φάση ότι θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα λοιπόν προς αυτή την κατεύθυνση είναι η αυτοβελτίωση. Να προσπαθήσει ο καθένας να βάλει το μικρό του λιθαράκι για να βελτιωθεί η κατάσταση, κάνοντας το σωστό. Αν και αρκετοί θα διαφωνήσουν, θεωρώ ότι αυτό δεν είναι λίγο. Μπορεί να μοιάζει λίγο, αλλά δεν είναι και σε τελική ανάλυση, είναι αναγκαία συνθήκη. Δεν μπορεί να θέλει κάποιος να φτιάξει μία δίκαιη κοινωνία όταν ο ίδιος είναι άδικος ή να φτιάξει μια ευνομούμενη κοινωνία ενώ ο ίδιος παρανομεί.

Αλλά και πάλι, αυτό το σημαντικό βήμα, σε πολλούς μπορεί να μην αρκεί και εδώ είναι που γυρνάμε στο δίλλημα της απουσίας επιλογής. Κάποιος μπορεί να μου πει ότι, μπορεί εγώ να μιλάω για ψευτοδίλλημα, αλλά το πρόβλημα είναι πραγματικό. Αν όχι αυτούς, τότε ποίον; Δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από τα διάφορα κόμματα και τους κομματικούς μηχανισμούς που αναδεικνύουν συγκεκριμένα πρόσωπα και λογικές, που αναπαράγουν τα «ίδια» και τα «ίδια» άτομα στην εξουσία.

