Ο μύθος του μύθου της υποχρηματοδότησης των ΑΕΙ

Ο Πάσχος Μανδραβέλης έχει ένα άρθρο στην Καθημερινή με τίτλο, "Ο μύθος της υποχρηματοδότησης των ΑΕΙ".

Στο άρθρο καταλήγει, συγκρίνοντας τα ποσοστά επί του ΑΕΠ ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία, ότι:

Από την άλλη, όμως, η χώρα μας εμφανίζεται να ξοδεύει πολλά περισσότερα για τα τριτοβάθμια ιδρύματα, σε σύγκριση με τις άλλες δυτικές χώρες. Η Ελλάδα ξοδεύει το 1,44% του ΑΕΠ στην ανώτατη εκπαίδευση, όταν η κραταιά Γερμανία δίνει το 1,14% του ΑΕΠ, οι ΗΠΑ το 1,33% και ο μέσος όρος της Ευρώπης των «27» είναι στο 1,15%. (Σ.Σ.: η παιδεία που χαντακώνουμε είναι η δευτεροβάθμια. Η Ελλάδα δίνει στα Γυμνάσια και Λύκεια το 1,14% του ΑΕΠ, ενώ ακόμη και η Εσθονία δίνει το 2,32%. Ο μέσος όρος της Ευρώπης των «27» είναι 2,25%).

Χμ... για να δούμε αν η λογική του κ. Μανδραβέλη είναι σωστή ή πάσχει πουθενά.

Σύμφωνα με τα δεδομένα που μπορεί να βρει κανείς στο Wolfram Alpha για την Γερμανία και την Ελλάδα, ας κάνουμε έναν πρόχειρο υπολογισμό για το πόσα ξοδεύει η Ελλάδα σε σχέση με την Γερμανία σε απόλυτα νούμερα.

Η Γερμανία λοιπόν έχει πληθυσμό 82.3x10^6 άτομα με GDP 3.649x10^12 του οποίου το 1.14% είναι περίπου 4.16x10^10 ευρώ.
Η Ελλάδα αντίστοιχα έχει πληθυσμό 11.1x10^6 με GDP 355.9x10^9 του οποίου το 1.44% είναι περίπου 5.13x10^9 ευρώ.

Χμ... μία τάξη μεγέθους λιγότερα λεφτά η Ελλάδα από τη Γερμανία. Λογικό. Θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό;

Από εκεί και πέρα, για να βγάλει κανείς συμπέρασμα σχετικά με το πόσα ξοδεύει η Ελλάδα για τα ΑΕΙ σε σχέση με την Γερμανία, θα πρέπει να πάρει υπόψιν του πόσα είναι τα ιδρύματα που χρηματοδοτούνται αντιστοίχως και να βγάλει τα σχετικά ποσά ανά ίδρυμα, ποια είναι τα σχετικά ποσοστά που πάνε στην έρευνα, ποια είναι τα σχετικά ποσοστά που πάνε στο εκπαιδευτικό έργο, ποια είναι τα σχετικά ποσοστά που πάνε σε υποδομές και μετά να τα συγκρίνει αντιστοίχως και να βγάλει συμπεράσματα.

Όπως λέει και ο κ. Μανδραβέλης:

Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτού του τύπου οι κινδυνολογίες και οι πολλοί ψευδείς αριθμοί που κυκλοφορούν αποπροσανατολίζουν τη συζήτηση και δίνονται οι λάθος λύσεις.

Αυτή είναι η ουσία.