ΜΑΥΡΟ

Αυτές τις μέρες είμαστε όλοι θεατές σε ένα ατέρμονο παιχνίδι μετακύλισης ευθυνών. Όλοι βιάζονται να πετάξουν το μπαλάκι από τον έναν στον άλλον, αρκεί να μην τους μείνει στα χέρια όταν «τελειώσει η μουσική». Σαν το παιχνίδι με τις καρέκλες που όποιος μείνει όρθιος βγαίνει από το παιχνίδι, μόνο που εδώ φαίνεται να ξέρουν όλοι ποιος τελικά θα πάρει τα κουβαδάκια του σε άλλη παραλία. Είναι φυσικά αναμφισβήτητο ότι ο Πολύδωρας φέρει τεράστια πολιτική ευθύνη, αλλά το ερώτημα είναι, θα πρέπει να είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος της όλης ιστορίας; Θα πρέπει να μας ικανοποιήσει κάτι τέτοιο;

Η απάντηση φυσικά είναι ένα εμφατικό ΟΧΙ.
Επιτέλους ως που θα φτάνει αυτή η ατιμωρησία; Δηλαδή τι άλλο πρέπει να μας στερήσουν για να κληθούν οι υπεύθυνοι να πληρώσουν; Και οι ευθύνες είναι διασκορπισμένες δεξιά και αριστερά.

Παραθέτω παρακάτω ένα απόσπασμα από άρθρο του Έθνους (ethnos.gr), όπου ο Γιώργος Γεωργίου, εθελοντής δασοπυροσβέστης εδώ και 15 χρόνια, περιγράφει τα γεγονότα:

... «Η φωτιά έγινε δύσκολη εδώ, στην Πάρνηθα. Στα Δερβενοχώρια ήταν εύκολη. Αν μας έστελναν μερικά αεροσκάφη το απόγευμα θα είχαμε τελειώσει εκεί. Επιχειρούσε όμως μόνο ένα ελικόπτερο. Κάποια στιγμή ήρθαν δύο καναντέρ έριξαν νερό στη δυτική πλαγιά των Δερβενοχωρίων κι έφυγαν. Η φωτιά όμως προχωρούσε.
Στην άσφαλτο που συνδέει τα Δερβενοχώρια με τη Χασιά υπήρχε ένα μέτωπο δυτικά των Δερβενοχωρίων κι ένα βορειοανατολικά, κινούμενο προς την Πάρνηθα. Αυτό χτυπήθηκε από επίγειες δυνάμεις, αλλά δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Προχωρούσε όμως χαλαρά, δεν είχε αέρα. Αν εκείνη τη στιγμή, που ήταν γύρω στις 16:00 - 17:30 το απόγευμα ερχόντουσαν 3-4 αεροσκάφη θα τελείωνε η φωτιά σε μισή ώρα περίπου. Θα είχε ανακοπεί παντελώς εκεί, δεν υπήρχε περίπτωση να προχωρήσει»...

και συνεχίζει,

...«Γιατί δεν ζητήθηκε από τον συντονιστή της επιχείρησης στα Δερβενοχώρια εναέρια υποστήριξη; Κι αν ζητήθηκε, γιατί δεν δόθηκε; Κι αν τα αεροσκάφη επιχειρούσαν σε άλλα μέτωπα, δεν μπορούσαν να απαγκιστρώσουν ορισμένα για να αποτραπεί η τραγωδία της Πάρνηθας; Η ανακοπή της φωτιάς στα Δερβενοχώρια ήταν εύκολη». Ο ίδιος, με χειμαρρώδη λόγο, αναφέρει πως στα Δερβενοχώρια «από νωρίς εγώ είδα μόνο μία υδροφόρα».
Και όταν πια έφθασε η φωτιά στην Πάρνηθα; «Ημασταν παραταγμένοι στο ελικοδρόμιο και βλέπαμε το μέτωπο βαθιά μέσα μακριά. Ρωτάω έναν επικεφαλής, τι κάνουμε; Και μου απαντά: να έρθει το μέτωπο και θα δούμε... Δεν δόθηκε, ουσιαστικά, μάχη στην Πάρνηθα, δυστυχώς. Αν γινόταν από νωρίς αντιπυρικές ζώνες με αλυσοπρίονα, ώστε να κρατηθεί το μέτωπο, δεν θα ερχόταν τόσο πάνω η φωτιά»...