Εδώ λοιπόν, αφού μάλλον δεν υπάρχει μία απλή λύση σε αυτό το θέμα, η απάντησή και αν θέλετε η αφελής και ιδανική (με την έννοια του ιδανικού μοντέλου όπως χρησιμοποιείται στις φυσικές επιστήμες ως αφαίρεση) πρόταση μου είναι το παρακάτω μοντέλο. Καταρχήν, δεν βλέπω γιατί πρέπει οι πολιτικοί σχηματισμοί να είναι αυστηρά οργανωμένοι σε κόμματα, περιχαρακωμένα γύρω από κοινές ή κατ’ επίφαση κοινές ιδεολογίες. Και δεν βλέπω γιατί αυτό θα πρέπει να μεταφέρεται ευθέως στα κυβερνητικά σχήματα. Τα παραδείγματα κυβερνήσεων συνασπισμού για παράδειγμα δεν είναι λίγα και όταν υπάρχουν διαχρονικές πολιτικές δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να μην μπορεί να λειτουργήσει ένα σχήμα συνεργασίας. Αυτό κάνει σαφές, τουλάχιστον στην αρχή του, γιατί το δίλλημα δικομματισμός ή ακυβερνησία είναι ψευτοδίλλημα.
Αυτό το συμπέρασμα, εγώ θα το πάω ένα βήμα παραπέρα. Θα προτείνω δηλαδή κυβερνητικά σχήματα συνεργασίας, στα οποία θα συμμετέχουν ανεξάρτητοι βουλευτές. Η φυσική των δυναμικών συστημάτων μας έχει δείξει ότι συστήματα που αποτελούνται από πολλά μέλη, μπορούν να αυτό-οργανώνονται ακόμα και όταν ακολουθούν μερικούς απλούς κανόνες και ανταλλάσουν πληροφορία μεταξύ τους. Σίγουρα ένα τέτοιο εγχείρημα αυτό-οργάνωσης δεν θα είναι εύκολο, αλλά εμένα τουλάχιστον δεν μου φαίνεται αδύνατο. Άρα ο πυρήνας αυτού του συστήματος θα είναι οι ανεξάρτητοι βουλευτές.
Φυσικά, δεν μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση που υπάρχει αυτή τη στιγμή με τα διάφορα κόμματα και δεν υπάρχει κανένας προφανής τρόπος να ανατραπεί αυτή η κατάσταση. Άρα πρέπει να σκεφτούμε ένα μηχανισμό που να λειτουργήσει ως δούρειος ίππος στο σύστημα, ώστε να καταφέρουμε να εισάγουμε τους ανεξάρτητους βουλευτές που αναφέρω παραπάνω. Εδώ λοιπόν θα γίνω λίγο σουρεαλιστικός και θα προτείνω μία Πλατωνική λογική στο πως θα επιλέγονται οι υποψήφιοι για ανεξάρτητοι βουλευτές. Δηλαδή, για να γίνω συγκεκριμένος, ένας τέτοιος υποψήφιος θα μπορεί να προτείνεται από μία κοινότητα, η οποία θα επιλέγει ένα αξιόλογο μέλλος της (σίγουρα όλοι είμαστε σε θέση να κρίνουμε ποια είναι τα πιο αξιόλογα μέλη της τοπικής μας κοινωνίας για παράδειγμα), το οποίο θα είναι υποχρεωμένο να εγκαταλείψει την όποια ενασχόλησή του για μία και μόνο τετραετία, αν εκλεγεί. Κανείς δεν θα μπορεί να εκλεγεί για περισσότερες από μία τετραετίες και αυτό είναι σημαντικό. Αυτό όμως δεν είναι το μόνο στοιχείο. Η κοινότητα από την οποία θα αναδεικνύεται ένας υποψήφιος θα είναι ενεργή. Δηλαδή, τα μέλη της θα είναι σε επαφή και θα εμπλέκονται σε δραστηριότητες σχετικές με τα κοινά. Θα είναι ενεργοί πολίτες, οι οποίοι θα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους οργανώνοντας με αυτό τον τρόπο πολιτικές προτάσεις, οι οποίες θα αντικατοπτρίζονται στις πολιτικές θέσεις των εκπροσώπων που θα προκύπτουν ως ανεξάρτητοι βουλευτές. Η ιδέα αυτή, μπορεί να λειτουργήσει και σε μεγαλύτερη κλίμακα. Αν δηλαδή υπάρχουν περισσότερες τέτοιες ομάδες, τότε μπορούν εκπρόσωποί τους να μαζεύονται και να αλληλεπιδρούν λειτουργώντας ως think-tanks από τις οποίες θα παράγεται πολιτική. Σε αυτά τα think-tanks θα συμμετέχουν φυσικά και τα μέλη των κοινοτήτων που έχουν υπάρξει ανεξάρτητοι βουλευτές, προσφέροντας από εκεί την εμπειρία τους και τις ικανότητές τους. Η ιδέα των think-tanks δεν είναι κάτι καινούριο και μπορεί να δώσει πολλά χρήσιμα πράγματα. Αυτό μπορεί να μοιάζει με το πώς είναι στημένες οι τοπικές κομματικές οργανώσεις και από οργανωτική άποψη μπορεί να είναι έτσι, αλλά η ουσία του θα είναι (θα πρέπει να είναι) διαφορετική.
Και η ουσία είναι στην δημιουργία κοινοτήτων όπου αυστηρά όλα τα μέλη θα έχουν ενεργή συμμετοχή (ίσως αυτές οι κοινότητες να αποτελέσουν και μια εφαρμογή των social media). Από αυτές τις κοινότητες θα επιλέγονται οι πιο αξιόλογοι, οι οποίοι θα διεκδικούν την εκλογή τους στο βουλευτικό αξίωμα. Η θητεία του καθενός θα είναι αυστηρά μία τετραετία. Τέλος η πολιτική πρόταση του κάθε ανεξάρτητου βουλευτή, θα καθορίζεται από την εσωτερική ζύμωση της κάθε κοινότητας.
Όλα αυτά θα μπορούσαν να οργανωθούν ακόμα και σε κομματικό σχήμα, το οποίο όμως δεν θα έχει κανένα κεντρικό μηχανισμό, αφού θα αποτελείται από ανεξάρτητα συστήματα τα οποία θα διοχετεύουν τις πολιτικές προτάσεις από τη βάση προς τα πάνω και όχι το ανάποδο. Χμ... θα μπορούσε να το πει κανείς και «Νέα Αξιοκρατία» ή «Πανελλήνιο Αξιοκρατικό Κίνημα» ή ακόμα καλύτερα «Όχι άλλο κάρβουνο».

