Χαζεύοντας τις εφημερίδες, πέτυχα στην Ελευθεροτυπία ένα άρθρο με τίτλο, "Ο βελονισμός δεν είναι ψευδοθεραπεία". Το άρθρο αναφέρεται σε μία μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature Neuro Science και δείχνει ότι η εισαγωγή βελονών στο δέρμα έχει αναλγητική δράση. Είχα διαβάσει σχετικά με αυτή τη μελέτη μέσα στην εβδομάδα και είπα από περιέργεια να δω τι έγραψε ο αρθρογράφος για το θέμα. Φυσικά δεν απογοητεύτηκα (αυτό σημαίνει στην γλώσσα μου ότι το άρθρο ήταν μάπα).
Ξεκινά για αρχή και λέει:
Η εξαιρετική αποτελεσματικότητά του (βελονισμού) ιδιαίτερα όσον αφορά την εξάλειψη του πόνου...
υπονοώντας ότι εκτός από την εξάλειψη του πόνου, ο βελονισμός είναι αποτελεσματικός και σε άλλα πράγματα. Και συνεχίζει:
Ομως, παρά την ολοφάνερη αποτελεσματικότητά του στην αντιμετώπιση ορισμένων παθήσεων, ο βελονισμός εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται με δυσπιστία από μεγάλη μερίδα δυτικών επιστημόνων. Αυτό συμβαίνει συνήθως επειδή αδυνατούν να εξηγήσουν με επιστημονικούς όρους τα ευεργετικά του αποτελέσματα στον ανθρώπινο οργανισμό, αποτελέσματα που, όποτε τα διαπιστώνουν, οι δυτικοί γιατροί τείνουν να τα αποδίδουν στο λεγόμενο «φαινόμενο placebo». Υποστηρίζουν δηλαδή ότι η ίαση δεν επέρχεται από τη συγκεκριμένη θεραπευτική πρακτική αλλά από την ικανότητα των ίδιων των ασθενών να αναπτύσσουν αυτοθεραπευτικές δυνάμεις μέσω αυθυποβολής...
Σε αυτό το σημείο φυσικά αναρωτιέται κανείς τι μπορεί να έχει δείξει η συγκεκριμένη μελέτη που αποδεικνύει τελικά την "ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ" δράση του βελονισμού. Συνεχίζει λοιπόν το άρθρο:
Ομως πρόσφατα ερευνητικά ευρήματα έρχονται να διαψεύσουν αυτή τη «βολική» αλλά εσφαλμένη στάση που απορρίπτει συλλήβδην τον βελονισμό. Ομάδα επιστημόνων... ...υποστηρίζουν ότι η ανακούφιση από τον πόνο που παρέχει η πρακτική του βελονισμού οφείλεται στο γεγονός ότι η στοχευμένη εισαγωγή βελονών στο δέρμα προκαλεί την έκκριση ενδογενών ουσιών ικανών να κατευνάζουν ή και να εξαλείφουν τα αισθήματα έντονου πόνου. Εφαρμόζοντας βελονισμό σε ποντίκια του εργαστηρίου, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ο οργανισμός τους παρήγε ένα φυσικό αναλγητικό, και συγκριμένα την ουσία αδενοσίνη... Επίσης, οι ερευνητές έδειξαν ότι η παυσίπονη δράση του βελονισμού μπορεί να ενισχυθεί αν συνδυαστεί με τη χορήγηση δεοξυκοφορμυκίνης...
και το άρθρο κλείνει με,
Τα συμπεράσματα της έρευνας, μολονότι αναφέρονται σε πειραματόζωα, φαίνεται να ανατρέπουν τη διαδεδομένη άποψη ότι ο βελονισμός είναι ψευδοθεραπεία, που απλώς πείθει τον ασθενή ότι έχει θεραπευτεί διά της αυθυποβολής, όπως κάνουν τα αδρανή ψευδοσκευάσματα (placebo drugs) που χρησιμοποιούνται στην ιατρική έρευνα.
