Το χρονικό καταγράφει:
1 μήνα στο κέντρο στη Θήβα (ΚΕΠΒ, με έναν πολύ καλό διοικητή πυροβολαρχίας και πολύ καλά παιδιά Λοχαγούς),
3 μήνες στη Σάμο (με μερικά καλά παιδιά ΕΠΟΠ, έναν άριστο Ταξίαρχο και το θέατρο του παραλόγου), όπου γράψαμε και
2 βδομάδες ΛΥΒ (με πολύ αξιόλογους ανθρώπους εκεί, τόσο οι εκπαιδευτές όσο και ο διοικητής)
μετάθεση ως υπόχρεος μειωμένης σε οχτάμηνο θητείας,
4 μήνες Τ/ΓΕΕΘΑ (και εδώ με πολύ καλούς ανθρώπους),
πρόβλημα στον αστράγαλο και στο γόνατο και
τέλος, κάποιους καλούς φίλους που ήταν βάλσαμο ώρες ώρες και
φυσικά η Tequila, που ήταν η καλύτερη συντροφιά.
Μαλάκες υπάρχουν παντού, άρα ως κοινώς παράγοντας απλοποιούνται από την εξίσωση.
Για τον Στρατό δεν έχω να πω τίποτα. Τι να πει κανείς για τον στρατό.
Έχω όμως να πω κάτι για το θέμα της υποχρεωτικής στράτευσης.
Όταν ήμουν στον ΛΥΒ, ένα απόγευμα, κάναμε οπλοασκήσεις μαζί με στρατιώτες της εκεί μονάδας. Για εμάς αυτά ήταν μέσα στο πρόγραμμα, αλλά για εκείνους ήταν τρελή αγγαρεία. Ο λοχαγός που μας έκανε τις οπλοασκήσεις είχε γενικά μια κάπως παιδαγωγική προσέγγιση στο όλο πράγμα και αυτό έδωσε την ευκαιρία στους αγκαριαζόμενους να λουφάρουν τρελά. Ξεκίνησαν μια συζήτηση για την χρησιμότητα και την αξία του να κάνουν και εκείνοι μαζί με εμάς τις οπλοασκήσεις. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στον Λοχαγό να πεί κάποια πράγματα, τα οποία περισσότερο τα έλεγε για εμάς τους υπόλοιπους, παρά για αυτούς που έθεταν τους προβληματισμούς. Δεν έχει σημασία τι έλεγε γενικά. Καταλάβαινα γιατί έλεγε αυτά που έλεγε ανεξάρτητα του αν συμφωνούσα ή όχι. Το θέμα τελικά, επειδή δεν μπορούσε να πάει την αναγωγή του γιατί χρειάζεται ο στρατός και γιατί πρέπει όλοι να πηγαίνουν πολύ μακριά, κατέληξε σε ένα επιχείρημα που έλεγε με λίγα λόγια ότι:
"Ο Στρατός είναι υποχρεωτικός, αν δεν θες να πας, μπορείς να βγεις Ι5 και να πάρεις απαλλαγή, όλοι οι άλλοι πρέπει να πάνε".
Προφανώς, αυτό δεν εξηγεί τίποτα. Η βασική μου ένσταση όμως δεν είναι εκεί. Ο Στρατός γενικά είναι σαφώς μία άχρηστη μπούρδα που εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα κάποιον λίγων σε βάρος των πολλών και δεν είναι κάτι εγγενώς απαραίτητο και οι κοινωνίες μπορούν να τους ξεφορτωθούν τους στρατούς αν το αποφασίσουν ποτέ.
Όπως είπα όμως δεν είναι εκεί η ένστασή μου. Η ένστασή μου είναι στην λογική, "αν δεν θες να πας, να βγεις Ι5", δηλαδή, αν δεν θες να γίνεις Στρατιώτης, τότε η μόνη λύση που έχεις είναι να αποδεχθείς και να παραδεχθείς ότι είσαι άρρωστος (Ι5). Επειδή δεν πιστεύεις σε αυτό το σύστημα και τις αξίες του ή επειδή δεν τρως την κοροϊδία της χρησιμότητας, είσαι παθολογικά ή πνευματικά άρρωστος.
Όχι κ. Λοχαγέ, δεν είναι άρρωστος κάποιος που έχει διαφορετική ιδεολογία ή αξιακό σύστημα ή ακόμα και κάτι πιο παραγωγικό και δημιουργικό να κάνει με τον χρόνο του. Και όταν το αποδέχεται και το διεκδικεί είναι πολύ πιο τίμιος από αυτούς που υπηρετούν και είναι μέσα στη λούφα και στο βύσμα και γαμάνε τους συναδέλφους τους. Και είναι και πολύ πιο αξιέπαινος, γιατί υπομένει την τιμωρία που το κράτος μας έχει ονομάσει μέσα στην φαιδρότητά του, "Εναλλακτική Θητεία".
Τέλος πάντων. Η ουσία είναι ότι:
Καλό υπόλοιπο στη σειρά μου που απολύεται σε ένα μήνα και στις νεότερες σειρές. Με την αλληλεγγύη η θητεία είναι πιο εύκολη για όλους.