Αλλά και αυτά ακόμα, δεν είναι αρκετά άμεσα, αν και η προετοιμασία τέτοιων κοινοτήτων μπορεί να ξεκινήσει άμεσα. Οπότε ως ακόμα πιο άμεση δράση, προτείνω την ενεργοποίηση και την συμμετοχή σε όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή. Ίσως είναι και ο καλύτερος τρόπος για τον καθένα να αποκτήσει καλύτερη εικόνα της κατάστασης που είναι ακόμα αρκετά δυναμική. Η συμμετοχή έχει μεγάλη σημασία.

Τέλος πάντων, εδώ τελειώνει το εορταστικό μου παραλήρημα, μετά από απουσία σχεδόν ενός μήνα. Σίγουρα έχω αφήσει πολλά σημεία που δεν τα άγγιξα, αλλά ήθελα απλά να μαζέψω διάφορες σκέψεις. Ελπίζω ο κόσμος να έχει προβληματιστεί από όσα έγιναν αυτό το μήνα και όλα αυτά να τον έκαναν τουλάχιστον να δει λίγο πιο μακριά από την άμεση γειτονιά του και το ατομικό του συμφέρον. Αυτή την στιγμή οι εξελίξεις στη Γάζα είναι πολύ δυσάρεστες και όλα δείχνουν ότι η νέα χρονιά ξεκινάει με άσχημους οιωνούς τόσο για εμάς εδώ, όσο και για πολλούς ανθρώπους στον κόσμο. Αυτή η συνειδητοποίηση, ας μας δώσει τουλάχιστον κάποια ίχνη αλληλεγγύης για τα προβλήματα των άλλων.

Εύχομαι για την νέα χρονιά περισσότερη συνειδητοποίηση, περισσότερη αλληλεγγύη και περισσότερη ενεργοποίηση σε όλους.

Καλή Χρονιά.

MURDER REPORT - Αστυνομική Βία - ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 15 - ΧΡΟΝΟΥ από αστυνομικούς στα Εξάρχεια!

MURDER REPORT
Athens Sunday Dec 7, 05:45am

Alex Grigoropoulos, 15, a young Greek student, was murdered tonight between 09:30 and 10:00 pm, by a cop at a street near Exarchia Square, in Athens. Eye witnesses testified that the cop, who belonged to an elite unit trained to handle armed robberies and “terrorist” attacks, got out of the police cruiser and shot the boy 3 times pointblank with his service sidearm. Allegedly, this happened after a verbal exchange between the boy and the two cops patrolling the area on their cruiser.
The two cops are held for interrogation. There is information that one of them confessed of taking aimed shots at the boy on purpose. Initially, there was an attempt by the authorities to present the case as an accident, where a bullet fired in the air by the cop trying to control “30 rioters”, ricocheted. This attempt was refuted by the eyewitnesses, at least one of them being a local shopkeeper.
All over Athens, blogs and the Athens Indymedia website are hot with infuriated messages condemning the act of murder and expressing their rage. There are a lot of people in the streets and there is street fighting around Exarchia and the Polytechnic School (NTUA), which is occupied by the demonstrators. There is going to be a rally Sunday at 13:00 pm. Rallies are being hastily organized during the night in all the major cities of Greece.
Please spread this information as far as possible. It is important that people know what is happening in Greece at this time.

Yannis Bakopoulos
-----------------------------------------------------

Indymedia
15ΧΡΟΝΟΣ ΝΕΚΡΟΣ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ
Θάνατος 16χρονου από πυρά ειδικού φρουρού στα Εξάρχεια
ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 16 - ΧΡΟΝΟΥ από αστυνομικούς στα Εξάρχεια!
Greek police shooting sparks riot
Αυτή είναι η συγκλονιστική κατάθεση του αυτόπτη μάρτυρα

Άλλη κατάθεση αυτόπτη μάρτυρα

Όχι στο Όνομά μας

Συμμετέχω και εγώ, έστω και καθυστερημένα.

kratoumenoi.wordpress.com

Όχι στο Όνομά μας


“Είναι απαράδεκτη η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Είναι κύριο θέμα η ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος”.
–Κάρολος Παπούλιας, 6/11/08

“Είμαστε άνθρωποι – κρατούμενοι. Άνθρωποι, λέω”
- Βαγγέλης Πάλλης, Κρατούμενος, 9/11/08

Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή.

Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές.Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση - καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους.

Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια.

Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους.

Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους.

Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

Το αντέγραψα από το blog ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ.