Ώπα, ώπα, μισό λεπτό... Κάτι χάνω εδώ πέρα. Πού είναι η ιστορία με την "θεραπεία"; Δηλαδή, εκτός και αν θεωρήσουμε ότι λέγοντας θεραπεία κανείς εννοεί την "θεραπεία" του άλγους, η μελέτη σύμφωνα με τα λεγόμενα και του ίδιου του αρθρογράφου, απλά (ενδιαφέρον μεν, αλλά σε σχέση με τον βελονισμό, απλά) δείχνει ότι το να χώνεις βελόνες στο δέρμα έχει μέσω συγκεκριμένης βιοχημικής διαδικασίας αναλγητική δράση. Ούτε λέει ότι ο βελονισμός έχει θεραπευτική δράση έναντι συγκεκριμένων ασθενειών ούτε για ροές Qi και ενεργειακούς μεσημβρινούς μιλάει ούτε τίποτα τέτοιο. Κουκουρούκου με λίγα λόγια. Κλασσική δημοσιογραφία... του κώλου.
Με αφορμή κάποια πρόσφατα περιστατικά, σκέφτηκα να γράψω δύο πραγματάκια, ας πούμε ενημερωτικά, για την εθελοντική αιμοδοσία.
Η εθελοντική προσφορά αίματος γενικά θα έλεγα ότι είναι γνωστή στον πολύ κόσμο, δεν είναι όμως και η μοναδική εθελοντική προσφορά που μπορούμε να έχουμε. Κανείς μπορεί να δώσει και επιμέρους στοιχεία του αίματος, όπως είναι τα αιμοπετάλια, κάτι που μάλλον δεν είναι και τόσο γνωστό.
Η διαδικασία της αιμοδοσίας είναι αρκετά απλή και όπως είπα μάλλον γνωστή. Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να πάει σε ένα κέντρο αιμοδοσίας (υπάρχουν σε κάθε νοσοκομείο) όπου συμπληρώνει μία καρτέλα με τα στοιχεία του και με κάποιες ερωτήσεις έτσι ώστε να υπάρχει ένα σχετικό ιατρικό ιστορικό, του κάνουν ένα σύντομο έλεγχο στον αιματοκρίτη και την πίεση και μετά μπορεί να δώσει αίμα. Η διαδικασία διαρκεί περίπου 5-10 λεπτά. Δίνεις πρώτα κάποια δείγματα, τα οποία θα εξεταστούν για τυχών ασθένειες ή επικινδυνότητα του αίματος γενικά, και μετά γεμίζεις μια φιάλη αίματος και τελείωσες. Απλά πρέπει να περιμένεις λίγα λεπτά μετά για να εξασφαλιστεί ότι δεν θα έχεις καμία παρενέργεια.
Το κάθε πότε μπορείς να δώσεις αίμα εξαρτάται από τον κάθε οργανισμό, αλλά πρακτικά είναι θέμα πολιτικής των νοσοκομείων. Γενικά, μπορείς να δώσεις κάθε 3 μήνες.
Εκτός από μονάδες αίματος, μπορεί να δώσει κανείς και επιμέρους στοιχεία του αίματος όπως είπαμε και παραπάνω. Ένα από τα στοιχεία του αίματος που γενικά χρειάζεται είναι τα αιμοπετάλια. Τα αιμοπετάλια είναι ο παράγοντας που βοηθά στην πήξη του αίματος και τα χρειάζονται συνήθως ασθενείς που κάνουν θεραπείες σχετικές με καρκίνο (χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία), ασθενείς που έχουν AIDS ή ασθενείς που έχουν κάνει μεταμόσχευση. Από όσο γνωρίζω, στην Ελλάδα δεν είναι και τόσο διαδεδομένη η εθελοντική προσφορά αιμοπεταλίων. Η διαδικασία είναι λίγο πιο περίπλοκη από την απλή αιμοδοσία. Ο δότης, πρέπει πρώτα να κάνει κάποιες εξετάσεις που θα καθορίσουν αν μπορεί να δώσει αιμοπετάλια. Αφού πάρει τα αποτελέσματα, μπορεί μετά να κανονίσει ένα ραντεβού για τη διαδικασία αφαίρεσης των αιμοπεταλίων, η οποία είναι και σχετικά πιο