Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Μια μικρή κίτρινη ιστορία...

Μια φορά και έναν καιρό...

Στο λιμάνι του Πειραιά,
έξω από την Πύλη Ε6,
πάνω στην ακτή Ποσειδώνος,



Ήταν σταθμευμένα, πολλά πολλά ταξί...



Τα ταξί φτάνανε μέχρι εκεί που έβλεπε το μάτι.




Και σαν να μην έφτανε αυτό,


Ήταν σταθμευμένα σε διπλή σειρά...


Και μερικές φορές και σε τριπλή...


Τα ταξί, ήταν πολύ χαρούμενα και ευτυχισμένα


έτσι όπως κάθονταν όλα μαζί, ήσυχα και χωρίς να τα ενοχλεί κανείς.



Ώσπου ξαφνικά και εντελώς αναπάντεχα,


εμφανίστηκε από μακριά ένα μεγάλο Τρόλεϊ.


Τα ταξί στην αρχή, δεν φάνηκε να του δίνουν σημασία


και συνέχισαν να κάθονται ήσυχα και χαρούμενα.


Έτσι το Τρόλεϊ, σαστισμένο από την ηρεμία των ταξί,


φοβόταν να πλησιάσει και καθόταν μακριά ρίχνοντας κλεφτές ματιές.


Η ηρεμία αυτή όμως δεν κράτησε για πολύ,


γιατί το Τρόλεϊ, ενοχλημένο από την ηρεμία των ταξί,


φώναξε έναν άγριο φίλο του, ένα περιπολικό,


που με σειρήνες και φώτα,


τρόμαξε τα ήσυχα ταξί,


που σκορπίσανε καθώς πέρναγε από δίπλα τους.


Καθώς απομακρυνόταν το περιπολικό, το μεγάλο Τρόλει


συνέχισε τη βόλτα του, χαρούμενο που είχε διώξει τα ήσυχα ταξί
και εμείς μπορέσαμε να πάμε τελικά σπίτι μας.

Και ζήσανε αυτοί καλά
και εμείς καλύτερα...

8 σχόλια:

πρκλς είπε...

Όμορφες, τρυφερές ιστοριούλες της καθημερινής ζωής μας...
:-)

Vagelford είπε...

Το αλατοπίπερο της ζωής...

KrizD είπε...

Πολύ ωραία ιστορία.

Vagelford είπε...

Βγαλμένη από την ζωή KrizD...

OrCrab01 είπε...

Εγώ θα την έκανα παιδικό βιβλίο, ήταν τόσο καλή.

Ανώνυμος είπε...

Eδώ στην Θεσσαλονίκη οι ατελείωτες ουρες των ΤΑΧΙ κλεινουν διασταυρώσεις ,ποδηλατοδρόμους , λεωφορειοδρόμους και γενικά δημιουργουν μεγαλο πρόβλημα ,εγώ ομως οταν τις βλεπω χαμογελάω και η γυναίκα μου με λέει κακό ,γιατί;

Ανώνυμος είπε...

Δε φαντάζομαι να αλλάξεις ξαφνικά στυλ στο μπλογκ;(Αν και σου πάει και αυτό πολύ)
:-)
Πρέπει να έρθω προς τα μέρη ένα απόγευμα και όχι με τρόλει για να φτάσω πριν τη δύση, μη χασω και τη θέα απο κει πάνω

Vagelford είπε...

Όχι όχι, δεν αλλάζει στυλ το blog...

Ότι πρέπει να έρθεις όμως, πρέπει να έρθεις, γιατί έχουμε καιρό να τα πούμε και μου έχεις λείψει λίγο...

Ενδεικτικές ώρες πάντως είναι γενικά, πρωί μέχρι τις 2 που έχει κάπως δροσιά (το μεσημέρι ζεσταίνει κάπως) και απόγευμα μετά τις 6 που αρχίζει πάλι να δροσίζει...

Φυσικά, ότι ώρα και να έρθεις είσαι ευπρόσδεκτη και θα δεχτείς φουλ περιποίηση...