ΧΥΤΑ ΛΕΥΚΙΜΜΗΣ - Και ο παραλογισμός συνεχίζεται

Η ιστορία με τον ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη δεν έχει παίξει και πολύ στα δελτία ειδήσεων. Το όργιο καταστολής, οι τραυματισμοί και ο θάνατος της Μαρίας Κουλούρη υπαιτιότητα των ΜΑΤ δεν άγγιξαν τα ΜΜΕ.

Οι πλευρές που αγγίζει το θέμα είναι πολλές. Πλήθος στοιχείων υπάρχουν στο blog http://xyta-lefkimis.blogspot.com/. Το παρακάτω video δίνει μία πρώτη εικόνα της κατάστασης.



Η κατάσταση είναι απογοητευτική τόσο σε ότι αφορά την στάση της πολιτείας σχετικά με το τόσο σοβαρό θέμα της διαχείρισης των απορριμάτων και τους ΧΥΤΑ, όσο και για την δράση των ΜΑΤ και την γενική ατιμωρησία που επικρατεί.

Χασοδίκης (ο): Και κάτι δικηγορικό...

Χασοδίκης (ο): Και κάτι δικηγορικό...

Στο ίδιο κλίμα με το προηγούμενο post μου και η αναφορά του Χασοδίκη σχετικά με περιστατικό στο κτίριο της Διεύθυνσης Αλλοδαπών Αττικής στην οδό Πέτρου Ράλλη. Συγκεκριμένα λοιπόν η αστυνομική ασυδοσία εκφράστηκε σε βάρος των ατομικών δικαιωμάτων ομάδας δικηγόρων αυτή τη φορά (φυσικά δεν συζητάμε για τους αλλοδαπούς). Όπως αναφέρει ο Χασοδίκης:

"Οι συνάδελφοι λοιπόν που πήγαν εκεί την περασμένη Κυριακή είχαν την φαεινή ιδέα να τραβήξουν φωτογραφίες από όσα έβλεπαν. Τι το ήθελαν; Οι πραίτωρες-φρουροί της υπηρεσίας εξαγριώθηκαν, επιτέθηκαν στους δικηγόρους, ζήτησαν τις ταυτότητές τους για έλεγχο (ενώ βέβαια οι ίδιοι δεν έφεραν διακριτικά στις στολές τους, όπως καταγγέλλουν οι δικηγόροι), και ένας εξ αυτών, προφανώς ο πιο βαρύμαγκας, άρπαξε από τα μαλλιά μια συνάδελφο, την έσυρε επί πολλά μέτρα και της ζητούσε να του παραδώσει τη φωτογραφική μηχανή."

Και φυσικά το ερώτημα που θέτει είναι, αν δεν φοβούνται -αν μη τι άλλο- να φερθούν έτσι σε δικηγόρους που γνωρίζουν καλά τα δικαιώματά τους και τον νόμο, τι θα τους εμποδίσει από το να φερθούν πολύ χειρότερα στον "κοινό" πολίτη;

Καίγεται και η Δημοκρατία;!!!

Στο mailing list του anadasosi δημοσιεύτηκε το παρακάτω κείμενο από τον George Hassiotis, που εκφράζει ακριβώς και τις δικές μου ανησυχίες για την κατάσταση με την "Ασύμμετρη Απειλή".

Με αφορμή ορισμένα σημερινά δημοσιεύματα (π.χ., στην Ελευθεροτυπία), θα ήθελα να ανοίξω ένα thread για το θέμα του άρθρου 48, περί κήρυξης της χώρας σε κατάσταση πολιορκίας. Μερικοί εικάζουν ότι οι αναφορές σε “ασύμμετρες απειλές” και “επίθεση στην χώρα” αποσκοπούν στην στοιχειοθέτηση “εξωτερικών κινδύνων” και “απειλής της εθνικής ασφάλειας”, που δικαιολογούν την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση πολιορκίας.