χρονοβόρα. Η διαδικασία αποτελείται συνήθως από 5-6 κύκλους, όπου σε κάθε κύκλο αφαιρείται μια ποσότητα αίματος η οποία φυγοκεντρίζεται, αφαιρούνται τα αιμοπετάλια και μετά ότι περισσεύει επιστρέφει στον δότη. Η όλη διαδικασία συνήθως διαρκεί περίπου μία ώρα, αλλά μπορεί να πάρει και περισσότερο και είναι σχετικά επίπονη για τον οργανισμό. Γι' αυτό συνήθως αποκλείονται από την διαδικασία άτομα που έχουν ιστορικό με προβλήματα καρδιάς. Προκειμένου να δώσει κανείς αιμοπετάλια πρέπει ακόμα να έχει αποφύγει την λήψη φαρμάκων που επιδρούν στην λειτουργία των αιμοπεταλίων, όπως είναι η ασπιρίνη και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, όπως είναι το voltaren. Τα αιμοπετάλια έχουν ακόμα κάποιες ιδιαιτερότητες. Η διάρκεια ζωής τους είναι λίγες ημέρες πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να αποθηκευτούν για πολύ καιρό όπως το αίμα. Από την άλλη όμως μπορεί να δώσει κανείς αιμοπετάλια σχεδόν κάθε 15 ημέρες. Φυσικά οι συχνές προσφορές αιμοπεταλίων είναι μια ταλαιπωρία στην οποία δεν θα έβαζε κάποιος το εαυτό του χωρίς σημαντικό και ενδεχομένως προσωπικό λόγο. Αλλά 1-2 φορές ενδιάμεσα στις συνήθεις αιμοδοσίες δεν μου ακούγονται κακές.
Τα παραπάνω είναι καθαρά ενημερωτικά και πρόχειρα. Το καλύτερο είναι όποιος ενδιαφέρεται, να απευθυνθεί σε ένα αιμοδοτικό κέντρο για να ενημερωθεί πιο διεξοδικά. Ανάγκη για αίμα και αιμοπετάλια πάντως θα υπάρχει πάντα.
Καλή Υγεία.
-------------------------------------- Update: Σκέφτηκα να βάλω και μερικά λινκς σχετικά με τις αιμοδοσίες.
Το θέμα αυτό είναι κάπως έξω από το γνωστικό μου αντικείμενο. Γι' αυτό το λόγο, δεν θα ασχοληθώ με την ανάπτυξή του. Την ανάπτυξη θα την αφήσω στους πιο ειδικούς. ;)
Ο λόγος που το γράφω αυτό το post, πέρα από το ότι είναι πολύ σοβαρό το θέμα, είναι ότι μου κάνει φοβερή εντύπωση ο ισχυρισμός, σήμερα μετά από 25 χρόνια, ότι ο ιός HIV είναι απόκυμα της φαντασίας κάποιων επιστημόνων και η απερίσκεπτη προτροπή στην απόρριψη του θέματος του AIDS.
Ουσιαστικά λοιπόν, απλά θα παραθέσω τα σχετικά video με τον ισχυρισμό και κάποιες πληροφορίες και links για όποιον θέλει να το ψάξει και μόνος του.
Greek HIV/AIDS denialist
Αποσπάσματα από την εκπομπή του Κ. Χαρδαβέλλα, "Αθέατος Κόσμος", όπου ασχολείται με το θέμα του AIDS και παρουσιάζει την δημοσιογράφο Μαρία Παπαγιαννίδου (http://www.hivwave.gr), η οποία ισχυρίζεται ότι η ιστορία του ιού HIV είναι μία απάτη και ότι ενώ η ίδια είναι οροθετική, στην πραγματικότητα δεν έχει κανένα πρόβλημα και δεν πάσχει από AIDS. Συγκεκριμένα, αυτό που ισχυρίζεται είναι ότι ο HIV ουδέποτε έχει ανιχνευθεί και απομονωθεί στους ασθενείς που βρίσκονται θετικοί στα αντισώματα του ιού, ότι δεν έχει αποδειχθεί ότι ο HIV προκαλεί AIDS και ότι τα φάρμακα που δίνονται στους οροθετικούς είναι αυτά που προκαλούν το AIDS.