Η περιγραφή είναι αποκαλυπτική. Ξεγυμνώνει όλο τον κρατικό μηχανισμό, από την πολιτική ηγεσία, μέχρι την ηγεσία των σωμάτων ασφαλείας και συγκεκριμένα της πυροσβεστικής.

Ξεκινώντας από ψηλά, ποιος μπορεί να ξεχάσει δηλώσεις του Πολύδωρα του τύπου «Την πατήσαμε» ή «Φταίει η κακοκαιρία» (ή καλύτερα ο κακός μας ο καιρός, όπως πολλοί επισήμαναν) ή ακόμα και πανηγυρικές (ή καλύτερα για τα πανηγύρια) δηλώσεις του τύπου «Δώσαμε μάχες» και «Είχαμε νίκες»;
Για τα πανηγύρια, όμως κυριολεκτικά, αφού σε πανηγύρι βρισκόταν αντί να συντονίζει την αντιμετώπιση της κρίσης.

Και συνεχίζοντας με την ηγεσία της πυροσβεστικής και πιάνοντας τα επιχειρησιακά, οι περίφημες δηλώσεις του αρχηγού Κόη και του Πολύδωρα ότι δεν μπορούσαν να κάνουν ρίψεις κοντά στη φωτιά στην περιοχή των Δερβενοχωρίων, για τον φόβο των πυλώνων υψηλής τάσης και ενός ενδεχόμενου black out. Λες και μια χαμένη Πάρνηθα μπορεί να συγκριθεί με ένα black out.
Η ευθυνοφοβία και οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες στο έπακρο. Και με το τελευταίο «άδειασμα» της πυροσβεστικής από τη ΔΕΗ, η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο τραγελαφική. Τρέχοντας έβγαλε την ουρά της επ’ έξω ισχυριζόμενη πως είχε ειδοποιήσει εγκαίρως την πυροσβεστική να κάνει ρίψεις και κοντά στους πυλώνες.

Και όλα αυτά με φόντο την διαμάχη του πρώην με τον νυν, Φούρλας vs Κόης.
Το αποτέλεσμα; Ένας χαμένος Εθνικός Δρυμός μοναδικής ομορφιάς.
«Τουλάχιστον σώσαμε το ιστορικό Μον Παρνές», που διεκδικεί ως γνωστόν και εκτάσεις για επέκταση και parking. Το προστατέψανε καλά.
Τουλάχιστον ο κρατικός μηχανισμός δούλεψε σωστά σε έναν τομέα. Τα ΜΑΤ ήταν στην ώρα τους και κατάφεραν να απωθήσουν αποτελεσματικά τους εθελοντές που ανέβηκαν για να βοηθήσουν (συγκεκριμένα στην Πάρνηθα οι εθελοντές έφτασαν πριν από την πυροσβεστική).

Μετά από τα παραπάνω, δεν μου λέει τίποτα το ότι η πυροσβεστική ανακοινώνει πως βρέθηκαν εμπρηστικοί μηχανισμοί στα Δερβενοχώρια. Τι και αν ήταν εμπρησμός; Δεν έπρεπε να φτάσει ποτέ στην Πάρνηθα και δεν θα έφτανε ποτέ αν δεν υπήρχε η ανικανότητα ορισμένων. Έπρεπε να περάσουν 24 ώρες και η φωτιά να διανύσει μερικές δεκάδες χιλιόμετρα και δύο δρόμους, προκειμένου να φτάσει τελικά στην Πάρνηθα. Αδιανόητο, αλλά κατάφεραν (καταβάλλοντας ομολογουμένως μεγάλη προσπάθεια) τελικά να την κάψουν.

Τέλος, για να γυρίσουμε λίγο και στα πιο ψηλά, ο πρόεδρος Kennedy είχε πει κάποτε:

«...This administration intends to be candid about its errors. For as a wise man once said, "An error does not become a mistake until you refuse to correct it." We intend to accept full responsibility for our errors.... We're not going to have any search for scapegoats ... the final responsibilities of any failure are mine, and mine alone...»

Πότε πρέπει να ελπίζουμε ότι θα δούμε τέτοια συμπεριφορά και στα μέρη μας; Πότε θα βρεθεί κάποιος με πραγματικά @@ να αναλάβει επιτέλους κάποια ευθύνη; Ως πότε θα μας φταίει ο κακός μας ο καιρός;

Όλοι αξίζουν να τιμωρηθούν. Ανεξάρτητα του αν είναι κόμμα εξουσίας ή όχι, γιατί όλοι παίζουν μικροπολιτικά παιχνίδια σε βάρος μας. Και καταλαβαίνουν μόνο μία τιμωρία…