Εάν αυτό αληθεύει, τότε πραγματικά είναι ντροπή για τον νομικό μας πολιτισμό και το ελληνική δημόσια διοίκηση. Είναι ντροπή για όλο το πολιτικό σύστημα να γίνεται η συζήτηση αυτή. Φαίνεται ότι η ζωή στην χώρα αυτή είναι πλέον δραστηριότητα υψηλού κινδύνου. Μάλιστα, πρόκειται για ανθρώπους που λένε ξεδιάντροπα ότι δεν θα γίνει δασολόγιο (μία συνταγματική επιταγή, επίσης), αν δεν αναθεωρηθεί το άρθρο 24.

Πρώτα-πρώτα, το άρθρο 48 δεν αναφέρεται σε φυσικές καταστροφές. Ερμηνεύεται στενά, και αφορά πόλεμο (κυριολεκτικά), απόπειρα πραξικοπήματος, ή έστω γενικευμένη εξέγερση ή διασάλευση της τάξης. Μία φυσική καταστροφή – όπως το τωρινό κύμα πυρκαγιών, ένα ατύχημα σε χημικό εργοστάσιο, μία επιδημία – δεν απαιτεί την κύρηξη ολόκληρης της χώρας σε κατάσταση πολιορκίας.

Δεύτερον, τα μέτρα που αυτό προβλέπει δεν βοηθούν στην αντιμετώπιση της κατάστασης στην Ευβοια και την Πελοπόννησο. Η αναστολή του άρθρου 5§4 (ατομικά διοικητικά μέτρα) εμποδίζει την κίνηση και την εγκατάσταση στην χώρα, και δεν διευκολύνει τις εκκενώσεις περιοχών. Η αναστολή του άρθρου 6 (σύλληψη με ένταλμα) δεν αφορά φυσικά στα αυτόφωρα εγκλήματα, για τα οποία δεν χρειάζεται φυσικά ένταλμα. Η αναστολή των άρθρων 8 (φυσικός δικαστής), 9 (άσυλο κατοικίας), 12 (δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι), 22§3 (συλλογικές συμβάσεις εργασίας), 23 (συνδικαλιστική ελευθερία), και 97 (μικτά ορκωτά δικαστήρια) δεν θα σβήσει τις φωτιές. Αντίθετα, ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η δυνατότητα αναστολής και του άρθρου 11 (δικαίωμα συνάθροισης), και 19 (απόρρητο επιστολών και ανταπόκρισης), αν ληφθεί υπόψη η οργή για τα οικολογικά θέματα που νιώθουν πολλοί άνθρωποι . Τέλος, bloggers και εκπρόσωποι των ΜΜΕ ας έχουν υπόψη ότι μπορεί να ανασταλεί και το άρθρο 14 (ελευθερία της έκφρασης).

Τρίτον, όλα αυτά δείχνουν πόσο κακογραμμένο είναι το άρθρο 48. Το άρθρο 14 (ελευθερία της έκφρασης)δεν θα έπρεπε να αναστέλλεται ποτέ, ούτε και σε περίπτωση καταποντισμού της χώρας. Το ίδιο ισχύει και για αρκετά από τα υπόλοιπα (π.χ., 8, 22, 23, 97). Με την σημερινή εκδοχή του άρθρου 48, η κύρηξη της κατάστασης πολιορκίας και η παράταση της κατάστασης αυτής είναι εύκολη (απλή πλειοψηφία, με τήρηση μερικών προθεσμιών). Αντίθετα, θα έπρεπε η κύρηξη να είναι δύσκολη (π.χ. 180 ή 200, ή κάποιος αριθμός που στην πράξη να απαιτεί ομοφωνία των 2-3 μεγαλύτερων κομμάτων), και η παράταση ακόμα δυσκολότερη. Με τον τρόπο αυτό, δεν θα μπορεί μία κυβέρνηση να επινοεί εξωτερικές απειλές και να δημιουργεί ξενοφοβική υστερία για να καλύπτει τις αποτυχίες της.

Τέταρτον, η συζήτηση αυτή δείχνει την αθλιότητα των πολιτευτών που έπαιξαν με το άρθρο 24 , το 2001 ή το 2007. Δάση σε διάφορους “πελάτες” τους κατάφεραν να δώσουν. Αντίθετα, δεν θέλησαν να αναθεωρήσουν το άρθρο 48, για να διασφαλίσουν τα δικαιώματα όλων μας σε δύσκολες καταστάσεις. Φαίνεται ότι τους βόλευε να έχουν την δυνατότητα αυτή στο συρτάρι.