Αυτό το φαινόμενο δεν είναι Ελληνικό. Στις ΗΠΑ είναι αρκετά έντονο. Γι' αυτό, έχουν δημιουργηθεί διάφορα sites που δίνουν όλες τις σχετικές πληροφορίες πάνω στο θέμα. Ενδεικτικά αναφέρω το παρακάτω:
Among many criteria used over the years to prove the link between putative pathogenic (disease-causing) agents and disease, perhaps the most-cited are Koch's postulates, developed in the late 19th century. Koch's postulates have been variously interpreted by many scientists, and modifications have been suggested to accommodate new technologies, particularly with regard to viruses (Harden. Pubbl Stn Zool Napoli [II] 1992;14:249; O'Brien, Goedert. Curr Opin Immunol 1996;8:613). However, the basic tenets remain the same, and for more than a century Koch's postulates, as listed below, have served as the litmus test for determining the cause of any epidemic disease:
1. Epidemiological association: the suspected cause must be strongly associated with the disease. 2. Isolation: the suspected pathogen can be isolated - and propagated - outside the host. 3. Transmission pathogenesis: transfer of the suspected pathogen to an uninfected host, man or animal, produces the disease in that host.
With regard to postulate #1, numerous studies from around the world show that virtually all AIDS patients are HIV-seropositive; that is they carry antibodies that indicate HIV infection. With regard to postulate #2, modern culture techniques have allowed the isolation of HIV in virtually all AIDS patients, as well as in almost all HIV-seropositive individuals with both early- and late-stage disease. In addition, the polymerase chain (PCR) and other sophisticated molecular techniques have enabled researchers to document the presence of HIV genes in virtually all patients with AIDS, as well as in individuals in earlier stages of HIV disease.
Postulate #3 has been fulfilled in tragic incidents involving three laboratory workers with no other risk factors who have developed AIDS or severe immunosuppression after accidental exposure to concentrated, cloned HIV in the laboratory. In all three cases, HIV was isolated from the infected individual, sequenced and shown to be the infecting strain of virus. In another tragic incident, transmission of HIV from a Florida dentist to six patients has been documented by genetic analyses of virus isolated from both the dentist and the patients. The dentist and three of the patients developed AIDS and died, and at least one of the other patients has developed AIDS. Five of the patients had no HIV risk factors other than multiple visits to the dentist for invasive procedures (O'Brien, Goedert. Curr Opin Immunol 1996;8:613; O'Brien, 1997; Ciesielski et al. Ann Intern Med 1994;121:886).
Koch's postulates also have been fulfilled in animal models of human AIDS. Chimpanzees experimentally infected with HIV have developed severe immunosuppression and AIDS. In severe combined immunodeficiency (SCID) mice given a human immune system, HIV produces similar patterns of cell killing and pathogenesis as seen in people. HIV-2, a less virulent variant of HIV which causes AIDS in people, also causes an AIDS-like syndrome in baboons. More than a dozen strains of simian immunodeficiency virus (SIV), a close cousin of HIV, cause AIDS in Asian macaques. In addition, chimeric viruses known as SHIVs, which contain an SIV backbone with various HIV genes in place of the corresponding SIV genes, cause AIDS in macaques. Further strengthening the association of these viruses with AIDS, researchers have shown that SIV/SHIVs isolated from animals with AIDS cause AIDS when transmitted to uninfected animals (O'Neil et al. J Infect Dis 2000;182:1051; Aldrovandi et al. Nature 1993;363:732; Liska et al. AIDS Res Hum Retroviruses 1999;15:445; Locher et al. Arch Pathol Lab Med 1998;22:523; Hirsch et al. Virus Res 1994;32:183; Joag et al. J Virol 1996;70:3189).
Coloured SEM of T-cell infected with AIDS viruses.
Credit: NIBSC/SCIENCE PHOTO LIBRARY
Coloured SEM of a T-cell infected with AIDS virus
Credit: NIBSC/SCIENCE PHOTO LIBRARY
-------------------------------------------------------------- Update: Στο blog Don't Kiss The Frog ανακάληψα ότι υπάρχουν αρκετά πράγματα σχετικά με το φαινόμενο HIV/AIDS denialists.
Για το θέμα έγραψε και Η καλύβα ψηλά στο βουνό.
Οι επιστήμονες κατάφεραν να μετατρέψουν τα κύτταρα αυτά σε βλαστοκύτταρα, ενεργοποιώντας μία ομάδα γονιδίων που έχουν αναγνωριστεί ότι γίνονται ανενεργά όταν το βλαστοκύτταρο αποκτήσει συγκεκριμένη ταυτότητα. Σε πρώτη φάση η ενεργοποίηση αυτή γίνεται με την εισαγωγή των συγκεκριμένων γονιδίων με τη βοήθεια ρετροιών, αλλά στο μέλλον ο στόχος είναι να ενεργοποιούνται τα γονίδια του ίδιου του κυττάρου.
Τα κύτταρα που παράχθηκαν από τις δύο ερευνητικές ομάδες παρουσίαζαν ακριβώς την ίδια συμπεριφορά με τα κανονικά βλαστοκύτταρα, δηλαδή είχαν τη δυνατότητα να μετατραπούν σε οποιουδήποτε είδους κύτταρο.
Φυσικά τα παραπάνω αποτελέσματα ανοίγουν τον δρόμο στην ελεύθερη έρευνα με βλαστοκύτταρα. Μια έρευνα που θα σώσει ζωές και έχει την δυνατότητα να βελτιώσει την ποιότητα ζωής όλων μας.
Ξεκινώντας να γράψω αυτό το post σήμερα το μεσημέρι (17/8) διαπίστωσα ότι το blog μου είχε κλειδωθεί γιατί θεωρήθηκε spam!!!!
Πραγματικά μου φαίνεται πολύ περίεργο...
Anyway, στο blog Cosmic Variance ανέβηκε ένα άρθρο από τον Carroll που περιέχει μία διάλεξη που έδωσε στο YearlyKos Convention. Για όποιον αναρωτιέται τι ακριβώς είναι αυτό το πράγμα, είναι μια ετήσια συνάντηση για ανταλλαγή απόψεων από ανθρώπους που ασχολούνται με το internet, αλλά καλύτερα το λένε οι ίδιοι:
An annual convention gathering people from all walks of life who belong to the Netroots community, the US-based (but globally focused and inclusive) non-partisan grassroots political action community that uses the Internet and blogs as primary tools for: expressing viewpoints, building consensus, acting to change the status quo, mobilizing huge numbers of people and informing each other and the world about current events, grassroots actions, networks, meetings, policy and more.
Το θέμα της διάλεξης ήταν η σκοτεινή ύλη ως το hot topic των ημερών σχετικά με την κοσμολογία και η επιστήμη γενικότερα. Έχει αρκετό ενδιαφέρων η ομιλία, η οποία είναι διαθέσιμη από το YouTube
Έχουν πολύ ενδιαφέρων κάποια σχόλια που κάνει ο Carroll σχετικά με την επιστήμη και τα συμπεράσματα για το σύμπαν που παρατηρούμε. Αυτό που μου κίνησε περισσότερο το ενδιαφέρων ήταν ένα τελικό σχόλιο που κάνει σχετικά με μια ταινία που γυρίστηκε πριν από μερικά χρόνια, η οποία με την επίφαση της επιστημονικότητας έλεγε ένα σορό μπούρδες για την σχέση της κβαντομηχανικής με τις πεποιθήσεις διάφορων κινημάτων πνευματικότητας. Η ταινία φυσικά είναι το What The Bleep Do We Know? και είναι κλασική περίπτωση προσπάθειας εκμετάλλευσης της επιστήμης για την στήριξη περιέργων ιδεολογημάτων. Η κριτική του eSkeptic για την ταινία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα.
-------------------------------------- Και κάτι ακόμα, προσέθεσα στη λίστα των links και το blog Aetiology. Η ιδιοκτήτρια του blog είναι επιδημιολόγος και έχει μερικά πολύ ενδιαφέροντα άρθρα, όπως το άρθρο HIV denial.