Πέμπτον, ας μην ξεχνάμε ότι το άρθρο 5Α (δικαίωμα στην πληροφόρηση) δεν αναστέλλεται ποτέ. Εδώ, κάποιος πρέπει να θυμίσει στους “ειδήμονες” που μιλούν για ασύμμετρες απειλές και την ελληνική “9/11”, ότι οι Αμερικανοί , κάτω από χειρότερες συνθήκες, είχαν μάθει σε λίγες ώρες ποιος τους επιτίθεται. Το ίδιο δικαιούμαστε και εμείς.

Έκτον, τα παιχνιδάκια με το άρθρο 48 απαιτούν ενημέρωση του Συμβουλίου της Ευρώπης (άρθρο 15 ΕΣΔΑ). Τις τελευταίες δεκαετίες, το άρθρο 15 ΕΣΔΑ ενεργοποιήθηκε μόνο από την Αγγλία (το 1972, αν δεν κάνω λάθος, για την κατάσταση στην Β. Ιρλανδία, στην φάση του λεγόμενου internment), και από την Τουρκία (στις αρχές της δεκαετίας του 90, και πάλι αν δεν κάνω λάθος). Ας μας πει κάποιος αν αυτός είναι ο πάτος προς τον οποίο πέφτουμε.

Έβδομον, το άρθρο 48 μπορεί να μην χρειάζεται. Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο πλέγμα από εξαιρετικούς νόμους, που έχουν ψηφιστεί από τα δύο κόμματα εξουσίας τα τελευταία χρόνια, και έχει ουσιαστικά το ίδιο αποτέλεσμα. Τελείως ενδεικτικά, πρόκειται για τον ν. 2344/1995 (για την πολιτική προστασία), ν. 2641/1998 (για την παλλαϊκή άμυνα), Υπ. Απόφαση 2028/19.1.1998 (σχέδιο Ξενοκράτης), το ν.δ. 17/1974 (για την πολιτική επιστράτευση και σχεδιασμό έκτακτης ανάγκης) – που όλοι μισούν , αλλά κανείς δεν αλλάζει -, ο νόμος για τις επιτάξεις, κ.ο.κ. Ας μην ξεχνάμε και τους αντιτρομοκρατικούς νόμους (ν. 2941/2001, ν. 3251/2004), από τους οποίους ο δεύτερος περιέχει και ορισμό της τρομοκρατίας αρκετά ευρύ για να περιλαμβάνει μία σπείρα εμπρηστών (άρθρο 187Α ΠΚ, όπως τροποποιήθηκε από τον 3251/2004). Τέλος, ας μην ξεχνάμε και τον. 2225/1994, όπως τροποποιήθηκε από τον 3115/2004 (περί άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών) και το Π.Δ. 47/2005 (για το οποίο έγινε λόγος την εποχή του σκανδάλου των υποκλοπών), που επιβάλλει στους “παρόχους τηλεπικοινωνιακών συστημάτων” να δημιουργήσουν την απαραίτητη υποδομή για τις υποκλοπές. Μερικοί από τους νόμους αυτούς προφανώς ήδη έχουν ενεργοποιηθεί.

Με δύο λόγια, ας μην πιάνει πρεμούρα μερικούς. Η φιλελεύθερη βάση του πολιτεύματος είναι αρκετά φθαρμένη, έτσι ώστε να είναι δυνατόν να υπάρχει μία οιονεί κατάσταση πολιορκίας χωρίς την ετικέτα αυτή. Επίσης, γιατί τόσα χρόνια δεν σκέφτηκε κανείς τις δυνατότητες αυτές για την σύλληψη των εμπρηστών;

Τέλος, το ζουμί είναι το εξής: με την ρητορεία για “εθνική ασφάλεια”, ασύμμετρες απειλές κτλ. μπορούν να αποσπάσουν ευκολότερα τις άδειες, τις γνωμοδοτήσεις, την συνεργασία ανεξάρτητων και δικαστικών αρχών, ή ακόμα και αρχών που του ευρύτερου δημόσιου τομέα που ακόμα σκέπτονται πως δουλειά τους είναι να υπηρετούν τους πολίτες, και όχι να τους μαντρώνουν.

Ας ελπίσουμε πως το πλήγμα κατά της φύσης και της ζωής δεν θα γίνει και πλήγμα κατά της δημοκρατίας.

Και ένα ακόμα κείμενο σχετικά με την έννοια της "Ασύμμετρης Απειλής" του ιδίου:

Για να αναλύσουμε λίγο την έννοια της "ασύμμετρης απειλής". Συμμετρική είναι η απειλή όταν αεροπλάνα απειλούν αεροπλάνα, και πλοία αντιπαρατίθενται σε πλοία. Αντίθετα, σε αυτό το έγγραφο του αμερικανικού
National Institute of Public Policy, διαβάζουμε ότι

There are many definitions of what constitutes an asymmetric threat, none of which holds sway in defense planning and policy making circles. In general, the term is used to describe forms of attack against which the United States has no defenses, and it depicts tactics that Washington will not abide (either because they are morally reprehensible or restricted by legal agreement). The authors of this report find that the concept has come to bear too great a burden, as it is used to explain: different and challenging threats; the United States’ position in the world and the security challenges it faces; U.S. legal and political self-imposed constraints; vulnerabilities to new and old threats; and novel approaches designed to offset U.S. strengths....
Φυσικά, όλα αυτά αφορούν σε αεροπλάνα που πέφτουν σε κτήρια, και σε γράμματα γεμάτα με σκόνη άνθρακα. Με δασικές φωτιές, που ταλαιπωρούν την χώρα τουλάχιστον 5 δεκαετίες, την ξηρασία, και την αλλαγή του κλίματος (για την οποία έχουμε ειδοποιηθεί εδώ και 10-15 χρόνια), ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ.
Φαίνεται λοιπόν ότι η ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΑ μερικών δεν έχει τέλος. Για μερικούς, η λύση ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ να είναι η καλύτερη πυρόσβεση και πρόβλεψη, η εφαρμογή της περιβαλλοντικής και χωροταξικής νομοθεσίας, η προστασία της φύσης και του δάσους, το δασολόγιο, η ενίσχυση (και όχι η αποδυνάμωση) του άρθρου 24...

Είναι, αντίθετα, η ελληνική εκδοχή του Homeland Security - ναι, τώρα που ακόμα και η ΗΠΑ απομακρύνονται σιγά-σιγά από τις λύσεις αυτές, και αναγνωρίζουν το κόστος τους, στους ανθρώπους και την αμερικανική δημοκρατία....

Μία τελευταία απορία: το ελληνικό Guatanamo που θα είναι;

Πραγματικά μόνο αυτό μας έλειπε...

----------------------------------------------------------
Update: Στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση που λέει λίγο πολύ απλά και αυτονόητα πράγματα σε αντιδιαστολή με τις θεωρίες περί "Ασύμμετρου Απειλής" και πράσινα άλογα.
Τις καίει; - ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ
Υποστηρικτικά στην ανάλυση του ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ παραθέτω παρακάτω μία φωτογραφία από το MODIS...

08/09/07 - 08/18/07


Each of these fire maps accumulates the locations of the fires detected by MODIS on board the Terra and Aqua satellites over a 10-day period. Each colored dot indicates a location where MODIS detected at least one fire during the compositing period. Color ranges from red where the fire count is low to yellow where number of fires is large.

Credits: Fire maps created by Jacques Descloitres, MODIS Rapid Response System at NASA/GSFC. Fire detection algorithm developed by Louis Giglio. Fire locations produced by the MODIS Rapid Response System since mid-2001. Fire locations for 2000 and 2001 produced by the MODIS Adaptative Processing System (MODAPS) at NASA/GSFC and collected by the Geography Department of University of Maryland. Background image: Blue Marble created by Reto Stokli.
Fire locations are also distributed through the Web Fire Mapper at the University of Maryland, and through the USDA Forest Service's Active Fire Maps Program at the Remote Sensing Applications Center.

References:
Giglio, L., Descloitres, J., Justice, C. O., and Kaufman, Y. J. (2003). An enhanced contextual fire detection algorithm for MODIS. Remote Sensing of Environment, 87:273-282.
Davies, D., Kumar, S., and Descloitres, J. (2004). Global fire monitoring using MODIS near-real-time satellite data. GIM International, 18(4):41-43